Insidious: The last key

Σύνοψη: Η βετεράνος Δρ. Elise Rainier πρέπει αυτή τη φορά να αντιμετωπίσει ένα προσωπικό κυνήγι φαντασμάτων. Η αποστολή της αποκτά βαρύνουσα σημασία, αφού η πηγή όλων των κακών προέρχεται από το ίδιο της το πατρικό σπίτι, όπου η ίδια έζησε τα πιο μαρτυρικά χρόνια της ζωής της. Ενώ τότε αποφάσισε να κρύψει τους φόβους, τώρα καλείται να ξεκλειδώσει όλες τις πτυχές του σκοτεινού οικογενειακού δράματός της, ώστε να βρεθεί αντιμέτωπη με τον υπέρτατο δαίμονα, αυτόν με το Πρόσωπο-Κλειδί. Αν χάσει, θα βυθιστεί η ίδια, αλλά και πολλές άλλες ψυχές, στο απόλυτο σκοτάδι.

Άποψη: Προσεγμένη παραγωγή (το μίνιμουμ που θα μπορούσε να περιμένει κανείς από τους Τζέισον Μπλουμ -The Purge, Get Out, Split-, Όρεν Πέλι –Paranormal Activity-, ενώ και ο Τζέιμς Ουάν έβαλε το... χεράκι του), αλλά υπερβολική εξάρτηση από την «δοκιμασμένη» (αλλά και ολοένα και πιο εξασθενημένη) συνταγή των προηγούμενων ταινιών, με ανέμπνευστα jump scares από τον σκηνοθέτη Άνταμ Ρόμπιτελ (The Taking of Deborah Logan).

Προσπάθεια εμπλουτισμού της γνωστής ιστορίας (τούτο το τέταρτο φιλμ αποτελεί sequel του τρίτου και prequel των σαφώς ανώτερων πρώτων δύο) με νέα στοιχεία που ελάχιστο ενδιαφέρον παρουσιάζουν, comme il faut παλιομοδίτικη ατμόσφαιρα με μουσικό σκορ που παραπέμπει σε horror σεβεντίλας, την βασική πρωταγωνίστρια εκτός φόρμας και το συνολικό αποτέλεσμα να μην δικαιολογεί την ύπαρξη αναγκαιότητας να δημιουργηθεί το φιλμ, πόσο μάλλον ένα πιθανό πέμπτο (horror franchises die hard…).