Berlinale 16 - "Φουκουσίμα, αγάπη μου": Η ιστορία της τελευταίας γκέισας

Η ραγισμένη καρδιά της Μαρί ( Ροζαλί Τομάς ) τη φέρνει στην περιοχή της Ιαπωνικής Φουκουσίμα, 5 χρόνια μετά την ολοκληρωτική καταστροφή από το πυρηνικό ατύχημα. Η νεαρή Γερμανίδα προσπαθεί να διασκεδάσει τη θλίψη των κατοίκων ντυμένη κλόουν μόνο για να ανακαλύψει οτι η προσπάθεια να συγκαλύψει τη δική της τη φέρνει όλο και περισσότερο στην επιφάνεια.

Η καταστροφή σημαίνει διαφορετικά πράγματα για τους κατοίκους. Για κάποιους και κυρίως νέους είναι μια νέα αρχή κάπου αλλού. Για τους γηραιότερους ο συναισθηματικός δεσμός ήταν τέτοιος που δεν τους άφησε να εγκαταλείψουν  το μέρος που κάποτε σήμαινε ζωή, ευτυχία και μια εργατική καθημερινότητα. Στα απομεινάρια της κάποτε πλούσιας επαρχίας απομένουν οι πρεσβύτεροι, κυρίως γυναίκες που περιμένουν την αποκατάσταση που ποτέ δε θα έρθει. Ανάμεσα στους κατοίκους που τόσα χρόνια ζουν σε κοντέινερ, ξεχωρίζει μια στιβαρή αν και μικροσκοπική γυναίκα - η τελευταία γκέισα της πόλης ( Καόρι Μομόι ). Η Μαρί θα την ακολουθήσει στο πατρικό της για να την βρει να προσπαθεί να αναστήσει φοίνικες μέσα από τις στάχτες. Θα δεθεί μαζί της και η σύνδεση τους θα καταλήξει σε μια σκληρή και τρυφερή ταυτόχρονα σχέση δασκάλου - μαθητευόμενου.

Καθώς η σχέση τους ωριμάζει η γκέισα θέλει να διορθώσει τους τρόπους της άγαρμπης ψηλής Γερμανίδας. 'You are so elegant', λέει η Μαρί. 'You are an elephant. Even an elephant can do training' απαντάει η Γκέισα. Πολύ φυσική στο ρόλο της η Τομάς μας πείθει ότι η Μαρί είναι όχι μόνο άγαρμπη αλλά και συναισθηματικά σε νηπιακή ηλικία. Προσηλωμένη στο ρόλο της και η εξαιρετική Μομόι παλεύει με τα φαντάσματα του παρελθόντος της γκέισας προσπαθώντας να τα ξορκίσει.

Rosalie Thomas

Η επιλογή του ασπρόμαυρου φιλμ από τον Χάνο Λέντζ για αυτή τη ταινία κάνει της εικόνες λίγο σκληρές όταν τα αντικείμενα μπροστά από το φακό είναι τρένα ή πολυπληθή πεζοδρόμια αλλά τα πράγματα είναι διαφορετικά όταν το σκηνικό είναι η πάσχουσα περιοχή της Φουκουσίμα. Το έρημο σεληνιακό τοπίο, τα δέντρα χωρίς φύλλα και η γκρίζα έκταση μετατρέπονται σε προσεγμένα επιβλητικά κάδρα. Ο διαρκής άνεμος αποδίδει την ένταση, τον ακούμε και βλέπουμε τις κάποτε αψεγάδιαστες, τώρα ξεσκισμένες κουρτίνες του κατεστραμμένου σπιτιού να ανεμίζουν.

Doris Dorrie

Η σκηνοθέτης και σεναριογράφος Ντόρις Ντορί του τρίγλωσσου 'Fukushima mon amour' θέλει να ευαισθητοποιήσει με την ιστορία αυτών των ανθρώπων που έχασαν τόσα πολλά, δεν είναι όμως τόσο αλαζόνας ώστε να γράψει σενάριο που να βάζει εκείνους να την πούνε. Τα γυρίσματα έχουν γίνει στην πραγματική περιοχή της καταστροφής όπου τα επίπεδα ραδιενέργειας στην επιφάνεια - μας λέει στη συνέντευξη τύπου - δεν είναι διαφορετικά από αυτά του μονάχου. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο στο υπέδαφος και κάπως έτσι η ζωή γίνεται αδύνατη. Ευχήθηκε η ταινία της να πάρει διανομή και ειδικά στην Ιαπωνία. Ελληνική διανομή, πάντως βρήκε...