Έμαθα πολλά δουλεύοντας με παιδιά στην ταινία..."

O Tζος Λούκας υποδύεται τον παιδίατρο που γνωρίζει τα πάντα σχετικά με τα μικρά παιδιά στην κομεντί "Life as we know it", άρα είναι ο κατάλληλος για να βοηθήσει την Κάθριν Χάιγκλ. Είναι όμως ο κατάλληλος και για την καρδιά της; Το Move It εξασφάλισε συνεντεύξεις, τόσο από τον Λούκας (από την οποία ακολουθεί αποκλειστικό clip), όσο και από τον σκηνοθέτη της ταινίας, Γκρεγκ Μπερλάντι...

Αρχή με τον 39χρονο Λούκας που θα θυμάστε από το προ τετραετίας "Poseidon" του Βόλφγκανγκ Πίτερσεν, ενώ οι πιο μυημένοι από το υπέροχο "Undertow" του Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν...

Τι ήταν εκείνο που σε «τράβηξε» στο συγκεκριμένο φιλμ;

Η αλήθεια είναι ότι, στην εποχή μας, οι ρομαντικές κομεντί είναι στην συντριπτική πλειοψηφία τους ανόητες και προχειροφτιαγμένες. Στην περίπτωση του «Η ζωή όπως την ξέρουμε», ωστόσο, διαπίστωσα πως υπήρχε μια γενναία δόση ρεαλισμού και ότι το σενάριο ανέδυε γνήσια συναισθήματα χαρμολύπης, παρουσιάζοντας εξίσου καταστάσεις τραγικές, αλλά και αφάνταστα ξεκαρδιστικές. Επίσης, μου άρεσε η αληθοφάνεια στο χτίσιμο της σχέσης ανάμεσα στους δύο κεντρικούς χαρακτήρες, ενώ και ο χαρακτήρας που υποδύομαι απέχει παρασάγγας από το να χαρακτηριστεί ως ο «κακός της ταινίας». Πρόκειται, άλλωστε, για έναν καλόκαρδο, γοητευτικό άνθρωπο και καθωσπρέπει τζέντλεμαν, ο οποίος, ένεκα και της επαγγελματικής του ιδιότητας (παιδίατρος), αναπτύσσει μια πολύ στενή σχέση με το παιδί, αλλά και με την Χόλι. Βάσει αυτού του γεγονότος, οι θεατές βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα σοβαρό δίλημμα, ως προς το ποιος μπορεί να είναι ο καταλληλότερος σύντροφος για εκείνη.

Πώς ήταν η συνεργασία σου με την Κάθριν Χάιγκλ και τον Τζος Ντουμέλ;

Ομολογώ ότι με την Κάθριν είμαι… ερωτευμένος εδώ και χρόνια! Και, παρατηρώντας την ολοφάνερα θετική επίδραση που είχε πάνω της η συγκεκριμένη ταινία, ιδίως όσον αφορά στη σχέση της με τα παιδιά, την ερωτεύτηκα ακόμη περισσότερο. Είναι πολύ όμορφο να διαπιστώνεις ότι κάποιος ηθοποιός που θαυμάζεις εξ αποστάσεως είναι κι από κοντά στ’ αλήθεια τόσο υπέροχος, όσο φανταζόσουνα. Για τον Τζος εκείνο που έχω να πω είναι πως, μαζί του δεν ένιωσα στιγμή πως υπάρχει η συνήθης ανταγωνιστικότητα που συναντάς στο χώρο. Αποτελεί σπάνια περίπτωση ηθοποιού, ο οποίος είναι και στην πραγματικότητα όσο συμπαθής και καλοπροαίρετος δείχνει στο «πανί».

Θεωρείς πως ο Γκρεγκ Μπερλάντι κατάφερε να πετύχει την προσδοκούμενη ατμόσφαιρα στην ταινία;

Ο Γκρεγκ ζήτησε από όλους μας να είμαστε όσο το δυνατόν πιο ειλικρινείς απέναντι στις διάφορες καταστάσεις που παρουσιάζονται στην ταινία. Επίσης, το γεγονός ότι όλοι μας είχαμε διαρκώς κοντά μας στα γυρίσματα τις οικογένειές μας, ενώ ο ίδιος έγινε πατέρας στο συγκεκριμένο διάστημα, βοήθησε στο να επικρατεί μια αυθεντική ατμόσφαιρα οικειότητας και «ζεστασιάς» στο σετ, η οποία σαφώς και πέρασε και στην ίδια την ταινία.

Πόσο εύκολο σου είναι να δουλεύεις με παιδιά;

Στην προκειμένη περίπτωση μου άρεσε πολύ. Το ενδιαφέρον στοιχείο της όλης ιστορίας είναι το ότι έπρεπε να φροντίζω τα παιδιά να νιώθουν διαρκώς ότι όλα αυτά που κάναμε ήταν μέρος ενός παιχνιδιού, καθώς δεν τους άρεσε καθόλου να νιώθουν ότι δουλεύουν (σ.σ. από μικρό κι από τρελό…). Μόνο έτσι μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την όλη διαδικασία των γυρισμάτων ως κάτι το διασκεδαστικό και όχι ως… αγγαρεία. Αυτό, βέβαια, ήταν ιδιαίτερα διδακτικό και για μας τους μεγαλύτερους…

«Αποζητώ τον αυτοσχεδιασμό στις ταινίες μου»

Αυτή είναι μόλις η δεύτερη ταινία που σκηνοθετεί ο 38χρονος Μπερλάντι, ο οποίος έχει χτίσει καριέρα σας παραγωγός σε πολλές τηλεοπτικές σειρές την τελευταία εξαετία, ενώ θα είναι παραγωγός και στο blockbuster "Green Lantern" με Ράιαν Ρέινολντς, Πίτερ Σάρσγκααρντ...

Τι είναι εκείνο που σου αρέσει περισσότερο στις ρομαντικές κομεντί;

Μου αρέσει όταν μια ρομαντική κομεντί καταφέρνει να με κάνει να γελάσω, αλλά και να δακρύσω, χωρίς να αποφεύγει να μου παρουσιάζει και καταστάσεις δυσάρεστες και απαισιόδοξες πλάι στις ανάλαφρες. Ιδιαίτερα δε, όταν κάτι τέτοιο το καταφέρνει μέσα στην ίδια σκηνή. Αυτό ακριβώς προσπάθησα να πετύχω και στο «Η ζωή όπως την ξέρουμε». Να  αγγίξω ένα επίπεδο ρεαλισμού που να δικαιολογεί, μεταξύ άλλων, και τον τίτλο της ταινίας.

Πώς κατέληξες στους ηθοποιούς που βλέπουμε στους βασικούς ρόλους;

Η Κάθριν είχε ήδη «κλείσει» πριν καν αναλάβω τη σκηνοθεσία. Αυτός μάλιστα ήταν ίσως και ο βασικότερος λόγος που δέχτηκα, καθώς θεωρώ ότι μπορεί να υποστηρίξει με εξαιρετική άνεση τόσο κωμικούς όσο και δραματικούς ρόλους. Όταν στην πορεία μας προέκυψε και ο Τζος (Ντουμέλ), ο οποίος είναι αναλόγων προσόντων και κυβικών, το μόνο που απέμενε ήταν να διαπιστώσουμε αν υπάρχει χημεία ανάμεσά τους. Το αποτέλεσμα, όπως αντιλαμβάνεστε, ξεπέρασε τις προσδοκίες μας. Στη συνέχεια προχωρήσαμε στη στελέχωση των «περιφερειακών» χαρακτήρων, αντλώντας έμπνευση από τις βρετανικές κωμωδίες. Και πετύχαμε να διαλέξουμε μια φρέσκια φουρνιά ταλαντούχων ηθοποιών απ’ όλη τη χώρα, οι οποίοι και κωμικό timing διέθεταν και μπορούσαν να σταθούν με αξιώσεις απέναντι στο πρωταγωνιστικό δίδυμο.

Γιατί θεωρείς απαραίτητο το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού στις ταινίες σου;

Μου αρέσει να έχω ένα συγκεκριμένο σχέδιο για το πώς θα γυρίσω την κάθε σκηνή, τι ατάκες θα ειπωθούν από τους ηθοποιούς και όλα αυτά, αλλά ακόμη περισσότερο μου αρέσει να δουλεύω με ηθοποιούς οι οποίοι μπορούν να εμπνευστούν από μια κατάσταση και να εκφράσουν επί τόπου και με δικά τους λόγια τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους. Όπως, δηλαδή, συμβαίνει και όταν δουλεύεις με μια ομάδα μουσικών. Αν τους πείσεις να κινηθούν και εκτός παρτιτούρας, κατά πάσα πιθανότητα θα εκπλαγείς ευχάριστα από το αποτέλεσμα. Αυτό ακριβώς συνέβη και στην ταινία.

Πώς θα περιέγραφες το «ταξίδι» των βασικών χαρακτήρων μέσα στην ταινία;

Μέσω ενός ραντεβού στα τυφλά που πηγαίνει κατά διαόλου, γνωρίζουμε δύο αταίριαστους ανθρώπους οι οποίοι αποφασίζουν να συνυπάρξουν κάτω από την ίδια στέγη, χάρη στην απεριόριστη αγάπη τους για το ορφανό πλέον παιδί ενός φιλικού τους ζευγαριού, το οποίο και καλούνται να μεγαλώσουν από κοινού. Στην πορεία, οι δυσκολίες που καλούνται να ξεπεράσουν και οι κρίσιμες για τη ζωή και την καριέρα τους αποφάσεις που καλούνται να πάρουν, καθιστούν και τους δυο τους ολοένα και πιο ευάλωτους συναισθηματικά. Και είναι πρακτικά αδύνατο να φανταστούμε αν θα κατέληγαν μαζί σε αντίθετη περίπτωση, καθώς στην ουσία πρόκειται για δύο «κλειστούς» χαρακτήρες. Η παρουσία του παιδιού στη ζωή τους είναι τελικά που τους φέρνει σταδιακά αντιμέτωπους με την προοπτική να… ερωτευθεί ο ένας τον άλλον!