Θεσσαλονίκη 15: "Illusion" - REVIEW

Ένας δημοσιογράφος με υπαρξιακά θέματα γνωρίζει μια μυστηριώδη Ρωσίδα σε ένα Ουκρανικό μπαρ και την ερωτεύεται. Στην προσπάθειά του να την ξαναδεί ανακαλύπτει τον ζωφερό περιθωριακό κόσμο που η ίδια ζεί και ακούσια γίνεται μέλος αυτού του βρώμικου και παράξενου απόκοσμου περιβάλλοντος, γεμάτου χρήμα, στριπτιζάδικα, γυναίκες, όπλα, νταβατζήδες και πολύ πολύ αίμα.. Ο ίδιος θα έρθει αντιμέτωπος με το γνωστό ‘άβυσσος η ψυχή της γυναίκας’, ενώ την ίδια στιγμή θα δοκιμάσει τη φιλία του.

Η μοναξιά και η ψευδαίσθηση σε πρώτο πλάνο: ό,τι συμβαίνει και ό,τι νομίζεις –ή ότι θελεις να νομίζεις -ο,τι συμβαίνει. Γιατί κάποιες φορές ζούμε σε ένα κόσμο που εμείς δημιουργήσαμε και στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ.. Κι όταν κάποιος ‘σκάσει’ τη φούσκα, νιώθεις μόνος σε αυτό τον κόσμο. Έτσι, τη νύχτα, που η Αθήνα είναι ακόμα πιο όμορφη, υπάρχει το τέλειο σκηνικό για μια ερωτική ιστορία: το περιθώριο.. Με το βαλέ και τη ντάμα.. ή μήπως όχι;

Νεο-νουάρ φιλμάκι γυρισμένο στη νυχτερινή Αθήνα. Αν και διαβάζοντας το δελτίο τύπου νομίζεις πως πρόκειται για ελληνική βερσιόν του True Romance, όταν δεις την ταινία, ευτυχώς διαψεύδεσαι. Διότι, σε αυτή την περίπτωση, οι εραστές δεν είναι ρομαντικοί. Τουλάχιστον όχι στην πράξη. Εξ’ άλλου η ‘Αλαμπάμα’ του Τόνι Σκότ είναι μια ερωτευμένη γυναίκα, ενώ στην περίπτωση του Illusion όπως χαρακτηριστικά λέγεται ‘η ντάμα είναι το πιο παράξενο φύλλο’. Αξιοπρεπέστατες εμφανίσεις απο τους δύο πρωταγωνιστές, αλλά και την αισθησιακή αλλά καθόλου ‘αναλώσιμη’ Καπλάν. Ο Ήμελλος σε μια πολύ καλή ερμηνεία στο ρόλο του νονού της νύχτας. Γενικά, η επιλογή του κάστ είναι πολύ επιτυχημένη. Η μουσική επένδυση διακριτική και αισθησιακή όσο πρέπει χωρίς τυμπανοκρουσίες αποτελεί την καλύτερη επένδυση για την ταινία.

Δεδομένων των οικονομικών μεγεθών και της γενικότερης κατάστασης στο ελληνικό κινηματογραφικό γίγνεσθαι, το ‘Illusion’ αποτελεί μια γενναία και φιλόδοξη προσπάθεια που αξίζει της προσοχής σου.

5,5 / 10