Όταν μία ταινία ξεκινά, κεντρίζοντας το ενδιαφέρον πάνω από μίας από τις πέντε αισθήσεις, -ακόμα και  να μην έχεις διαβάσει Ντίκενς- γεμίζεις υψηλές προσδοκίες γι’αυτό που ξεκινάς να δεις. Δεν προλαβαίνει να αλλάξει το πρώτο πλάνο κι η ακοή έχει ήδη μαγνητιστεί από μελωδικούς, μυστηριακούς ήχους και μία γυναικεία φωνή που ψιθυρίζε ‘touch in the dark, no one can see, touch in the dark, you touch me’ σαν μια άλλη ομηρική σειρήνα, που τρυπώνει υποδόρια κάτω από το δέρμα του θεατή κάνοντάς τον να ανατριχιάζει. Η όραση δεν μπορεί να απεγκλωβιστεί από το φιλμικό κάδρο αντικρύζοντας τον ορίζοντα με το τελευταίο φως της ημέρας να χάνεται. Συνειρμοί της νιτσεϊκής αβύσσου έρχονται στο μυαλό, μα δεν μπορείς να στρέψεις το βλέμμα μακριά της.. 

Κάπως έτσι ο θεατής περνά ανεπιστρεπτί τις πύλες της «Άγνωστης Χώρας» όπως θα μπορούσε να αποδοθεί στην ελληνική γλώσσα η ταινία Strangerland της αυστραλιανής σκηνοθέτιδος Kim Farrant. Η ελληνική γλώσσα βέβαια έμπλεη παροιμιών έχει και τη φράση «Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι».  Στη συγκεκριμένη περίπτωση λοιπόν το άγονο έδαφος της αυστραλιανής πόλης με το όνομα Nathgari προϊδεάζει πως κανένα κεράσι δεν πρόκειται να αναφανεί.

Η υποθεση απλή: Η οικογένεια Parker, άρτι αφιχθείσα στην Nathgari, που αποκηρύσσουν όλα τα μέλη μετά βδελυγμίας, έρχεται αντιμέτωπη με την απόλυτη τραγωδία που μπορούν να βιώσουν γονείς· τα παιδιά τους εξαφανίζονται και δη πριν από μία ανεμοθύελλα. Και μέσα σε αυτές τις ‘ιδανικές’ συνθήκες, ξεδιπλώνεται το δράμα και η δυσλειτουργικότητα αυτής της οικογένειας. Ο πατέρας Matthew (Joseph Fiennes) φαίνεται να του φταίνε όλα και ιδιαιτέρως η υπερσεξουαλικότητα της 15χρονης κόρης του Lily (Maddison Brown), η οποία κάνει μέχρι και τους θεατές να νιώθουν αμήχανοι στη θέα της. Ο μικρός γιος Tommy (Nicholas Hamilton) κάθε νύχτα περπατά στην πόλη μόνος του και κατά τα άλλα είναι το ακριβώς αντίθετο από ένα γλυκό, ζεστό αγοράκι, και η μητέρα Catherine (Nicole Kidman) καλείται να συγκεράσει τα προβλήματα που αναθρώσκουν συνεχώς και ιδίως μετά την εξαφάνιση, η οποία φέρνει στο φως λεπτό προς λεπτό νέα στοιχεία για όλα τα μέλη, από τις έρευνες του ντετέκτιβ David Rae (Hugo Weaving) –κι όχι μόνο..

Ωραία, θα μου πείτε, και πού το πρόβλημα; Θεωρητικά, αυτά είναι εχέγγυα για μια πολυεπίπεδη ταινία που κόβει την ανάσα. Αμ, δε! Το πολλά υποσχόμενο καστ μπορεί να προσπαθεί να απογειώσει ένα σενάριο που στο πρώτο μέρος της ταινίας καταφέρνει να δημιουργήσει ένα φοβερό κλίμα μυστηρίου και αγωνίας, όμως από κάποια στιγμή κι έπειτα η ανεπάρκειά του να αποφασίσει τι ακριβώς θέλει να πει και να περάσει στον θεατή, ξεκινά να το κάνει ιδιαιτέρως εκνευριστικό. Η ταινία μπορεί να μιλά για την απώλεια, όμως καταφέρνει στο τέλος να πάρει πολύ στα σοβαρά τον ρόλο της και να χαθεί η ίδια στον εαυτό της και στην αναποφασιστικότητα της σκηνοθέτιδός της περισσότερο από όσο χάθηκαν οι πρωταγωνιστές στην αυστραλιανή έρημο. Κάτι προσπαθεί να πει η ιστορία μα δεν καταφέρνει ποτέ να μετουσιωθεί αυτό το κάτι σε παραπάνω από ψιθύρους στα αυτιά του κοινού.

Το αποκορύφωμα φυσικά έρχεται και με το τέλος της ταινίας που απλά δεν κατάφερε επ’ ουδενί να δώσει καθ’ οιονδήποτε τρόπο ένα πραγματικό τέλος στην ιστορία.

Αλλά εάν πρέπει να της αποδώσουμε κάτι, είναι πως τιμά απόλυτα τον τίτλο της. Παραμένει μια «άγνωστη χώρα» μέχρι το τέλος, δυστυχώς με τον προσδιορισμό ανεπιτυχής μαζί.

Xριστίνα Καλογεροπούλου

Πρώτη δημοσίευση: 11 Σεπτεμβρίου 2015, 19:20
Ενημέρωση: 12 Σεπτεμβρίου 2015, 15:25
Τίτλος:
Strangerland (Strangerland)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
112

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos