Berlinale 18: "Kissing Candice" - Κριτική

Σύνοψη:  Η 17χρονη Καντίς ανυπομονεί να ξεφύγει από τη ρουτίνα της παραθαλάσσιας, επαρχιακής πόλης της Ιρλανδίας όπου ζει. Στα όνειρά της βλέπει έναν νεαρό άντρα, τον οποίο ερωτεύεται, για να συνειδητοποιήσει σύντομα ότι είναι πραγματικός, αλλά και μέλος μια συμμορίας που τρομοκρατεί τους κατοίκους της πόλης και ανησυχεί τον πατέρα της, έναν σκληροτράχηλο αστυνομικό. 

Άποψη: Ο απαγορευμένος έρωτας μεταξύ δυο νέων που προέρχονται από διαφορετικούς κόσμους δεν είναι αυτό που λέμε «πρωτότυπη ιδέα»  για μια ταινία. Όμως, εάν ο σκηνοθέτης έχει προσωπικό όραμα, διάθεση για πειραματισμό και ξεκάθαρη αισθητική, τότε το αποτέλεσμα μπορεί να δώσει νέα πνοή σε αυτή την κουρασμένη θεματική.

Και η Ιρλανδή Αοίφ Μακάρντλ, στην πρώτη μεγάλου μήκους σκηνοθετική απόπειρά της, κατάφερε να φτιάξει ένα neon παραμύθι ενηλικίωσης, που σε βάζει μέσα στον ονειρικό και σκληρό κόσμο του και σε κρατάει εκεί μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.

Η Καντίς είναι μια αρχετυπική έφηβη ηρωίδα, αθυρόστομη, ανήσυχη και με άγνοια κινδύνου, αλλά έχει μια ξεχωριστή γοητεία, που αναδεικνύεται ιδανικά από τη φυσικότητα και την τόλμη της Αν Σκέλυ. Είναι μια κυνική… ονειροπόλα, που γνωρίζει κυριολεκτικά το αγόρι των ονείρων της, αλλά το σενάριο της Μακάρντλ δεν είναι ένα απλοϊκό «girl meets boy».

Οι σκηνές των ονείρων της Καντίς, σουρεαλιστικές και φωτισμένες σε κόκκινους τόνους, έρχονται σε τέλεια αντίθεση με τα ψυχρά τοπία της ιρλανδικής επαρχίας και τη μουντή ατμόσφαιρα που φαίνεται να επικρατεί διαρκώς σε αυτή την πόλη. Με αυτόν τον τρόπο, η ταινία κρατάει μια εξαιρετική ισορροπία ανάμεσα στο ονειρικό και το ρεαλιστικό. Η συμμορία των νεαρών κακοποιών που τρομοκρατεί την πόλη, με τα κίνητρά τους να μην εξηγούνται ποτέ, δημιουργεί μια αίσθηση υποβόσκουσας απειλής που σε κρατάει διαρκώς σε εγρήγορση και το τελευταίο μισάωρο της ταινίας είναι μια αγωνιώδης, συμβολική σύγκρουση ανάμεσα στο καλό και το κακό, που καταλήγει σε ένα αξέχαστο φινάλε που αξίζει να χαρακτηριστεί σκηνή ανθολογίας.

Η επιρροή του Ντέιβιντ Λιντς είναι προφανής, μάλιστα η ίδια η σκηνοθέτης το παραδέχτηκε σε σχετική ερώτηση που της θέσαμε στο Q&Α που ακολούθησε την προβολή της ταινίας στα πλαίσια της ενότητας «Generation» της 68^ης Berlinale. Συγκεκριμένα, είπε ότι είδε σε μικρή ηλικία το «Blue Velvet» και έχει επηρεαστεί σε υποσυνείδητο επίπεδο από το σινεμά του Λιντς. Έτσι, το «Kissing Candice» είναι μια απολαυστική κινηματογραφική εμπειρία, ένα «Blue Velvet» για την ταλαίπωρη γενιά των millenials, που θέτει ψηλά τον πήχη για τα επόμενα βήματα της ταλαντούχας δημιουργού και της χαρισματικής πρωταγωνίστριάς του.

8 / 10