Θεσσαλονίκη 15: "L'astragale" - REVIEW

Η νεαρή Αλμπερτίν κρατείται στη φυλακή για τη συμμετοχή της σε ένοπλη ληστεία. Όταν θα προσπαθήσει να αποδράσει από αυτήν, θα σπάσει τον αστράγαλό της, πέφτοντας από τον τοίχο της ‘ελευθερίας’ που τη χωρίζει από την ζωή εκεί έξω. Δεν θα είναι η πρώτη της ‘πτώση’, αλλά ούτε και η τελευταία. Ο Ζιλιέν είναι ένας gangster που θα έρθει ως από μηχανής θεός, ως φύλακας άγγελός της να τη σώσει και να τη φυγαδέψει στο Παρίσι  και θα καταλήξουν ερωτευμένοι. 

Όσο η ίδια θα γράφει ποιήματα και θα περιφέρεται στα σοκάκια των Παρισίων , αναλογιζόμενη τον παράφορο έρωτά της για τον Ζιλιέν, την πρώην ομοφυλοφιλική της σχέση με τη Μαρί, το δύσκολο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον,  εκείνος θα συνεχίζει τη ‘δράση’ του από δω και από εκεί. Η Αλμπερτίν κάνοντας τις αναζητήσεις της και τον απολογισμό της θα επιζητήσει την χειραφέτησή της μέσω της ποίησής της. Ο σπασμένος της αστράγαλος θα γίνει η αφορμή για τη χειραφέτηση αυτήν, ήτοι το δικό της ‘άγαλμα της ελευθερίας’.

Ένα καταραμένο ερωτικό μαύρο ποίημα γεμάτο δάκρυα, ένα σπαρακτικό ψυχογράφημα με στοιχεία film noir  και ταυτόχρονα μια ιστορία επιβίωσης  και αξιοπρέπειας εσωτερικής και εξωτερικής  σε σκηνοθεσία της Μπριζίτ Συ –στην τρίτη μεγάλου μήκους ταινία της - που για μιάμιση ώρα σε απορροφά ολόκληρο, με την εξαιρετική Λεϊλά Μπεκτί και τον Ρέντα Κατέμπ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε ένα σκηνικό ασπρόμαυρο γεμάτο φωτοαντιθέσεις – ανάγλυφες των έντονων συναισθημάτων της ηρωίδας- για τους ταπεινούς, τους υπόγειους, τους παράνομους, τους ρομαντικούς και τους καταραμένους. Σημειωτέον το πρωταγωνιστικό δίδυμο είχε συμμετάσχει και στην προ πενταετίας πολυβραβευμένη ταινία του Ζακ Οντιάρ “Un Prophete”.

Βασισμένο στο αυτοβιογραφικό ομότιτλο βιβλίο της αλγερινής καταγωγής συγγραφέως  Αλμπερτίν Σαραζέν, κυκλοφορίας 1965 (στην επανέκδοση του οποίου την εισαγωγή υπογράφει η ‘νονά  της πανκ’, Πάτι Σμιθ). Η Σμιθ, μάλιστα, έχει χαρακτηρίσει την ‘Αλμπερτίν’ ως «μία μικρή αγία των περιθωριακών συγγραφέων».

8 / 10