ΣΕΙΡΕΣ

"Stranger Things": Στα 80s περνούσαμε καλά

Δημοσίευση: 5 Aug 2016, 14:25
Συντάκτης:

Ολοι είδαν ή βλέπουν ή θα δουν το "Stranger Things". Ολοι μιλάνε για τη δεκαετία του '80. Πολλοί από αυτούς είναι κάτω των 30, άρα για τι διάολο λένε; Αν είσαι στα 45, όπως εμείς, την έζησες. Και στα μέσα των τριάντα σου, την πρόλαβες. Βέβαια, άλλο τα προάστια των ΗΠΑ και άλλο οι γειτονιές της Αθήνας ή το χωριό.
Όπως και να' χει, η νοσταλγία για την παιδική μας ηλικία είναι πάντα κάτι ισχυρό, αλλά αν δεν ξέρεις να κάνεις τηλεόραση, να έχεις καλό καστ και μια καλή ιστορία, δεν κάνεις τίποτα.
Οι αδελφοί Duffer δεν έζησαν τα 80s αλλά τα μελέτησαν. Όπως θα έκανε κάθε δημιουργός. Οι αναφορές δεν γίνονται απλά για να μας... κλείσουν το μάτι, είναι μέρος του διαλόγου. Η περιπέτεια που θα ζήσουν οι 4 φίλοι υφίσταται γιατί απλά δεν ήταν σκυμμένα πάνω από μια οθόνη ή ένα κινητό. Βέβαια, αν ζούσαν σήμερα θα ήταν. Το "Stranger Things" είναι πραγματικά μια κινηματογραφική σειρά, καθώς ακουμπάει ξεκάθαρα στη μεγάλη αγάπη των δημιουργών, τον Στίβεν Σπίλμπεργκ. E.T., Στενές επαφές, Goonies, Poltergeist, είναι εδώ. Συνηθισμένοι άνθρωποι σε απίστευτα ασυνήθιστες καταστάσεις, για το οποίοι οι ίδιοι αναφέρουν και την αγάπη τους και στον Ντέιβιντ Λιντς.

Οι επιρροές δεν έρχονται μόνο από τα 80s (ρίχτε εδώ και τα Elm Street και Stand By Me) αλλά από πολλές δεκαετίες. Το παιχνίδι Dungeons & Dragons, το Star Wars, τα βιβλία του Τόλκιν, η σκοτεινή οπτική του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, το Alien, το The Thing του Κάρπεντερ («παρών» και στο μουσικό θέμα των τίλων) μέχρι και το φρέσκο Under The Skin. Kαι βέβαια ο Στίβεν Κινγκ.

H σειρά έχει τέσσερα πιτισρίκια πρωταγωνιστές αλλά τα παιδιά σου δύσκολα θα άφηνες να τη δουν. Ο τρόμος και η απώλεια κυριαρχούν, μαζί όμως με τη συνεχή ελπίδα με χιούμορ όχι "αναγκαστικό" αλλά μέρος της δράσης και βέβαια της συμπεριφοράς των αγοριών. Οι Duffer πήγαν σε κλασικά μονοπάτια, αυτά που θέλουν τους βασικούς πρωταγωνιστές να γίνονται αμέσως συμπαθείς. Και το καταφέρνουν, όχι γιατί επέλεξαν παιδιά (δεν είναι δα και όλα συμπαθή) αλλά γιατί έψαξαν μήνες να βρουν φάτσες και τελικά χτύπησαν διάνα.

Η Ελ ή Eleven αν θέλετε, κρατάει τα πάντα μόνο στο βλέμμα (αλλά είναι δυνατόν να τη λένε Millie Bobby Brown) και ο ψευδός Ντάστιν είναι μορφή! Ο Ντέιβιντ Χάρμπουρ, ο αστυνομικός, που κουβαλάει την απώλεια, είναι στιβαρός, ο ωραίος του σχολείου είναι εκνευριστικός (για όσους θυμάστε o Zαν-Ράλφιο του "Parks and recreation''), ο Μάθιου Μοντίν τρομάζει με το γκρίζο μαλλί του. Τέλος η αγαπητή Γουϊνόνα Ράιντερ, ο λόγος που είπαμε να ξεκινήσουμε να βλέπουμε τη σειρά. Εχει τον άχαρο ρόλο της μάνας που από το ξεκίνημα αναζητά το γιο της. Ισως παίζει λίγο υπερβολικά, αλλά δεν είχε και πολλές επιλογές. Οπως και να΄χει, αν αυτός ο ρόλος δεν την ξαναβάλει στα πράγματα, δεν θα το κάνει κανείς άλλος.

Τα τραγούδια συνοδεύουν περισσότερο διακριτικά, και εκτός από το καθοριστικό "Should i stay or should i go" των Clash, δεν σκεπάζουν σκηνές και συναισθήματα. Εκτός από τις άστοχες επιλογές των "Heroes" (την διασκευή του  Peter Gabriel στο κλασικό τραγούδι του Bowie) και του πανταχού παρών "White Rabbit" που δεν κόλλησαν στις σκηνές.

Το Stranger Things ξεκινάει δυναμικά, κρατώντας κλειστά πολλά χαρτιά του, φάνηκε να φρενάρει λίγο στο τέλος, αλλά δεν το λέμε για κακό, μια δεύτερη σεζόν είναι απαραίτητη. Ο στόχος ήταν η διασκέδαση δίνοντάς μας ταυτόχρονα τα απλά μηνύματα της φιλίας, της ενηλικίωσης και της αποδοχής καθετί διαφορετικού.

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos