Berlinale 18 - "Green Fog": Ένα found footage Vertigo!

Ο εξαιρετικά ιδιόρρυθμος Kαναδός σκηνοθέτης, γνωστός για το περίεργα ονειρικό στυλ σε ταινίες όπως “The Forbidden Room” και “The Saddest Music in the World”, Guy Maddin,  επιμένει ότι το “Green Fog” που συμμετέχει στην κατηγορία Forum της φετινής Berlinale, είναι η πιο εμπορική ταινία που έχει κάνει ποτέ. Μια δήλωση τολμηρή αν σκεφτεί κανείς το την πρόθεση του φιλμ και την πρόκληση που έθεσε ο ίδιος να χρησιμοποιήσει το Vertigo του Hitchcock για να δημιουργήσει ένα κολάζ - φόρο τιμής στην εμβληματική πόλη οπού διαδραματίζεται το αριστούργημα του μεγάλου auteur. Ένα μικρό πρόβλημα εμφανίστηκε στη πορεία και όσον αφορά στους περιορισμούς που συνάντησε, ο Guy Maddin λέει: «Δεν μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε κανένα από τα πλάνα του Vertigo».

Ο Maddin με συν-σκηνοθέτες τους αδερφούς Johnson, τήρησαν το εμπάργκο, με μόνη παραβίαση την χρήση της αρχικής σκηνής με τον James Stewart. Έπειτα αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια παράλληλη εκδοχή του Vertigo χρησιμοποιώντας υλικό από περίπου 100 ταινίες και τηλεοπτικές σειρές που έχουν γυριστεί στο San Francisco. Ανάμεσά τους, τα Βασικό ένστικτο και Dirty Harry. Είναι προφανές ότι ένα τέτοιο εγχείρημα μοντάζ μπορεί να έχει ολέθρια αποτελέσματα και οι δημιουργοί παραδέχονται ότι αρχικά φαινόταν αποθαρρυντικό. O Evan Johnson όμως ομολογεί: «Μας δελέαζε πολύ η ιδέα του να παίξουμε με την τελειότητα.» Και όντως παίξανε. Στο μεγαλύτερο μέρος του, το Green Fog αφαιρεί την ομιλία από της σκηνές και αφήνει τους χαρακτήρες να επικοινωνούν με αταίριαστα jump cut και προβληματισμένες σιωπές.

«Όταν φτιάχνεις μια ταινία στην αίθουσα μοντάζ και έχεις διαφορετικές επιλογές για το ποια θα είναι η σειρά των πλάνων, δημιουργούνται αυτόματα δυνατότητες και αν αλλάξεις ένα πράγμα αλλάζουν αναρίθμητα άλλα», λέει ο Maddin.

Όντως, οι θεατές του Green Fog θα δουν μια cut’n’paste απόδοση της ρομαντικής εμμονής της ιστορίας του Vertigo, που αποτίει φόρο τιμής στην πόλη του San Francisco ενώ παράλληλα αποδομεί και ανασυνθέτει το αριστούργημα του Hitchcock.

Όσο για τις εμπορικές βλέψεις αυτού του μη κατηγοριοποιήσιμου εγχειρήματος ο Maddin είναι αισιόδοξος. «Από όλες τοις ταινίες που έχω κάνει αυτή, περιέργως, φαίνεται να είναι το μεγαλύτερο crowd pleaser», λέει. «Είναι μια μορφή τέχνης αλλά ταυτόχρονα είναι διασκέδαση και είμαι πολύ ενθουσιασμένος.»