Η τρελή χαρά

η τρελη χαρα - κριτική ταινίας

Μία ιταλική, ισορροπημένα κωμικοτραγική ιστορία, που ακούει στο όνομα η Τρελή Χαρά υπογράφει ο Paolo Virzì, με τη Valeria Bruni Tedeschi στο ρόλο της Μπεατρίς, μίας διπολικής και τη Micaela Ramazzotti στο ρόλο της Ντονατέλλα, μίας γυναίκας με κατάθλιψη και τάσεις αυτοκτονίας.

Η ταινία λαμβάνει χώρα στην Τοσκάνη, όπου στη Βίλα Μπιόντι, ένα ψυχιατρικό ίδρυμα για γυναίκες, βλέπουμε τη Μπεατρίς να τριγυρίζει εδώ κι εκεί, φλυαρώντας ακατάσχετα για τις γνωριμίες της με την enfant-gate της Ιταλίας, για τα ακριβά κρασιά που έτυχε να δοκιμάσει, για τις διασυνδέσεις της με την αριστοκρατία και τις περιπέτειές της συλλήβδην, με το ένα μεγαλεπήβολο ψέμα να διαδέχεται το άλλο.Εκ πρώτης όψεως, δεν καταλαβαίνει κανείς τι ακριβώς έχει, πέραν από μία έκδηλη έπαρση.

Μία μέρα, μία νέα τρόφιμος έρχεται, η Ντονατέλλα, μία γυναίκα που από την πρώτη στιγμή αναβλύζει την αίσθηση του ράκους. Η Μπεατρίς προσπαθεί να μάθει ποια είναι και γιατί βρίσκεται εκεί, μη διστάζοντας να παραστήσει ακόμα και την ψυχίατρό της, για να ανακαλύψει πως η Ντονατέλλα ψάχνει να βρει τον γιο της που της πήραν, λόγω της κατάστασής της. Σταδιακά, οι δυο τους δένονται, και κάποια στιγμή το σκάνε, σχεδόν ακούσια και ξεκινούν μία περιπέτεια αναζήτησης όλων όσων θεωρούν πως θα τις κάνουν ευτυχισμένες.

Η ταινία είναι ένα κράμα ζωντάνιας, ευρηματικότητας, μελαγχολίας, ορμής, αλήθειας που αναβλύζει από το κάθε ψέμα, με έξυπνους διαλόγους, και περιπετειώδη πλοκή. Με μία λέξη, θεοπάλαβη! Οι δύο πρωταγωνίστριες ερμηνεύουν εξαιρετικά τους αντιφατικούς τους ρόλους, βρίσκοντας τη χρυσή τομή και την ισορροπία σε αυτούς, αφού εύκολα ένα τέτοιο σενάριο θα μπορούσε να διολισθήσει στην μελοδραματικότητα. Από τη μία, η Valeria Bruni Tedeschi, με τους ακατάσχετους μονολόγους της, εντυπωσιάζει που καταφέρνει να αναπνέει με τον χείμαρρο των λέξεων που έχει να παραδώσει κι από την άλλη, η Micaela Ramazzotti, με την ευθραυστότητά της και τη θλίψη της, που αποπνέει ακόμα κι από τις σιωπές της, βρίσκονται να δημιουργούν το απόλυτο ντουέτο, εξισορροπώντας την καρικατούρα με τον ρεαλισμό. Ο Paolo Virzi όχι μόνο επιτυγχάνει αυτό το δύσκολο εγχείρημα αλλά αποθεώνει την ταινία, κάνοντάς την να αγγίξει το κοινό συθέμελα χωρίς καν να το καταλάβει. Τη στιγμή που ένα δάκρυ μπορεί να αυλακώνει τις παρειές, όμως, θα υπάρχει μία έξυπνη ατάκα που θα εκτονώνει την ένταση και θα δημιουργεί γέλιο. Και οι δύο πρωταγωνίστριες φαίνονται κάτι παραπάνω από φυσικές στους ρόλους τους.

Φυσικά, υπάρχουν μερικές αδύναμες στιγμές και σκηνές, που θα μπορούσαν να εντυπωσιάσουν περισσότερο, αναφορικά με το παρελθόν των δύο πρωταγωνιστριών, μα αυτό αποτελεί ασήμαντη λεπτομέρεια που θα ξεχαστεί σχεδόν αμέσως με την πάροδο της σκηνής. Η ιταλική αισθητική καταυγάζει από παντού, ακόμα και από τον τρόπο με τον οποίο αποτυπώνεται η όμορφη Τοσκάνη• ηλιόλουστη και πολύχρωμη, χωρίς επ’ ουδενί τουριστική. Εν γένει, η Τρελή Χαρά είναι μία ειλικρινής ταινία, που δεν θα απογοητεύσει και δεν θα κουράσει τον όποιο αυστηρό θεατή.

Πρώτη δημοσίευση: 17 Νοε. 2016, 15:49
Ενημέρωση: 24 Νοε. 2016, 15:42
Τίτλος:
Η τρελή χαρά (La pazza gioia)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
118
Εταιρία διανομής: 
Release: 
17 Νοεμβρίου 2016

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
1 ημέρα

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos