Berlinale 15: "Der Bunker" - REVIEW

‘Mυρίζει’ Λάνθιμο

Γερμανικός Κυνόδοντας αποδείχθηκε η ταινία “Der Bunker” του Νικία Χρυσσού που προβλήθηκε χτες βράδυ στο Cinemaxx της Potsdamer Platz, στο πλαίσιο του Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Βερολίνου.

Νεαρός φοιτητής που ετοιμάζει τη διπλωματική του εργασία αναζητά ήσυχο μέρος για να αυτοσυγκεντρωθεί στο πόνημά του, αλλά καταλήγει σε ένα σπίτι που ο ‘νόμος και τάξη’ έχουν λάβει μια εξωφρενική διάσταση με μια οικογένεια κάπως.... δυσλειτουργική στα όρια της ορθολογικότητας.

Πολύ ιδιαίτερο, σίγουρα στυλάτο, επικίνδυνα μαύρο, παράλογα συμβολικό, μηδενιστικά αστείο, σίγουρα άβολο και εκκεντρικό, το “Der Bunker” είναι μια από αυτές τις ταινίες που ή θα λατρέψεις ή θα μισήσεις. Δεν υπάρχει μέση λύση. Σίγουρα οι Γερμανοί εκτίμησαν περισσότερο το χιούμορ του σκηνοθέτη (λόγω των Γερμανικών διαλόγων της ταινίας, πάντα οι υπότιτλοι στο ‘χαλάνε’ λιγάκι) σε σχέση με εμάς τους υπόλοιπους, αλλά στο σύνολό της θα πρέπει να αναγνωριστεί ότι ήταν μια ταινία καλογυρισμένη με πάρα πολύ δυνατές ερμηνείες.

Μια μαύρη σάτιρα που  θυμίζει θεατρική περισσότερο παράσταση, παρά κινηματογραφική παραγωγή, αφού όλα  εκτιλύσσονται μέσα σε έναν περιορισμένο χώρο, με μια εσάνς αισθητικής Γουες Άντερσον. Ίσως πολύ ιδιαίτερη για ένα mainstream κοινό και ίσως υπέρ το δέον ‘arthouse’, αλλά θα πρέπει να της αναγνωρίσεις την ευφυία της και τον κυνισμό της. 

Σίγουρα ο Χάνεκε και ο Λάνθιμος είναι κρυμμένοι κάπου μέσα στο δωμάτιο του πρωταγωνιστή και σου κλείνουν κάθε τόσο το μάτι.

6/10