Still Alice

Η οσκαρικη Juliane Moore σε μια ταινια βασισμένη πάνω της, το "Still Alice: κάθε στιγμή μετράει" ,των Ριτσαρντ Γλειτζερ και Γουός Γουεστμορλαντ που μεταφέρει με ευαισθησία στον κινηματογράφο το ομώνυμο μυθιστόρημα της Λαίζα ΤΖένοβα.

Η 50χρονη Alice Howland επιτυχημένη πανεπιςτημιακός,μητερα,σύζηγος αρχιζει σιγα σιγα να χανει τη μνημη της,ενω καποια στιγμή μαθαινει η ίδια οτι πασχει απο μια κληρονομική μορφή της νόσου αλτσχάιμερ.Η ζωή της θα κλονιστεί και οι δεσμοί της οικογενειας θα δοκιμαστουν.

Χωρις φανφάρες και εντυπωσιασμό αλλά βασισμένη στην ερμηνεία της, η ταινία κυλάει αργά χωρίς να εκβιάζει συναισθηματικά τον θεατή, ενώ μιλάει με ειλικρίνεια για την ασθένεια, τις συνέπειές της, αλλά και το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Μπορεί να μην μας αγγίζει όσο βαθιά θα θέλαμε και να μην καταφέρνει να αποφύγει τα κλισέ ενός οικογενειακού δράματος, όμως διατηρεί τη συναισθηματική ένταση που βασίζεται στον εξαιρετικά σιωπηλό απελπισμένο τρόπο που η Μουρ χάνει σταδιακά τον εαυτό της.

Μέσα σε σκηνές που φανερώνουν αμήχανο και διεκπεραιωτικό σκηνοθετικό ντεμπούτο, τα τελευταία λεπτά της ταινίας θα δώσουν τις πιο δυνατές στιγμές, βασισμένες πάντα στην ήρεμη δύναμη της Τζούλιαν Μουρ.

Υπόθεση:
Η Δρ. Alice Howland (Julianne Moore) έχει τα πάντα. Είναι μία καταξιωμένη ακαδημαϊκός γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, μία ευτυχισμένη σύζυγος και μητέρα τριών, μεγάλων πια, παιδιών. Όταν η μνήμη της αρχίζει να την προδίδει, αρχικά δεν δίνει σημασία. Αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά όταν χάνεται στην ίδια της τη γειτονιά. Ο προσωπικός αγώνας με αντίπαλο τη μη αναστρέψιμη νόσο του Αλτσχάιμερ μόλις ξεκινά. 

• Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου, 2015
• Χρυσή Σφαίρα Α' Γυναικείου Ρόλου σε Δράμα, 2015

Σκηνοθετικό Σημείωμα

Του Wash Westmoreland

Ο Richard (Glatzer, συν-σκηνοθέτης και σύντροφος του Westmoreland) κι εγώ δεχτήκαμε ένα τηλεφώνημα τον Δεκέμβριο του 2011 από δύο παραγωγούς, τους Lex Lutzus και James Brown, που μας  ζητούσαν να ρίξουμε μία ματιά σε ένα εκπληκτικό μυθιστόρημα που θα μπορούσε να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη. Ήταν μία από αυτές τις ευκαιρίες που έρχονται από το πουθενά και που οι σκηνοθέτες τις επιθυμούν διακαώς - όταν όμως διαβάσαμε το θέμα του βιβλίου επικράτησε σιωπή. Μία πανέξυπνη, γοητευτική γυναίκα που είναι στο ζενίθ της ζωής της και ανακαλύπτει ότι έχει Αλτσχάιμερ είναι ένα θέμα που μας είναι πάρα πολύ οικείο.  

Νωρίτερα μέσα στην ίδια χρονιά, ο Richard επισκέφτηκε έναν νευρολόγο στο Λος Άντζελες εξαιτίας ενός ξαφνικού ελαφριού ψευδίσματος στην ομιλία του. Ο γιατρός διέγνωσε ότι πάσχει από Πλευρική Αμυοτροφική Σκλήρυνση (ALS ή Νόσος Λου Γκέρινγκ, η ασθένεια από την οποία υποφέρει ο Stephen Hawking). Τους επόμενους μήνες προσπαθήσαμε να αντιμετωπίσουμε τις επιπτώσεις του γεγονότος, τόσο ιατρικά όσο και συναισθηματικά. Όταν διάβασα τα πρώτα κεφάλαια στο βιβλίο εντόπισα κάποιες παράξενες ομοιότητες με τη δική μας εμπειρία: αρχικά, ο νευρολόγος  που επισκέπτεται η Alice κάνει τις ίδιες ερωτήσεις που ακούσαμε με τον Richard όταν υπήρχε ακόμα η υποψία του εγκεφαλικού. Η αίσθηση φόβου που εξαπλωνόταν καθώς πλησίαζε η ώρα της διάγνωσης, η αίσθηση ότι η ζωή διακόπτεται πάνω στο καλύτερο, όλα αυτά ήταν πολύ οικεία θέματα. Θέλαμε πραγματικά να αναλάβουμε αυτή την ταινία σε εκείνη τη φάση;

Η νόσος Αλτσχάιμερ και η ALS είναι φυσικά πολύ διαφορετικές ασθένειες.  Αργότερα, όταν συναντήσαμε την Elizabeth Gelfand Stearns, συνεργάτιδα της παραγωγού Maria Shriver, μας το είπε με απλά λόγια: «Η μία νόσος είναι το ακριβώς αντίθετο της άλλης. Το Αλτσχάιμερ επηρεάζει πρώτα τις νοητικές ικανότητες, ενώ στην ALS οι νοητικές ικανότητες είναι αλώβητες καθώς το σώμα…» -εκεί σταμάτησε γιατί δεν ήθελε να μας φέρει σε αμηχανία. Οι δύο ασθένειες βέβαια έχουν ομοιότητες: είναι και οι δύο θανατηφόρες, ανίατες και απομονώνουν τον ασθενή από τον υπόλοιπο κόσμο. Και το κυριότερο: και οι δύο ασθένειες ροκανίζουν την αίσθηση ταυτότητας.