Grace of Monaco

Σύμφωνοι, η Νικόλ Κίντμαν θα μπορούσε πολύ άνετα να υπάρχει σαν γαλαζοαίματη, πριγκίπισα, βασίλισσα, ότι προτιμάτε. Και παρά την διαφορά ηλικίας με την Γκρέις Κέλι που υποδύεται, η σχεδόν 48χρονη σταρ τα καταφέρνει αρκετά καλά και σε ορισμένες στιγμές λάμπει στο πανί. Και κάπου εδώ σταματούν τα ορίτζιναλ καλά για την ταινία του Ολιβιέ Νταάν.

Ο Τιμ Ροθ, ας πούμε, είναι ένα πολύ δυνατό παράδειγμα υπερ-αποτυχημένου κάστινγκ, καθώς πάρά τις αδιαμφισβήτητες ερμηνευτικές του ικανότητες, εδώ κυρίως λόγω εμφάνισης δείχνει τρομερά "δεύτερος" και σχεδόν ανεπαρκής να θυμίσει έστω και λίγο τον Πρίγκηπα Ρενιέ. Δεν είναι φυσικά αυτός ο βασικός υπεύθυνος για το μετριότατο φιλμ του Νταάν, παρά ο ίδιος ο -συνομίληκος της Κίντμαν- Γάλλος σκηνοθέτης.

Μπορεί στο "La vie en rose" να μας ξεγέλασε με την έντονη συγκινησιακή φόρτισε που πλάσσαρε φόρα παρτίδα για την Εντίθ Πιάφ με άρμα την τρομερή ερμηνεία της Μαριόν Κοτιγιάρ, εδώ όμως τα πρόσωπα που πρωταγωνιστούν δεν έχουν το ίδιο (λαϊκό) ενδιαφέρον, είναι πιο μπουρζουαζέ, πιο untouchable, με αποτέλεσμα το εγχείρημα τελικά να καταλήγει σε μια καλογυρισμένη μεν, αλλά επίπεδη, αχρείαστα overdrama, άνευρου ρυθμού αρλεκινίστικη σαπουνόπερα-φωτορομάντζο.

Με την προβολή της οποίας σαν ταινία έναρξης του Φεστιβάλ των Καννών, κύλησαν δάκρυα χαράς στα μάγουλα των εκεί θεατών. Μάλλον από τα γέλια.

Α.Κ.

Υπόθεση:

«Η ιδέα της ζωής μου ως παραμύθι, είναι από μόνη της ένα παραμύθι» Γκρέις Κέλι. Η αληθινή ιστορία της Γκρέις Κέλι, η οποία έγινε η Πριγκίπισσα του Μονακό όταν παντρεύτηκε τον Πρίγκιπα Ρενιέ το 1956. Η Γκρέις Κέλι ήταν ήδη ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια του Χόλιγουντ, έχοντας βραβευτεί με Oscar, και ο γάμος της χαρακτηρίστηκε ως «ο γάμος του αιώνα». Έξι χρόνια αργότερα, ανάμεσα στις δυσκολίες της εκπλήρωσης του ρόλου της, επιστρέφει πίσω στο Χόλιγουντ για να παίξει στη νέα ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Τη στιγμή εκείνη η Γαλλία απειλεί με φορολόγηση και επικρατεί ένταση στις σχέσεις των δυο κρατών. Η Γκρέις Κέλι επιστρέφει και προσπαθεί να βοηθήσει αναζητώντας όμως παράλληλα και τη δική της ταυτότητα. Ήταν ακόμα ηθοποιός ή ολοκληρωτικά πλέον η Πριγκίπισσα του Μονακό;    

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΔΗΛΩΣΗ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

«Η Γκρέις του Μονακό είναι η ιστορία της Γκρέις Κέλι, ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια του Χόλιγουντ και ο μεγαλύτερος ρόλος της ζωής της: της Πριγκίπισσας του Μονακό.

Η ιστορία του Πριγκηπάτου του Μονακό, είναι ιδιαίτερα πλούσια, και περιστοιχισμένη από μια αύρα χλιδής. Οι σχέσεις μεταξύ Γαλλίας και Μονακό δεν ήταν πάντα ομαλές, αλλά αυτό που μας απασχολεί σε αυτή την ταινία είναι πως επηρεάζει η άφιξη του χολιγουντιανού αέρα και το σημάδι που αφήνει στη σχέση τους. Το κοινό αρέσκεται σε ιστορίες βασιλικών οικογενειών. Η δημοσιότητα που παίρνουν οι βασιλικοί γάμοι το αποδεικνύει. Εδώ όμως παρατηρούμε όμως τη βασιλική οικογένεια, μέσα από το πρίσμα του ιστορικού πεπρωμένου, και τις τεράστιες υποχρεώσεις που αναλαμβάνει, και κατανοούμε πως ένα μικρό πέρασμα στην ιστορία επιτρέπει σε κάθε χαρακτήρα να εξελιχθεί, στην προκειμένη τη Γκρέις του Μονακό. Ως σκηνοθέτης, η Γκρέις του Μονακό, καταπιάνεται με θέματα που μου είναι ιδιαίτερα αγαπητά, όπως το βάρος της ιστορίας στους ανθρώπους και το θαύμα που προκύπτει από συγκεκριμένους ανθρώπους όπως η Γκρέις Κέλι ή η Εντίθ Πιαφ.

Θα ήθελα να κινηματογραφήσω μια πραγματικότητα που σιγά σιγά κάνει το θεατή να κατανοήσει τη Γκρέις, και να δει μέσα από τα μάτια της τα γεγονότα που ζει.
Η φωτογραφία που καταλήξαμε με το διευθυντλη φωτογραφίας Έρικ Γκοτιέ, είναι του Αμερικάνικου σινεμά της δεκαετίας του ’60, με λεπτομέρειες αλλά κομψό, για να συνοδέψει μία από τις μεγαλύτερες φιγούρες του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα κατά τη μεταμόρφωση της στην Αυτού Μεγαλειότης Πριγκίπισσα του Μονακό».  Ολιβιέ Νταχάν