Frank & Lola

Υπάρχουν τόσες σχέσεις όσοι και οι άνθρωποι σε αυτόν εδώ τον πλανήτη. Άλλες πιο περίπλοκες, άλλες πιο απλές, άλλες φαινομενικά έτσι και ουσιαστικά αλλιώς. Η σχέση του Frank (Michael Shannon) και της Lola (Imogen Poots) είναι μία ακόμη σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων, που ήδη από την αρχή της μας βάζει στη διαδικασία να σκεφτούμε πως δεν θα είναι όπως φανταζόμαστε. Σε ένα σκοτεινό και ερεθισμένο πλάνο, τη στιγμή που ο Frank -εξαίρετος σεφ- φιλιέται με την Lola -σχεδιάστρια μόδας που μόλις τελείωσε τις σπουδές της- το πρώτο βράδυ που τη γνωρίζει, σταματά και της λέει «ας το αφήσουμε καλύτερα για την επόμενη φορά». 

Κάπως έτσι λοιπόν η ιστορία τους ξεκινά, γίνονται ζευγάρι και ξεκινούν να γνωρίζονται. Ο Matthew Ross, σκηνοθέτης της ταινίας, που προσπαθούσε να τη γυρίσει εδώ και δέκα χρόνια, δεν δίνει καθόλου χρόνο στο να παρουσιάσει πώς γνωρίστηκαν, αλλά στρέφει το ενδιαφέρον στην πολυπλοκότητα της Lola και πολύ σύντομα η βαρύτητα πέφτει στην ανατροπή που φέρουν οι σκηνές, η μία μετά την άλλη, με το που αποκαλύπτεται πως η Lola δεν είναι αυτή που φαίνεται και πως το παρελθόν της κρύβει πολλά.

Ο Shannon, που το πρόσωπό του είναι λες και έχει σμιλευθεί για ρόλους που περικλείουν τρυφερότητα αλλά και ζήλεια, υπολανθάνοντα εκνευρισμό αλλά και πόνο, παραδίδει έναν Frank που είναι ερωτευμένος με μία γυναίκα που του λέει ψέματα και τον εξωθεί στο να ανακαλύψει τα σκοτεινά μυστικά της που θα τον κάνουν να αμφισβητήσει τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αντιδράσει. Κι από εκεί που η ταινία ξεκινά σαν μια ρομαντική ιστορία, καταλήγει να γίνεται ένα σκοτεινό ερωτικό θρίλερ, φέρνοντας στην επιφάνεια σεξουαλικά παιχνίδια και καταστάσεις μεταξύ του Λας Βέγκας και του Παρισιού.

Ίσως επικριτές της ταινίας να την κατηγορήσουν πως το υποκριτικό ταλέντο των δύο πρωταγωνιστών της δεν αναδεικνύεται αρκετά σε αυτή την ταινία, μα δεν θα μπορούσε κανείς να αρνηθεί πως το σενάριο φαίνεται να είναι πάντα ένα βήμα μπροστά και να κρατά καλά τα ηνία του εντυπωσιασμού και του αιφνιδιασμού. Αν μη τι άλλο, δεν κουράζει καθόλου και δεν παύει ούτε στιγμή να κρατά το ενδιαφέρον, για να δούμε πού το πάει και πού είναι τα όρια στα οποία θα σταματήσει. Σίγουρα μία εμπειρία, που όμως θα μείνει αξιομνημόνευτη σε όσους έχουν κάποιες παρόμοιες ιστορίες. Και υπάρχουν αρκετοί που έχουν, κι ας μην το φανταζόμαστε ίσως.