Ο δρόμος για το Λα Παζ

Η ταινία που βραβεύτηκε με τον Αργυρό Αλέξανδρο στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, είναι ένα χαμηλών τόνων οδοιπορικό με συγκινητικές στιγμές, αλλά και κάποιες σεναριακές ευκολίες, γλυκόπικρο, καλοπαιγμένο, με γερές δόσεις αυθεντικότητας, αλλά και την αίσθηση του φολκλόρ, εκεί, παρούσα, να υπονομεύει το εγχείρημα.

Σύνοψη: Ο Σεμπαστιάν είναι ένας 35χρονος άνεργος σύζυγος στο χτυπημένο από την κρίση σύγχρονο Μπουένος Αϊρες. Αστείος, γοητευτικός κι ανώριμος σαν αιώνιο παιδί βρίσκει μία εύκολη λύση για να βοηθήσει την κατάσταση στο σπίτι, όταν η γυναίκα του χάνει την υπομονή της μαζί του. Καθώς το τηλεφωνικό τους νούμερο μπερδεύεται συχνά με μία εταιρία μίσθωσης οδηγών, ο Σεμπαστιάν αποφασίζει να προσποιηθεί ότι εργάζεται κι ο ίδιος εκεί και να αποδέχεται τις κλήσεις πελατών για τη μεταφορά τους μέσα στην πόλη. Αυτό όμως σημαίνει ότι το 80ς Peugeot του θα γίνει ταξί, κάτι που τον στεναχωρεί: δεν είναι απλώς το μοναδικό περουσιακό του στοιχείο, αλλά και η μόνη κληρονομιά από τον, απογοητευμένο μαζί του, μακαρίτη πατέρα του. Οταν ένας ηλικιωμένος μουσουλμάνος μισθώνει τον Σεμπαστιάν για να τον οδηγήσει στο Λα Πας της Βολιβίας, ένα ιερό ταξίδι προσκύνημα για αυτόν, ο νεαρός άντρας θα ιχνηλατίσει άγνωστες για αυτόν διαδρομές και θα τρέξει πολλά χιλιόμετρα, μέσα του: θα ωριμάσει με τρόπους που δεν περίμενε και θα αποφασίσει συνειδητά να αλλάξει πορεία στη ζωή του.