Θεσσαλονίκη 16: Transfiguration - Κριτική

Σκηνοθεσία: Μάικλ Ο'Σι. Ηθοποιοί: Έρικ Ράφιν, Κλόι Λεβίν, Ντάνι Φλάχερτι, Άννα Φρίντμαν. ΗΠΑ. 97'.

Σύνοψη: Ο 14χρονος Μάιλο ζει στο Κουίνς της Νέας Υόρκης. Είναι ορφανός, οι συμμαθητές του τον περιφρονούν και τα μεγαλύτερα παιδιά τον παρενοχλούν. Έτσι, βρίσκει καταφύγιο στο διαμέρισμα που μοιράζεται με τον μεγάλο του αδελφό. Για να ξεφύγει από τη μοναξιά του, βυθίζεται στον κόσμο των βαμπίρ. Ο Μίλο έχει ένα σκοτεινό μυστικό, αλλά μια τυχαία συνάντηση με τη νέα του γειτόνισσα, Σόφι, του ξυπνά νέα συναισθήματα. Είναι όμως αρκετά για να καταπνίξουν τα σκοτεινά του ένστικτα;

Άποψη: Είναι κάποιες στιγμές που συνειδητοποιείς πόσο κακό έχει προκαλέσει στις ταινίες με teenage βαμπίρ, το εξαιρετικό "Let the rigt one in. Δηλαδή πόσο πιο έντονα και με χαρακτηριστική κορύφωση να απεικονίσεις τα νεανικά σου βαμπίρια, δίχως να εκπέσεις στην γραφικότητα του Twilight;
Το Transfiguration είναι ένα από τα "θύματά του", έστω και αν αποφεύγει με άνεση να θυμίσει Άρλεκιν. Ενώ σου εξάπτει το ενδιαφέρον με την έξυπνη ιδέα (είναι και μετριόφρονες οι συντελεστές: κάποια στιγμή ο μικρός πρωταγωνιστής υποστηρίζει ότι η αγαπημένη του ταινία με βαμπίρ είναι το "Let the right one" ), φορτώνει πάνω του πολλές από τις παθογένειες του ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου.

Ένας υπερτονισμένος ρεαλισμός, κουραστικοί ρυθμοί αφήγησης, συμβάσεις στις οποίες στηρίζεται η ταινία και οι οποίες ούτε εξηγούνται, ούτε δικαιώνονται και βέβαια η έλλειψη έντασης και αίσθησης του θρίλερ. Ένα βαρετό φιλμ.

3,5 / 10