Άποψη: Το δεύτερο και σαφώς κατώτερο (παρά την ανάληψη την σκηνοθεσίας από τον Τζέιμς Φόλεϊ του “Οικόπεδα με Θέα” και του “Πυροβολισμός εξ Επαφής”) αυτό μέρος της – πολυσυζητημένης για όλους τους λάθος λόγους – “Fifty Shades” τριλογίας, εξακολουθεί να μας κάνει να αναρωτιόμαστε για το σε ποιους τελικά αυτή απευθύνεται, καθότι το fanbase της best seller σειράς βιβλίων της E.L. James αποτελείται κατά κύριο λόγο από τη μέση “στερημένη” Αμερικανίδα (κι όχι μόνο) νοικοκυρά, τη στιγμή που το soundtrack των ταινιών, περιέχει, στην συντριπτική πλειοψηφία του, ακούσματα των (σημερινών) τινέιτζερς. Κι αυτό είναι ένα μόνο από τα πολλά προβλήματα του “Fifty Shades Darker”.

Με πολύ λιγότερ(ο)α ερεθιστικά και αρκετά περισσότερα στοιχεία σαπουνόπερας στη δομή του, γεγονός που κάνει τους διαλόγους ανάμεσα στους δύο κεντρικούς ήρωες να ηχούν ακόμη πιο αστείοι μέσα στην αβάσταχτη σοβαρότητά τους, φανερώνει ξεκάθαρα πως το πρωτότυπο υλικό (την σεναριακή προσαρμογή του οποίου αυτή τη φορά ανέλαβε ο... σύζυγος της συγγραφέως!!) είναι ακόμη πιο αδύναμο εκείνου της πρώτης ταινίας, σε σημείο που κάνει ακόμη πιο αδιάφορα τα όποια “γεμίσματα” πλοκής ανάμεσα στις ποικίλες ερωτικές συνευρέσεις της – όχι πια αθώας – Αναστέιζια (για τους φίλους Άνα) και του βαθύπλουτου – και βασανισμένου – Κρίστιαν. Ό,τι και να πούμε, δε, για τις δύο δραματικότερες στιγμές της ταινίας είναι λίγο. Αναφέρουμε απλώς ότι η πρώτη, η οποία βρίσκει την Άνα στην απέναντι πλευρά μιας κάννης περιστρόφου, αποτελεί, πιθανότατα, τη χειρότερη στιγμή της καριέρας της Μπέλα Χίθκοουτ (η εμπλοκή της οποίας εδώ, με βάση το τρέιλερ, προμήνυε μια υποσχόμενη επίφαση “θριλερίλας”), ενώ η δεύτερη, που ξεκινά με σοβαρή βλάβη στο ελικόπτερο του Κρίστιαν, σε προκαλεί να ξεσπάσεις σε τρανταχτά γέλια με τη... WTF? κατάληξή της.

Ακόμη χειρότερα, η – υποτίθεται – εμπνευσμένη προσθήκη στο καστ της Κιμ Μπέισινγκερ στο ρόλο της δολοπλόκου μέντορα του Γκρέι, το μόνο που καταφέρνει είναι να απομυθοποιήσει το πάλαι ποτέ sex symbol των 80s, φέρνοντάς μας αντιμέτωπους με τις αποτυχημένες πλαστικές της, ενώ η παρουσία μετά τα end credits ορισμένων πλάνων από τo “Fifty Shades Freed” (που έρχεται στις μεγάλες οθόνες μας του χρόνου τέτοιες μέρες) εν είδει μιας πρώτης γεύσης, αποδεικνύει, αν μη τι άλλο, πως ακόμη και οι ίδιοι οι παραγωγοί παραδέχονται υποσυνείδητα(;) πως – ίσως – το franchise να λειτουργούσε καλύτερα στη μικρή οθόνη.

Οι δύο ιδιαίτερα φωτογενείς πρωταγωνιστές κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να μας πείσουν να ενδιαφερθούμε έστω και λίγο για την τρικυμιώδη σχέση τους, με την Ντακότα Τζόνσον να αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ο δυνατός ερμηνευτικός κρίκος (όσον αφορά στον Τζέιμι Ντόρναν, αναζητείστε καλύτερα τις 2 πρώτες σεζόν του “The Fall”...), οι ερωτικές σκηνές ανάμεσά τους, ωστόσο, προκαλούν από ανία μέχρι και έντονη διάθεση για χαβαλέ, αν και υπάρχει τουλάχιστον μία σκηνή BDSM που έχει τα φόντα να παραμείνει κλασική στο είδος της (θα καταλάβετε όταν τη δείτε – και, όχι, δεν εννοώ εκείνη με τις μπάλες...).

Τελικά, τo “Fifty Shades Darker” δεν καταφέρνει μέσα σε δύο ολόκληρες ώρες να εκπέμψει ούτε στο ελάχιστο τον ερωτισμό και την... κάβλα (pardon my French) που αναδίδει, για παράδειγμα, η σκηνή της μπανιέρας στο “The Handmaiden” του Τσαν-γουκ Παρκ. Άλλα μεγέθη, θα μου πείτε, αλλά και πάλι...

Πρώτη δημοσίευση: 10 Φεβ. 2017, 04:40
Ενημέρωση: 16 Φεβ. 2017, 13:51
Τίτλος:
50 shades darker (50 πιο σκοτεινές αποχρώσεις του γκρι)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
118
Εταιρία διανομής: 
Release: 
9 Φεβρουαρίου 2017

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos