Berlinale 18: "Eva" - Κριτική

Δημοσίευση: 19 Φεβ. 2018, 15:16
Συντάκτης:

Όταν κάποιος επιχειρήσει να σκεφτεί κάποια ταλαντούχα Γαλλίδα ηθοποιό, που επιλέγει femme fatale ρόλους, με έντονη δόση μυστηρίου και σεξουαλικότητας, πολύ εύκολα θα έρθει στο μυαλό του η Isabelle Huppert. Όμως ένα χιλιοειπωμένο μοτίβο ή το φυσικό ταλέντο της Huppert δεν σημαίνει πως εξασφαλίζει πάντοτε την επιτυχία ούτε πως καταφέρνει να θέλξει το ενδιαφέρον του κοινού.

Το ψυχολογικό θρίλερ του Benoît Jacquot, βασίζεται στο μυθιστόρημα του James Hadley, Chase, το οποίο έχει μεταφερθεί ξανά στο παρελθόν στον κινηματογράφο από τον Joseph Losey, με την Jeanne Moreau στο ρόλο της Eve. Αλλά η οποιαδήποτε σύγκριση των δύο ταινιών είναι παντελώς ανούσια, αφού τόσο το στυλ όσο και το σενάριο διαφέρουν.

Ο Jacquot στη δική του προσέγγιση επιλέγει να τυλίξει την ταινία με ένα πέπλο μυστηρίου και να χρησιμοποιήσει τη σαγήνη τόσο της Huppert όσο και του Gaspard Ulliel για να δημιουργήσει ένα παιχνίδι γάτας-ποντικιού, με αναμφίβολους ρόλους. Ο Ulliel στο ρόλο ενός θεατρικού συγγραφέα, συναντά εν μέσω μίας χιονοθύελλας την μυστηριώδη Eva στο σαλέ της κοπέλας του, η οποία κρύβει μυστικά, και αποτελεί την τέλεια έμπνευση για το επόμενό του πόνημα.  

Ένα παραληρηματικά μεγαλεπήβολο σενάριο, και μία πομπώδης σκηνοθεσία που ακκίζεται, προσπαθώντας να χτίσει ατμόσφαιρα μυστηρίου μέσα από χωροχρονικά fade out και jump cuts ντυμένα με την αντίστοιχη μουσική ανατριχίλας, κάτι που όμως αποδεικνύεται παντελώς ανούσιο, αφού ουσιαστικά το νόημα πίσω από όλα αυτά απουσιάζει. Το Eva είναι ένα περιττό και μέτριο δημιούργημα από όπου κι αν το πιάσεις. Κάποιοι θα μπορούσαν να μπουν στη διαδικασία της σύγκρισης με προηγούμενες ταινίες της Huppert, βρίσκοντάς το μία κακή εκδοχή του Elle του Paul Verhoeven. Αλλά αυτή η σύγκριση αποτελεί προσβολή. Η συνοχή απουσιάζει και η χαριστική βολή στην υπομονή του θεατή δίνεται με το τέλος, που συμπυκνώνει την απουσία νοήματος όλης της ταινίας, κι έτσι όποιος έχει αποφασίσει να πατάξει την επιθυμία του να φύγει στη μέση της ταινίας και να μείνει για να δει πού το πάει ο σκηνοθέτης, νιώθει προδομένος.

Είναι κατανοητό πως κάποιοι καλλιτέχνες επιλέγουν συχνά να ακολουθούν έναν εκκεντρικό δρόμο δημιουργίας, αλλά όταν πίσω από τα φληναφήματα δεν υπάρχει τίποτα ουσιώδες να υποστηρίξει την μετριότητα του δημιουργήματος τότε απλά καταντά προκλητικό. Αυτό αντανακλάται ακόμα από την ερμηνεία της Huppert, η οποία έχει αφεθεί μόνη της, έρμαιο των σκηνών και του ταλέντου της, το οποίο όμως δεν αναδεικνύεται ποτέ, αφού ο σκηνοθέτης δεν την καθοδηγεί όπως θα περιμέναμε.

1 / 5

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos