Τhe Last Airbender

Ο μαχητής του γλυκού νερού

Άλλη μία επική περιπέτεια με σπαθιά, ιπτάμενους μαχητές, φαντασμαγορικά εφέ και κεντρικό άξονα την μάχη του καλού με το κακό. Μια χαρά μας τα είπε ο Πίτερ Τζάκσον στην τριλογία του Άρχοντα των δαχτυλιδιών, που πας τώρα να μπλέξεις κύριε Σιαμαλάν; Ο Ινδός σκηνοθέτης δεν είναι σε φόρμα, ούτε έχει ιδιαίτερη έμπνευση. Μια αδέξια μίξη μέτριων ειδικών εφέ με συμπλοκές στα όρια του κωμικού και αδιάφορες ερμηνείες (για να μην πω κακές).

Με μεγάλη δυσκολία το παρακολουθείς σαν παραμυθάκι (υπό αυτό το πρίσμα του έχουμε συγχωρήσει στο παρελθόν ανάλογες γκέλες…), διότι σαν να μην έφταναν όλα όσα σας προανέφερα, έχεις να «αναμετρηθείς» με ένα πασπάλισμα από ζεν φιλοσοφία που κουράζει πολύ. Για να το γράψω πιο εύστοχα, εξουθενώνει. Κρίμα το μπάτζετ.

Απόστολος Κίτσος