Φεστιβάλ Λονδίνου 17: "Last flag flying" - Κριτική

Δημοσίευση: 13 Οκτ. 2017, 17:40
Συντάκτης:

Όταν στο ίδιο εγχείρημα απαντά κανείς ως σκηνοθέτη τον Richard Linklater (σκηνοθέτη επίσης των Boyhood και της τριλογίας Before), και ως πρωταγωνιστές τους Steve Carell, Bryan Cranston και Laurence Fishburne, περιμένει να δει κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Ε, να που όμως οι μεγάλες προσδοκίες δεν βοήθησαν ποτέ κανέναν. Ο λόγος για το Last Flag Flying, που ναι μεν έχει καλές προθέσεις, χιούμορ, κάποιες ατάκες που χαρίζουν άφθονο γέλιο και εξαιρετικές ερμηνείες για τους ρόλους τους από τους ηθοποιούς, όμως καταλήγει κάπως αδιάφορο και απογοητευτικό και σε κάθε περίπτωση να κοιτά με κιάλια τα Όσκαρ, κάτι ασυνήθιστο κρίνοντας από τις προηγούμενες δουλειές του σκηνοθέτη.

Η ιστορία ακολουθεί τους τρεις ήρωες, που ξαναβρίσκονται μετά από 30 χρόνια από τότε που υπηρετούσαν μαζί στο πολεμικό ναυτικό, με αφορμή τον θάνατο του γιου του Larry (Steve Carell), ο οποίος τους ζητά βοήθεια για να τον θάψει κι έτσι οι τρεις τους, που όλον αυτό τον καιρό δεν είχαν κρατήσει επαφή, ξεκινούν ένα ταξίδι μαζί για να μεταφέρουν τη σορό. Οι τρεις πάλαι ποτέ στρατιώτες αναπτύσσονται και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους με έναν διασκεδαστικό τρόπο. Ο Sal (Bryan Cranston) είναι ιδιοκτήτης μπαρ και πίνει πολύ, ο Richard (Laurence Fishburne) είναι πλέον κληρικός που κηρύττει με πάθος το λόγο του Θεού, εκνευρίζοντας τον Sal με αυτή του την αλλαγή και ο Larry (Steve Carell) μία ήρεμη φιγούρα, που έζησε μία ήρεμη ζωή, που έχει χάσει τη γυναίκα του και πλέον και το γιο του.

Θα μπορούσε κανείς να διακρίνει (με τα ίδια κιάλια που ψάχνει και τα Όσκαρ) ίσως κάποια αντιπολεμικά μηνύματα και μία κριτική μέσω του Larry, ο οποίος φαίνεται να βρίσκεται σε μία εσωτερική διαμάχη με την κυβέρνηση, πιστεύοντας κάποτε σε αυτή, όλο υπερηφάνεια που υπηρέτησε την πατρίδα του, μα πλέον μοιάζει να έχει χάσει τον πατριωτισμό του, σε σημείο να αρνείται να θάψουν τον γιό του μαζί με τους υπόλοιπους πεζοναύτες. Βέβαια, ίσως απλά αυτή να είναι μία τάση να βρεθεί κάτι ουσιώδες στην ταινία, που να την καθιστά στην καλύτερη περίπτωση ένα ευχάριστο δίωρο γέλωτος. Κάπου προς το τέλος της, όταν φαίνεται πως έχει κουραστεί να χρησιμοποιεί το ατού του χιούμορ, τείνει να γίνει συναισθηματική, αλλά κι εκεί αποτυγχάνει.

Το Last Flag Flying είναι από αυτές τις περιπτώσεις που, εγκλωβισμένο στον ναρκισσισμό του, νομίζει πως είναι κάτι παραπάνω από αυτό που είναι. Κρίμα, ιδίως για τους ηθοποιούς, που θα μπορούσαν να αφιερώσουν τον χρόνο τους σε κάτι πιο ουσιώδες, από ένα ατακαδόρικο roadtrip οκνηρίας...

Ένα αδιάφορο sequel του δυνατού "The last detail"/1973 του Χαλ Άσμπι με τον Τζακ Νίκολσον.

3,5 / 10

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos