Cave of forgotten dreams

Ρήτορας του μεταφυσικού

Λιγότερο ανθρωποκεντρικό από το Encounters at the end of the world και ελάχιστα εστιασμένο στη γοητεία που του ασκεί η ανθρώπινη τρέλα, που σχεδόν καταναγκαστικά μονοπωλεί όλη τη φιλμογραφία του, η Σπηλιά είναι μια σχεδόν ορθόδοξη απόπειρα του Χέρτζογκ να διηγηθεί ένα θέμα που τον συναρπάζει για την ιστορική σημαντικότητα του.

Σαν γνήσιος ρήτορας του μεταφυσικού δεσμού ανάμεσα στο προιστορικό με το σύγχρονο άνθρωπο και σταθερά κορυφαίος διαισθητικός παρατηρητής της ανθρώπινης συνθήκης συναρπάζει χωρίς κόπο με τις συγκριτικά προσγειωμένες παρόλες του, ωστόσο με τη πολυσήμαντη αυτή ανακάλυψη των τοιχογραφιών να μονοπωλεί το ενδιαφέρον του και τη πλήρη απουσία Χερτζογκικά μανιακών χαρακτήρων να σε αφήνουν άφωνο, χάνεται κάπως το ιδιοσυγκρασιακό μέτρο και μειώνεται η απόλαυση αυτής της εμπειρίας.

Τα τελευταία ωστόσο 5 λεπτά, μέσω μιας ασύλληπτης υπαρξιακά δοκιμιακής συγκριτικής ακόμα και για τα μέτρα της δικής του ευφυίας, μας θυμίζουν γιατί δικαίως τον θεωρώ τον μεγαλύτερο εν ζωή δημιουργό.

Παναγιώτης Ευσταθιάδης