Ο βασιλιάς μου

Δύο καλογραμμένοι πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες -με ευδιάκριτη χημεία μεταξύ τους-, ερμηνευμένοι με πάθος από τον Βενσάν Κασέλ και την Εμανουέλ Μπερκό (βραβευμένη για την ερμηνεία της στις Κάννες) και μια νευρώδης και ανήσυχη σκηνοθεσία από την Μαϊγουέν είναι τα δυνατά σημεία ενός ερωτικού δράματος που θέλει να εμβαθύνει, να ασκήσει κριτική, να πει αλήθειες, αλλά από σχετικά νωρίς χάνει το μέτρο, από νευρώδες μεταλάσσεται σε νευρωτικό, δεν γνωρίζει τι πάει να πει οικονομία (από συγγραφή μέχρι ερμηνευτική καθοδήγηση) και καταντά βαρυφορτωμένο και κραυγαλέο.

Σύνοψη: Η Τόνι βρίσκεται σε κέντρο αποκατάστασης, μετά από ένα σοβαρό ατύχημα που είχε ενώ έκανε σκι. Πλήρως εξαρτημένη από το νοσηλευτικό προσωπικό και τα παυσίπονα, έχει άπλετο χρόνο στα χέρια της για να θυμηθεί τη θυελλώδη σχέση της με το Τζόρτζιο. Γιατί αγαπήθηκαν; Ποιός ήταν αυτός ο άντρας; Πως επέτρεψε στον εαυτό της να παρασυρθεί σ’ αυτό το καταστροφικό πάθος; Η Τόνι πρέπει να βρει τη δύναμη να αντιμετωπίσει την επίπονη διαδικασία της επούλωσης...

Δήλωση σκηνοθέτιδας

Ο Βασιλιάς μου είναι η ιστορία μιας καταστροφικής σχέσης, που εξελίσσεται μέσα σε μία δεκαετία. Είναι μια ιστορία που σκεφτόμουν συνεχώς, χωρίς ποτέ να την κάνω ταινία. Με τρόμαζε: δεν ένιωθα αρκετά ώριμη για να το κάνω. Είχα γράψει αναρίθμητες εκδοχές του σεναρίου, χωρίς να με ικανοποιεί καμία. Οι χαρούμενες στιγμές ενός ζευγαριού πριν αρχίσουν όλα να καταρρέουν- συνειδητοποιήσα πόσο δύσκολο μου ήταν να έχω χαρούμενους ανθρώπους στις ταινίες μου. Ό,τι έγραφα ήταν παιδιάστικο. Πρέπει όμως να είναι αληθοφανές: πώς αλλιώς θα καταλάβει κανείς γιατί γυρίζουν συνεχώς ο ένας πίσω στον άλλο; Πώς περιγράφεις την ψύχωση αν δεν έχεις πειστεί για την αγάπη τους;

Ξαφνικά αποφάσισα ότι δε μπορώ να χρονοτριβώ για πάντα! Ήξερα ότι ήθελα να κάνω μια ταινία στην οποία δε θα ήμουν μέσα, για να δω τι θα μου απέφερε ως σκηνοθέτιδα, κι επειδή ήθελα να δουλέψω με την Εμανουέλ Μπερκό. Ο χαρακτήρας του Τζόρτζιο επίσης θα ήταν περίπλοκος και μυστηριώδης. Οι χαρακτήρες δεν πρέπει να είναι μονολιθικοί, ειδάλλως γίνονται γρήγορα βαρετοί. Η ζωή δεν αποτελείται από ένα κομμάτι μόνο, πρέπει να μπορεί κανείς να την κοιτάζει από διαφορετικές οπτικές.

Νιώθεις αμέσως τη διαφορά ανάμεσα σ’ αυτό τον άνδρα κι αυτή τη γυναίκα. Η Τόνι δεν είναι το είδος της γυναίκας που έχει συνηθίσει ο Τζόρτζιο- μοιράζονται κάτι πολύ οικείο το πρώτο τους βράδυ, η άμεση οικειότητα είναι κάτι για το οποίο πολύ συχνά έρχονται κοντά οι άνθρωποι.

Ο τίτλος της ταινίας είναι εμπνευσμένος από το τραγούδι της Έλι Μεντέιρος και τους στίχους “Toi, toi, mon toit… Toi mon tout, mon roi…” Είναι ο βασιλιάς της με όλη την έννοια της λέξης.

* Μαϊουέν