Θέμα: Πέντε σκηνοθέτες που μπορούν να σώσουν την καριέρα του Τζόνι Ντεπ...

Το χειρότερο με τη νέα ταινία του Τζόνι Ντεπ, "Mortdecai", είναι ότι σχεδόν όλοι μας περιμέναμε ότι θα ήταν στην καλύτερη περίπτωση μέτρια. Και δικαιωθήκαμε. Και δυστυχώς, αυτό αποτυπώθηκε και εισπρακτικά: το "Mortdecai" αποτέλεσε το χειρότερο ντεμπούτο για τον 51χρονο σταρ από το 1999 και το "Astronaut's wife". Και υπάρχουν και χειρότερα: μόλις 2.700 αίθουσες φιλοξένησαν το πρώτο τριήμερο στις ΗΠΑ την ταινία (μικρός αριθμός για σούπερ σταρ τέτοιου μεγέθους), ενώ δεν ήταν λίγοι οι top κριτικοί που δεν μπήκαν στον κόπο να γράψουν κριτική. Και όσοι έγραψαν, του χάρισαν ένα μεγαλοπρεπέστατο 12% στο Rotten Tomatoes... Και δεν πρόκειται για σύμπτωση. Μπορεί τον "Into the woods" με τον ίδιο σε δεύτερο ρόλο να αποτελεί επιτυχία, με τον Τζόνι πρωταγωνιστή όμως, οι σερί αποτυχίες έφτασαν τις πέντε με τα Transcendence, The Lone Ranger, Dark Shadows, The Rum Diary (τουλάχιστον στο τελευταίο γνώρισε την μελλοντική γυναίκα του Άμπερ Χερντ...), με το 4ο Pirates Of The Caribbean/2011 να αποτελεί την τελευταία του επιτυχημένη πορεία στα ταμεία.

Μια χαρά η περσόνα του Τζακ Σπάροου, φευγάτη, τρομερά αστεία, όσο πρέπει αλλόκοτη, όσο χρειάζεται ειρωνική, αλλά όπως αποδεικνύεται τον έχει "μαρκάρει" περισσότερο από το επιτρεπόμενο. Όχι ότι δεν είχε κάποιες -λίγες-ενδιαφέρουσες επιλογές από τους πρώτους Πειρατές/2003 και έκτοτε: Secret window, Libertine, Public Enemies. Αδυνατεί (ή δεν βρίσκει το κατάλληλο σενάριο ή ο ατζέντης του είναι ακατάλληλος) να κάνει το πραγματικό (και πετυχημένο) twist. Κάτι που μαρτυρούν οι 5 μελλοντικές επιλογές του: θα παίξει στους 5ους Πειρατές στο 2ο Alice in wonderland, με την κόρη του (Yoga Hosers), τη γυναίκα του (London fields) και την Ντακότα Τζόνσον και τη Σιένα Μίλερ (Black Mass)...

Επειδή τον στηρίζουμε και εξακολουθεί να παραμένει συμπαθής (και αντικείμενο... άγριου πόθου για την μεγάλη πλειοψηφία των γυναικών) και διαθέτει και το μεγάλο ατού να μπορεί να παίζει εμφανώς μικρότερους ηλικιακά ρόλους λόγω εξωτερικής εμφάνισης, εδώ είμαστε να του προτείνουμε πέντε σκηνοθέτες που θα μπορούσαν να σώσουν την καριέρα του και να την περάσουν σε ένα νέο, διαφορετικό επίπεδο:

Κουέντιν Ταραντίνο

"Πολύ θα θέλαμε και οι δύο μας να συνεργαστούμε", είχε δηλώσει ο Κουέντιν το 2012. "Το συζητάμε εδώ και χρόνια και είναι θέμα να βρεθεί ο κατάλληλος χαρακτήρας που θα του πάει και να υποστηριχθεί σεναριακά. Όταν συμβεί αυτό, θα είναι σκέτη μαγεία...". Αν μη τι άλλο, ο Ταραντίνο αντιλαμβάνεται σε όλη του την μεγαλοπρέπεια, εκτιμά και αξιοποιεί το star power, με την old school έννοια του Χόλιγουντ. Οι περιπτώσεις των Τζον Τραβόλτα, Μπραντ Πιτ και Λεονάρντο Ντι Κάπριο αποδεικνύουν ότι έχει τον δικό του μοναδικό τρόπο να μην επηρεάζει την λάμψη των σταρ στις ταινίες του και παράλληλα να την αξιοποιεί προς όφελος της ιστορίας.

Αδερφοί Κοέν

Ο Τζόελ και ο Ίθαν Κοέν έχουν μια αδυναμία στους εκκεντρικούς χαρακτήρες που ο Ντεπ λατρεύει και αποθεώνει με την πρώτη ευκαιρία. Δεν μας είναι καθόλου δύσκολο π.χ., να φανταστούμε τον Τζόνι στην θέση του Τζορτζ Κλούνεϊ στο "O brother where art thou?" ή του Μπραντ Πιτ στο "Burn after reading". Ακόμα και το σύμπαν του -ιερού- "Big Lebowski" νομίζουμε τον χωράει. Σε ένα εναλλακτικό σύμπαν, οι αδερφοί Κοέν θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια διαφορετική βερσιόν του Τιμ Μπάρτον στην καριέρα του Ντεπ. Με σαφώς μικρότερο μπάτζετ όσον αφορά στο make up...

Ντάρεν Αρονόφσκι

Έχει αποδείξει ότι δεν κωλώνει πουθενά, μέχρι να σπρώξει τους ηθοποιούς του στα άκρα (και πιο πέρα), να τους ξεβολέψει από τις μανιέρες τους, ανεξάρτητα αν είναι "ονόματα" ή όχι. Και ψυχολογικά και σωματικά. Θυμηθείτε απλά τα "Requiem for a dream", "The wrestler", "Black swan". Αυτό ακριβώς που χρειάζεται τώρα ο Τζόνι. Μια "ψυχρολουσία". Ο Αρονόφσκι έχει μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα για το πως θέλει να δείχνει η ταινία του και δεν επηρεάζεται ποτέ από το διαμέτρημα του στερ που πρόσκειται στο καστ του. Αφήστε που έχουν και κοινό κολλητό φίλο, τον Πολ Μπετάνι. Μπορεί να τους κανονίσει ένα ραντεβού να τα πουν από κοντά, ε;

Αλεχάντρο Ιναρίτου

Αρκεί να μιλήσει κανείς στον Μάικλ Κίτον (αλλά και το υπόλοιπο καστ) και θα καταλάβει αμέσως την εμπειρία του "Birdman" που απαιτούσε υποκριτικά ρίσκα χωρίς "δίχτυ ασφαλείας", τεράστια μονοπλάνα, κανένα εφησυχασμό. Κάτι τέτοιο δεν θα ανανέωνε το κέφι και το ενδιαφέρον του Ντεπ που έχει επαναπαυθεί στην μισότρελη/μισομεθυσμένη μούτα του Captain Jack; Βεβαίως, ο Ιναρίτου δεν δομεί όλες τις ταινίες του όπως το Birdman, αλλά είναι μάλλον ο τέλειος σκηνοθέτης για να βοηθήσει έναν ηθοποιό να ερωτευτεί ξανά την τέχνη του.

Ουές Άντερσον

Η πιο λογική επιλογή απ'όλες. Παρακολουθώντας κανείς το "The Grand Budapest Hotel", αφενός περιμένει τον Ντεπ να ξεπροβάλει ανά πάσα στιγμή μέσα από κάποιο από τα ονειρεμένα κάδρα του Άντερσον, αφετέρου δεν μπορεί να μην φανταστεί πιθανή συνεργασία των δύο, η οποία (σίγουρα τέλεια στην θεωρία) μάλλον τώρα φαντάζει πιο επίκαιρη από ποτέ να γίνει πράξη. Έτσι απλά.