Storia d'amore

Eρωτικό μελόδραμα σκοτεινού ρεαλισμού, με λιτή αφήγηση, αλλά και σεναριακές υπερβολές τις οποίες υποστηρίζει με όμορφο κινηματογραφικό τρόπο.

Συγκινητικό κατά διαστήματα, με δύο ταλαντούχους πρωταγωνιστές που διαθέτουν ωμή ορμή, αν και συχνά παγιδεύεται σύσσωμο στα διλήμματα των ηρώων του που σταδιακά δέιχνουν λιγότερο αληθοφανή.

Σύνοψη: Η Ναντίν είναι μια πολύ όμορφη γαλλίδα, που περνάει από οντισιόν για μανεκέν σε ένα πεντάστερο ξενοδοχείο στο Παρίσι. Ο Φάουστο είναι ένας νεαρός Ιταλός, που δουλεύει ως σερβιτόρος στο ίδιο ξενοδοχείο. Γνωρίζονται τυχαία. Και οι δυο τους είναι εύθραυστοι, χαρακτήρες μοναχικοί και εμμονικοί στην αναζήτηση της ευτυχίας. Η ερωτική έλξη που θα τους ενώσει, θα τους παρασύρει σε ένα παιχνίδι ζωής και θανάτου.

Ο σκηνοθέτης για την ταινία

Ο Φάουστο και η Ναντίν είναι ενωμένοι από την αίσθηση ότι θα πρέπει να είναι κάτι άλλο, ότι θα πρέπει να έχουν κάτι περισσότερο, από την αρχή μέχρι το τέλος της ιστορίας τους: μια ιστορία που διαρκεί πέντε χρόνια, στην διάρκεια της οποίας οι δύο, σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, θα έρθουν αντιμέτωποι με την απόλυτη κορυφή της κοινωνικής επιτυχίας αλλά και το απόλυτο μαύρο βάθος της απελπισίας.

Θα βρουν το πολυπόθητο δικαίωμα τους στην ευτυχία εκεί που δεν το περιμένουν: όχι στην επίτευξη του πλούτου, την επιτυχία και την οικονομική αποκατάσταση, αλλά στην ικανότητα τους να προσφέρουν τη δική τους ζωή για την αγάπη. Η ιστορία του Φάουστο και της Ναντίν είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια παραδοσιακή ιστορία αγάπης. Μιλάει για την εμμονή, την απληστία και την άγρια φιλοδοξία που βρίσκεται στην καρδιά πολλών ανθρώπων στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Κάνει λόγο για έναν κόσμο στον οποίο οι λίγοι έχουν τα πάντα και οι πολλοί που δεν έχουν τίποτα, πιστεύουν ότι θα είναι άχρηστοι μέχρι να καταφέρουν να «εισβάλλουν» σε αυτόν τον αστραφτερό κόσμο. Αυτή η ιστορία δεν κρίνει τη φιλοδοξία που εμψυχώνει τις ζωές των πρωταγωνιστών. Δεν υπάρχει προκατασκευασμένο ηθικό δίδαγμα. Υπάρχει ένα βλέμμα γεμάτο συμπάθεια προς εκείνους που επιδιώκουν πεισματικά έναν απατηλό στόχο και προσπαθούν να έχουν περισσότερα επειδή δεν έχουν άλλο τρόπο να απαλύνουν τη δική τους ανάγκη στο να αναγνωριστούν και να αγαπηθούν.