Kινηματογραφική ονείρωξη

Παρίσι, δεκαετίας του '30 : Ένα 12χρονο ορφανό αγόρι, ο Χιούγκο Καμπρέ, κατοικεί στις εσωτερικές στοές του σιδηροδρομικού σταθμού στο κέντρο της πόλης, φροντίζοντας τα ρολόγια του πολυσύχναστου σταθμού και ζει κλέβοντας από τους πάγκους των καταστημάτων που υπάρχουν στο σταθμό.

Αν έστω μόνο μια φορά έχεις ονειρευτεί και ο μύθος που ακολουθούσε την περιπέτεια σου, τυλίχτηκε σαν μπομπίνα φιλμ στον λαιμό σου, τότε ξέρεις πως η κινηματογραφική ασφυξία είναι φτιαγμένη από φαντασία, υπέρβαση και όνειρα. Είναι έρωτας και ξάφνιασμα μαζί, αγάπη και εγωισμός, ψέμα και λιγότερο ψέμα. Σαν ο Ντέιβιντ Κόπερφιλντ να έκοψε παράδρομο από το βιβλίο σκορπίζοντας γράμματα στα νέα μονοπάτια -για να ξαναβρει τον δρόμο στη συνέχεια-, λίγο πριν μπλέξει στα γρανάζια των ρολογιών της Μόμο και χαθεί στο απροσδιόριστο φαντασιακό χάος της φαντασίας του Μελιές, έτσι και ο νεαρός Χιούγκο Καμπρέτ, στον δρόμο για την ενηλικίωση, ανακαλύπτει τον πραγματικό παιδικό εαυτό του.

Μεγαλωμένος με τη στοργή του πατέρα που χάνει άδικα σε μια πυρκαγιά και με παρακαταθήκη του το ταλέντο του να επιδιορθώνει μηχανισμούς, θα ανακαλύψει το «κλειδί» ενός μυστηρίου μαζί με τη νέα φιλενάδα που θα γνωρίσει. Οι παρασιτικές περιηγήσεις του σε ένα κινηματογράφο και η ανάγκη του να λύσει ένα μυστήριο που θα του χαρίσει μια θέση στην παιδικότητα. Ο Σκορσέζε μάλλον δεν μεγάλωσε ποτέ του και πρέπει να είναι ο πιο σχολαστικός προέφηβος μεσήλικας του κόσμου. Στην πρώτη του τρισδιάστατη ταινία, η καρδιά πρωταγωνιστεί σε κάθε διάσταση: «Αγαπάει και αδιαφορεί» για την πιθανή απήχηση της ταινίας του, μιλάει εύγλωττα όπως οφείλει κάθε δάσκαλος για το αντικείμενο που τον καθιέρωσε –ο κινηματογράφος- και μάλιστα σε γλώσσα που δεν στηρίζεται στη γνώση αλλά στη συναισθηματική νοημοσύνη. Αυτό που μάλλον ήθελε ο Κιούμπρικ να κάνει –και δεν πρόλαβε- στο A. I. (ταινία που στη συνέχεια έκανε ο Σπίλμπεργκ), το καταφέρνει με μαεστρία.

Ακόμα και μια φορά να έχεις πάει σαν παιδάκι στον κινηματογράφο, κάποια ανάλογα συναισθήματα θα είχες νοιώσει. Ξεχνάς τις τρεις διαστάσεις και γίνεσαι παιδάκι, τόσο δα, χωράς σε ένα λουλούδι και περιμένεις να ανθίσεις. Κλαις όχι για να εκτονώσεις αυτό που φοβάσαι στην καθημερινότητα σου αλλά γιατί θυμάσαι πως αγαπάς και φοβάσαι που είχες ξεχάσει αυτό το πυρηνικό συναίσθημα που σηματοδοτεί το σύμπαν. Δεν γίνεσαι παιδί, είσαι παιδί και θυμάσαι όλα εκείνα που σου έμοιαζαν τότε μεγάλα και σήμερα ζουν κάτω από τη σκόνη της μνήμης. Να πνίγεσαι, ναι, και η αναπνοή σου να κόβεται σαν χιλιόμετρα ταινίας της δικής σου ζωής, να σε μουμιοποιούν και τότε μέσα από το κουκούλι σου, να ζωντανεύεις ξανά με φτερά αγγέλου. Να ονειρεύεσαι με μάτια ανοιχτά και να αψηφάς τις πεποιθήσεις και τους φυσικούς κανόνες… αυτό είναι το HUGO… μια κατάθεση πολυεπίπεδης αγάπης που αν τη συναντήσεις και θύμα της γίνεις, με νέο δέρμα και μάτια παιδικά, θα περπατάς έστω για τις υπόλοιπες ώρες της μέρας…

Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος

Πρώτη δημοσίευση: 16 Φεβ. 2012, 03:33
Ενημέρωση: 21 Δεκ. 2019, 21:01
Τίτλος:
Hugo 3D (Hugo 3D)
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
126
Εταιρία διανομής: 
Release: 
16 Φεβρουαρίου

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
1 ημέρα

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos