Partisan

Σκηνοθετικό ντεμπούτο αλληγορικού φορμαλισμού από έναν σκηνοθέτη με μέλλον, αλλά και απρόσεκτο σενάριο που δεν βοηθά στην ουσιαστική ολοκλήρωση του φιλμ.

Επιβλητικός Βενσάν Κασέλ, αλλά επί της ουσίας μάλλον ανεκμετάλλευτος, υπανικτικός τρόμος και αίσθηση του κακού που παραμονεύει σε κάθε πλάνο και δημιουργεί ένα γοητευτικό περίβλημα, το οποίο όμως παραπέμπει και σε υψηλές προσδοκίες, οι οποίες τελικά δεν καρποφορούν.

Υπόθεση:

Ο Αλεξάντερ είναι ένα παιδί όπως όλα: ενεργητικός, περίεργος κι αφέλης. Είναι επίσης εκπαιδευμένος δολοφόνος. Ο Αλεξάντερ, μαζί με άλλα παιδιά της ηλικίας του, αφήνουν συχνά την ασφάλεια του καταφυγίου τους για να εκτελέσουν τις εντολές του μοναχικού πατριάρχη Γκρέγκορι. Παρά την ψυχρή φύση τους, τα παιδιά δεν καταλάβαιναν ποτέ τη βαρύτητα των πράξεων τους. Ο Αλεξάντερ μόλις έγινε έντεκα χρονών. Ο Γκρέγκορι φέρνει στην κοινότητα τους μια νεαρή μητέρα με τον 11χρονο γιο της, Λίο. Ο Λίο είναι διαφορετικός από τα παιδιά που ζουν εκεί, είναι κοινωνικός και συναισθηματικός. Έχει περάσει πολύ καιρό στον αληθινό κόσμο, έξω από αυτόν που είχε δημιουργήσει ο Γκρέγκορι. Ο Αλεξάντερ είναι έκπληκτος και περίεργος- δεν έχει ξαναδεί αυτή τη συμπεριφορά. Όταν ο Λίο εξαφανιστεί, ο Αλεξάντερ θα νιώσει προδομένος. Αμφισβητεί τα διδάγματα του Γκρέγκορι και τις αποστολές τους. Τα 12α γενέθλια του πλησιάζουν, και βλέπει πια με άλλα μάτια τον ηθικό κώδικα του Γκρέγκορι. Η συνεχώς αυξανόμενη ένταση μεταξύ τους θα οδηγήσει τον μικρό Αλεξάντερ σε μια τραγική μη αναστρέψιμη πράξη.