Taken 3

Συναρπαστικό αν και προβλέψιμο

Αν αυτό το "Taken" δεν ήταν τόσο απλοϊκό και προβλέψιμο σεναριακά, θα μιλούσαμε σίγουρα για το καλύτερο από τα 3 και θα έβαζε σοβαρή υποψηφιότητα για μια από τις καλύτερες περιπέτειες της χρονιάς.

Και δεν είναι καθόλου τυχαίο το εξαιρετικό εισπρακτικό του άνοιγμα εκεί (ΗΠΑ) που δεν πολυσκοτίζονται για τις όποιες σεναριακές αρετές και φιοριτούρες, παρά απολαμβάνουν μια σφιχτοδεμένη, καλογυρισμένη περιπέτεια, απόλυτα πειστική στις σκηνές δράσης της και με έναν πρωταγωνιστή, ίσως όχι στην κατάλληλη θεωρητικά ηλικία, αλλά τρομερά επιβλητικό και που στο κάτω κάτω έχει κερδίσει το δικαίωμα στον τίτλο του αξιοσέβαστου action hero την τελευταία οκταετία.

Ο Λίαμ Νίσον είναι ξανά απολαυστικός, το μοντάζ της ταινίας του Μεγκατόν σχεδόν... εξοργιστικό εκεί που απαιτείται, μιλάμε για μια περιπέτεια με καταιγιστικό ρυθμό, δουλεμένα σταντς, πειστικά χορογραφημένες σκηνές με άφθονο ξύλο, γαμάτες καταδιώξεις με αυτοκίνητα, όλα καλά, όλα σωστά, όλα in their right place. 

Εκτός από την ανάπτυξη των χαρακτήρων και ειδικά του Φόρεστ Ουίτακερ (ας πούμε) που θα μπορούσε να διαθέτει στο ρεπερτόριό του πολλές περισσότερες επιλογές από το να ακούει εκστασιασμένος τις ατάκες και να παρακολουθεί τις κασκάντες του πρωταγωνιστή, όπως επίσης και οι κακοί θα μπορούσαν με σχετική ευκολία να μην είχαν σκιαγραφηθεί τόσο μα τόσο απλοϊκά γραφικοί...

Υπόθεση: O Λίαμ Νίσον επιστρέφει στον ρόλο του πρώην μυστικού πράκτορα, Μπράιν Μιλς, η προσπάθεια του οποίου για επανένωση με την πρώην σύζυγό του διεκόπη βίαια, μετά τη στυγερή δολοφονία της​​. Γεμάτος οργή, και κατηγορούμενος για ένα έγκλημα που δεν έχει διαπράξει, προσπαθεί αυτή τη φορά να αποφύγει την ανελέητη καταδίωξη της CIA, του FBI και της αστυνομίας. Για τελευταία φορά, ο Μιλς πρέπει να χρησιμοποιήσει τις μοναδικές του ικανότητες με σκοπό να εντοπίσει τους αληθινούς δολοφόνους, να αποδώσει τη δικαιοσύνη με τον δικό του, ξεχωριστό, τρόπο και να προστατεύσει τον μοναδικό άνθρωπο που έχει σημασία πια γι’ αυτόν - την κόρη του.