"This is us" s02: Δείτε με δική σας ευθύνη.

Τι να πρωτογράψει κανείς για το This is us. Έχει πάρει τα μυαλά της Αμερικής ήδη από πέρυσι και τους τα πήρε και την προηγούμενη εβδομάδα, όταν ολοκληρώθηκε και ο δεύτερος κύκλος. Φυσικά, οι εγκωμιαστικές κριτικές συνεχίστηκαν από όλη την υφήλιο αφού κατάφερε να «ξεκλειδώσει» συναισθηματικά γυναίκες και άνδρες που ταυτίστηκαν με τους χαρακτήρες, συγκινήθηκαν, διασκέδασαν και θυμήθηκαν την δική τους οικογένεια. Γιατί, πρώτον, όπως και να το κάνουμε «το αίμα νερό δεν γίνεται» και, δεύτερον, η προαναφερθείσα ρήση είναι και το άτυπο μότο της σειράς.

Στην δεύτερη σεζόν του -υποψήφιου για 10 Emmys παρακαλώ- This is us, η πλοκή είναι πάνω κάτω η ίδια και εξηγείται με δυο λόγια. Ακολουθούμε την ζωή τριών αδερφών (Στέρλινγκ Κ. Μπράουν, Κρίσυ Μετζ, Τζάστιν Χάρτλει) σε παρόντα χρόνο αλλά και την πορεία τους μέχρι εδώ σε παρελθοντικό χρόνο με χρήση flashbacks. Το δράμα είναι χαραγμένο στο πρόσωπο του και αυταπόδεικτο από το πρώτο κιόλας επεισόδιο. Το δεύτερο χαρακτηριστικό που είναι επίσης εξόφθαλμα διακριτό είναι τα κλισέ.

Και δεν είναι περίεργο που οδηγούμαστε στα κλισέ γιατί όταν μια σειρά απαρτίζεται από μέτριους ηθοποιούς και βατό σενάριο χρειάζεσαι επειγόντως κάτι που θα σου την ανεβάσει γιατί ο κόσμος θα μπορέσει πολύ εύκολα να την αναμασήσει και να την κατανοήσει. Οπότε τι πιο λογικό από το να βάλεις στο κοινό της Αμερικής μια οικογένεια που αντιμετωπίζει θέματα αλκοολισμού, ρατσισμού, παχυσαρκίας έως και υιοθεσίας για να προκαλέσεις άμεση ανταπόκριση και συζητήσεις για το δημιούργημα σου.

Κάπως έτσι θα πρέπει να ήταν και η πορεία της σκέψης του δημιουργού του This Is Us, Ντέιβ Φόγκελμαν (Crazy Stupid Love) για να εμπνευστεί τους χαρακτήρες και σίγουρα το δεύτερο πράγμα που θα σκαρφίστηκε ήταν οι αμέτρητοι μονόλογοι.

Εδώ περνάμε στα αστεία. Υπάρχουν πολλές στιγμές στο This Is Us που όταν αρχίζει να μιλάει πρωταγωνιστής εσύ βρίσκεσαι αυτόματα σε ετοιμότητα. Και αυτό γιατί γνωρίζεις ότι μιας και αρχίσει δεν ξέρεις πότε θα σταματήσει και εάν τελικά βγάζουν κάποιο νόημα τα λόγια του. Συναίσθημα θα καταφέρουν να βγάλουν αλλά από το πιο ανυποψίαστο κοινό ή καλύτερα, από αυτό που έχει συνηθίσει στο ύφος του δράματος με την κοινή έννοια διότι το σεναριακό βάθος πραγματικής δραματικής σειράς (βλ. Mad Men) δεν το αγγίζει ούτε στο ελάχιστο.

Το θέμα ωστόσο δεν έγκειται στο γεγονός ότι το This is us είναι ανάλαφρο αλλά στην επιμονή του να παριστάνει κάτι που δεν είναι. Και αυτό ισχύει και για τα μέλη της. Όσο και να θέλουμε η Μάντυ Μουρ και ο Μίλο Βεντιμίλια δεν είναι δραματικοί ηθοποιοί και δεν θα γίνουν λόγω ρόλου. Θα κλάψουν, θα πονέσουν αλλά ως εκεί. Από εκεί και πέρα το φίδι από την τρύπα το έβγαλε το μάρκετινγκ για να διαφημίσει την σειρά και να την κάνει πασίγνωστη αφού μόνη της ήταν αμφίβολο αν θα έπιανε.

Με λίγα λόγια: Δείτε με δική σας ευθύνη!