Deranged: confessions of a necrophile

Βασισμένο στην αληθινή ιστορία του Ed Gein, ενός αγρότη από τo Ουισκόνσιν και εκ των διασημότερων Αμερικανών serial killers. Ο Gein στην περίοδο 1947-57 σκότωσε τρεις γυναίκες και σύλλησε πάνω από 40 τάφους. Χρησιμοποιούσε τα πτώματα για να του κάνουν παρέα και με τα μέλη τους έφτιαχνε διάφορες κατασκευές.
Deranged: confessions of a necrophile - κριτική ταινίας

Στην Αγία Βίβλο του παγκόσμιου κινηματογράφου, στο κεφάλαιο serial killers, μπορεί κανείς να βρει αναφορές σε ονόματα όπως Φρέντυ, Τζέισον, Leatherface και λήμματα όπως λεπίδες, αλυσσοπρίονο, αξίνα, κουζινομάχαιρο, φαλτσέτα μέχρι και τιρμπουσόν! Δεν ξέρουμε πόσο σκιαχτήκατε με τη μωρουδίστικη φάτσα και τη μονότονη ερμηνεία του Κέισι Άφλεκ στο «Ο Δολοφόνος Μέσα Μου», όμως μετά το «Deranged» (Ο Δολοφόνος του Μανχάτταν//1974), τίποτα δε θα είναι όπως πριν.
Μια τυπική των ‘70s ταινία τρόμου, μάλλον άγνωστη στο ευρύ κοινό, βασισμένη πάνω στην αληθινή ιστορία του Ed Gein, ενός θεοσεβούμενου και συνεσταλμένου χωριάτη από το Γουισκόνσιν των Η.Π.Α., που είχε ψυχοπαθολογική σχέση με τη μητέρα του. Όταν αυτή πέθανε, ο Gein απομονωμένος και αλκοολικός, αντικατέστησε την παρουσία της με πτώματα γυναικών, που σκύλευε απο το νεκροταφείο. Ο σύγχρονος Φρανκενστάιν, όμως, δεν αρκέστηκε σε αυτό. Σύντομα άρχισε συλλογή πτωμάτων από γυναίκες που γνώριζε. Τα ταρίχευε και έφτιαχνε με τα κομμάτια τους την προίκα του!
Την ίδια χρονιά με το μακάβριο δολοφόνο του Μανχάτταν, κυκλοφόρησε και το διάσημο ξαδελφάκι του «The Texas Chainsaw Massacre aka «Ο Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι)». Ενώ και τα δύο είναι το ίδιο σοκαριστικά - στα όρια του exploitation - ενώ και στα δύο παίζουν άγνωστοι ηθοποιοί, μόνο η ταινία του Χούπερ απέκτησε αναγνωρισιμότητα με την πάροδο των χρόνων. Ισως γιατί ο Όρμσμπυ (σε αυτόν, κυρίως, χρεώνεται η ταινία παρά στον συν-σκηνοθέτη Γκίλλεν) ανακατεύει τις ανατριχίλες με μπόλικο μαύρο, σουρεαλιστικό χιούμορ, κάτι που δεν είχε ακόμα ωριμάσει στο μυαλό των θεατών και που αργότερα έγινε σήμα κατατεθέν σκηνοθετών όπως οι Ραϊμι, Κρέιβεν, Ο’Μπάννον, Γκόρντον. Η εκδοχή, πάντως, του Όρμσμπυ, είναι η πιο ακριβής. Ο Μπομπ Κλαρκ («Black Christmas aka Τρόμος στο Παρθεναγωγείο»//1974) έχει βάλει το χεράκι του ως παραγωγός και το αποτέλεσμα είναι σαν ο Εντ Γουντ να σκηνοθετεί το «Ψυχώ»
Το μεγαλύτερο ατού, όμως, αυτού του φριακιαστικού φιλμ, είναι ο ίδιος ο πρωταγωνιστής, Ρόμπερτς Μπλόσομ, καρατερίστας ηθοποιός και φάτσα που έχετε ξαναδεί με συμμετοχές στον «Μεγάλο Γκάτσμπυ//1974, «Απόδραση από το Αλκατράζ//1979 και το «Κριστίν»//1983 του Κάρπεντερ. Στην ερμηνεία του βασίζεται η επιτυχία της ταινίας μιας και σπάνια έχει αποδοθεί η παράνοια με τέτοια πειστικότητα στη μεγάλη οθόνη.
Εάν πάντως είστε από εκείνους τους ανθρώπους που εύκολα προσβάλλονται, καλύτερα θα ήταν να απέχετε. Υπάρχουν τόσο ανατριχιαστικές εικόνες, που θα σας κυνηγούν για αρκετό καιρό. Μπορεί, σχεδόν, να μυρίσει κανείς τη σαπίλα, που αναδύουν τα πτώματα και αρρώστια κρύβεται σε κάθε σκηνή της ταινίας. Κάθε σοβαρός όμως horror fan, που σέβεται τον εαυτό του, πρέπει να δει αυτήν την ταινία ακριβώς έτσι όπως της αρμόζει: Νύχτα, με τα φώτα κλειστά και με φίλους που λατρεύουντο είδος. Κάποιες φορές η αλήθεια είναι πιο τρομακτική κι από την πραγματικότητα. Εμείς πάντως σας προειδοποιήσαμε.

Πρώτη δημοσίευση: 7 Οκτ. 2010, 17:00
Ενημέρωση: 30 Σεπτεμβρίου 2011, 17:55
Τίτλος:
Deranged: confessions of a necrophile (Ο Χασάπης του Μανχάταν)
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
82

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
1 ημέρα

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos