Ρισάλτο

Σύνοψη: Η κεντρική ιδέα του ΡΙΣΑΛΤΟ, είναι το πώς οι νέοι, που είναι γεμάτοι όνειρα και ενέργεια, συνθλίβονται κάτω από το βάρος, αφενός της οικογένειάς τους (γεμάτης από τραύματα, παθογένεια κ.λπ.) και αφετέρου της κοινωνίας, που την χαρακτηρίζουν η αναλγησία, οι απάνθρωποι στόχοι για επιτυχία και η θέληση για απόλυτη κυριαρχία πάνω στα ανεξάρτητα άτομα. Ο Άρης (Νίκος Πουρσανίδης) είναι ένας νέος που ζει ανάμεσα σε δύο κόσμους. Από τη μία ο επαγγελματικός του χώρος στον κόσμο του θεάματος που διψάει για λάμψη, χρήμα και εξουσία. Από την άλλη, η ασφυκτική οικογένεια και η κρίση που έχει χτυπήσει τη χώρα και επιδεινώνει τις ανθρώπινες σχέσεις, που ούτως ή άλλως είναι περίπλοκες και τραυματικές. Ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να βρει την ισορροπία του μέσα από τον έρωτα αλλά κι αυτός τον προδίδει. Θα βρει τελικά τη διέξοδο;

Σημείωμα του σκηνοθέτη

Πάντα με ενδιέφερε η σχέση μεταξύ Ιστορίας (με κεφαλαίο γιώτα) και των ατομικών ιστοριών (με μικρό γιώτα) που αναπόφευκτα καθορίζονται από αυτήν. Όταν τα ιστορικά γεγονότα οδηγούν σε δύσκολες κοινωνικές συνθήκες, η ζωή των ανθρώπων γίνεται επώδυνη.

Οι νέοι είναι πάντα αυτοί που υφίστανται τις μεγαλύτερες επιπτώσεις, αφού βρίσκονται στη φάση που ξεκινούν τη ζωή τους και το μέλλον τους γίνεται δυσκολότερο. Στην έβδομη δεκαετία που διανύω, νιώθω την ανάγκη να μιλήσω για το δικαίωμα των νέων να καθορίζουν οι ίδιοι τις ζωές τους . Δεν θέλω να περάσουν αυτά που πέρασε η δική μου γενιά.

Όταν είσαι νέος είσαι ευάλωτος κι ευαίσθητος δέκτης και βιώνεις τα πάντα σαν εφιάλτη. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο η ταινία κινείται σε μια τέτοια ατμόσφαιρα. Η ταινία δεν αφορά ούτε το παρελθόν, ούτε το παρόν. Αφορά αυτά που δεν θέλω να συμβούν στο μέλλον. Η δράση εξελίσσεται σε ένα χρόνο ά-χρονο και σε ένα χώρο πραγματικό, αλλά όχι αυστηρά καθορισμένο. Και βέβαια όπως πάντα βλέπω και τα πιο τραγικά πράγματα μέσα από ένα χιουμοριστικό πρίσμα . Είναι το σωσίβιο μου για τις δύσκολες ώρες.