Ζαχαρίας Μαυροειδής / Γιώργος Γεωργόπουλος: "Πρέπει να φτιάξουμε κινηματογραφικό κοινό!"

Δημοσίευση: 23 Νοε. 2011, 03:53

Δύο νέοι σκηνοθέτες, δύο ανεξάρτητες παραγωγές, μια διανομή. Οι σκηνοθέτες των ταινιών "Ο Ξεναγός" και "Tungsten" απάντησαν στις ερωτήσεις του MOVE IT και κατέθεσαν τις απόψεις τους για την ανεξάρτητη κινηματογραφία, τη διανομή, τα φεστιβάλ και την Αθήνα.

Στους Μιχάλη Κωνσταντέλλη, Απόστολο Κίτσο

Πέστε μας λίγα λόγια για τα θέματα που πραγματεύονται οι ταινίες σας

Ζαχαρίας: Ο “ξεναγός” είναι μία κωμωδία για την ταυτότητα και τα στερεότυπα. Αφηγείται την ιστορία ενός μικρού γκρουπ φοιτητών από το εξωτερικό που ταξιδεύει στην Αθήνα με έναν θεσσαλονικιό ξεναγό. Είναι μία ταινία για εννιά μπερδεμένους νέους που περιφέρονται σε μία εξίσου μπερδεμένη πόλη, την Αθήνα.

Γιώργος: Το βασικό θέμα της δικής μου ταινίας είναι η άσκηση βίας στις καθημερινές μας σχέσεις. Δίνεται κυρίως βάση στη διαδικασία γέννησης της βίας και όχι στην ίδια την βίαιη πράξη. Η ταινία προσπαθεί να συνδέσει κοινωνικό-οικονομικές συνθήκες με ατομικές-βίαιες συμπεριφορές. Όλα αυτα μέσα από τρεις διαφορετικές ιστορίες που διασταυρώνονται και οι οποίες διαδραματίζονται στην Αθήνα μία ημέρα με συνεχείς διακοπές ρεύματος.

Η Αθήνα πόσο κινηματογραφήσιμη πόλη είναι;

Ζαχαρίας: Πάρα πολύ. Είναι μία πόλη με άπειρα διαφορετικά πρόσωπα και μπορεί να είναι φόντο για όλα τα είδη του σινεμά, κωμωδία, θρίλερ, επιστημονική φαντασία, δράμα κ.ο.κ. Η πόλη είναι ανεξάντλητη.

Γιώργος: Έχει πολλές διαφορετικές όψεις η Αθήνα, και αυτό φυσικά την κάνει κινηματογραφήσιμη. Αλλά υψώνονται πολλά εμπόδια όταν αποφασίσεις να την κινηματογραφήσεις. Από τη δυσκολία έκδοσης μιας άδειας για κάποιο χώρο, το σκληρό φως τους περισσότερους μήνες του χρόνου, έως τα μπινελίκια που ακούς από οδηγούς και άλλους όταν κλείσεις ένα δρόμο για γύρισμα Ακούσαμε πολύ μπινελίκι στα γυρίσματα του Tungsten.

Τί χρειάζεται ένας σκηνοθέτης για να επιβιώσει στις δεδομένες συνθήκες οικονομικής δυσπραγίας;

Ζαχαρίας: Φαντασία, φίλους και επιμονή. Ε, κι ένα καλό σενάριο δεν βλάπτει ποτέ...

Γιώργος: Φίλους, συλλογικότητα, αλληλεγγύη, καλές και κυρίως εφαρμόσιμες ιδέες. Έτσι θα επιβιώσει δημιουργικά. Για να επιβιώσει οικονομικά μάλλον είναι αρκετά πιο σύνθετο. Όταν το μάθεις πες το και σε μένα γιατί με ενδιαφέρει πολύ.

Πώς αντιμετωπίζονται οι ανεξάρτητες παραγωγές από τους Έλληνες διανομείς; Γιατί είναι μερικές φορές πιο εύκολο να βρει μια ταινία διανομή στο εξωτερικό απ’ ότι στη χώρα παραγωγής της;

Ζαχαρίας: Η αλήθεια είναι πως το κύκλωμα της διανομής είναι σχετικά απροσπέλαστο για κάποιον που έχει κάνει μία ταινία ανεξάρτητη, χωρίς την στήριξη μίας εταιρίας παραγωγής. Ακόμη και το να φτάσει κάποιος διανομέας να δει το screener σου αποτελεί επίτευγμα. Νομίζω ότι είναι ίσως το πιο ρευστό κομμάτι της κινηματογραφίκης αλυσίδας γι’ αυτό και είναι δύσκολο να βγάλεις οποιοδήποτε συμπέρασμα.

Γιώργος: Η ανεξάρτητη παραγωγή έχει από τη φύση της μερικά εμπόδια για να βρει διανομή. Π.χ. κόπιες 35mm, που σημαίνει έξοδα. Είναι πολύ δύσκολο ένας διανομέας να αναλάβει αυτό το κόστος. Επίσης ανεξάρτητη παραγωγή σημαίνει μη-στήριξη από το ΕΚΚ για τον διανομέα. Είναι ακόμα ένα μειονέκτημα. Η κλασικά ατάκα του διανομέα είναι “πολύ ωραία ταινία αλλά δεν μπορώ να την στηρίξω”. Κατανοητό από μέρους μου. Μιλάμε για εμπόριο. Και μάλιστα σε μία πολύ μικρή αγορά. Μπορεί να φτιάχνουμε μία ταινία με αγάπη αλλά όταν φτάνουμε στη διανομή μιλάμε δυστυχώς για προϊόντα πλέον. Αυτή η εξάρτηση από το εμπόριο πιστεύω πως κρατάει το σινεμά πολύ πίσω ως μορφή δημιουργίας. Στο εξωτερικό είναι πολύ μεγαλύτερες οι αγορές και πολύ πιο ανοιχτές σε διαφορετικά πράγματα. Σε κάποιες χώρες τουλάχιστον. Κατά τα άλλα και εκεί έμποροι είναι.

Εσείς πως τα καταφέρατε; Νιώθετε ότι δώσατε το παράδειγμα για πολλές ακόμα ταινίες που δεν έχουν βρει διανομή;

Ζαχαρίας: Προσωπικά απ’ την στιγμή που προέκυψε η ιδέα της κοινής διανομής μου φάνηκε λογικό και εύλογο να προχωρήσουμε μαζί. Ακόμη εκκρεμούν διάφορα διαδικαστικά θέματα αλλά πιστεύω ότι η κοινή διανομή θα μπορούσε σίγουρα να είναι ένα εναλλακτικό μοντέλο διανομής. Και φαντάζομαι ότι το δικό μας παράδειγμα είναι ένα μόνο μοντέλο από τα αμέτρητα που θα μπορούσαν να προκύψουν, με βάση πάντα τις ταινίες που συνασπίζονται.

Γιώργος: Το να φτιάξεις ένα πακέτο ταινιών, σίγουρα είναι πιο ελκυστικό για έναν αιθουσάρχη αφού του μειώνει λίγο το ρίσκο που παίρνει. Για εμάς το ενδιαφέρον ήταν ότι η ταινίες έχουν ένα σημείο σύνδεσης, την Αθήνα, αλλά διαφέρουν πάρα πολύ σαν ταινίες. Σε σχέση με το παράδειγμα, δεν ανακαλύψαμε και τον τροχό... Με μία βόλτα στα σινεμά στο εξωτερικό βλέπεις ότι κάθε αίθουσα παίζει συνήθως περισσότερες από μία τανία την ημέρα.

Ποια είναι η υποδοχή που επιφυλάσσει το ξένο κοινό στα φεστιβάλ; Πώς συμβαίνει το παράδοξο ελληνικές ταινίες να τα πηγαίνουν καλύτερα έξω από ότι στην Ελλάδα;

Ζαχαρίας: Κάθε ταινία σε κάποιους αρέσει, σε κάποιους δεν αρέσει και κάποιους τους αφήνει αδιάφορους. Μετά από κάθε προβολή αυτοί που θα έρθουν να σου μιλήσουν ή να σε συγχαρούν είναι αυτοί που τους άρεσε η ταινία. Ίσως και κάποιοι απλά ευγενικοί. Είναι δύσκολο να έρθεις σε πραγματική επαφή με αυτούς που δεν τους άρεσε. Έτσι καιροφυλακτεί μία πλάνη. Μέσα σε αυτήν την πλάνη πήρα πολύ θετικά μηνύματα. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν το ενδιαφέρον τους για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα σήμερα. Και κινηματογραφικά και κοινωνικά.

Γιώργος: Στην Ελλάδα το πρόβλημα εστιάζεται κυριώς στις ελληνικές δραματικές ταινίες. Νομίζω πως ένα μεγάλο μέρος του κοινού έχει ζήτημα με τη διαχείρηση των συναισθημάτων που του προκαλεί μία ταινία. Και κυρίως η ελληνική που την νιώθει πιο οικεία και μπορεί να το επηρεάσει συναισθηματικά περισσότερο. Θέλει να φέυγει χαρούμενο από την αίθουσα. Άλλες φορές πάλι πιστεύω πως ουσιαστικά δεν είναι η ελληνική ταινία που τον ενοχλεί αλλά η ίδια η ελληνική πραγματικότητα που συνήθως πραγματέυεται η ταινία.

Τί γνώμη έχετε για το νέο κύμα στον ελληνικό κινηματογράφο. Αισθάνεστε μέρος του;

Ζαχαρίας: Νομίζω ότι οι ταινίες που υπάγονται σε αυτό το κύμα συνδέονται πρωτίστως σε επίπεδο παραγωγής, στο πως έγιναν, παρά σε οποίοδήποτε αισθητικό ή θεματικό επίπεδο. Κι αυτό ίσως διαφοροποιεί αυτό το “νέο” από το προηγούμενο “νέο” κύμα του ελληνικού κινηματογράφου όπου υπήρχε μία έντονη συνοχή σε ύφος, θεματική και πολιτική θέση. Υπό αυτή την έννοια αισθάνομαι μέρος αυτού του κύματος.

Γιώργος: Νομίζω ότι το μόνο κοινό χαρακτηριστικό των ταινιών του αποκαλούμενο νέου κύματος είναι τα χαμηλά (έως ανύπαρκτα μερικές φορές) budget. Η θεματολογία και οι αισθητικές προσεγγίσεις διαφέρουν πάρα πολύ από ταινία σε ταινία. Και νομίζω ότι αυτό είναι πολύ θετικό. Μέρος του μπορώ να αισθανθώ κυρίως επειδή με έχουν ενθουσιάσει σαν τύποι οι Έλληνες κινηματογραφιστές με τους οποίους έχω έρθει σε επαφή.

Πως περιγράφεις το παρόν της ελληνικής κινηματογραφίας; Ποιο είναι το μέλλον;

Ζαχαρίας: Η κινηματογραφία θίγεται από την κρίση αναλογικά λιγότερο από άλλους τομείς καθώς ποτέ δεν έπλεε στο χρήμα η παραγωγή. Η διανομή σίγουρα είναι ένα πεδίο που θα ζοριστεί. Από την άλλη φαντάζομαι πως η κρίση αργά ή γρήγορα θα επηρεάσει καθοριστικά τις ιστορίες που θα αφηγούμαστε. Νομίζω ότι θα φέρει μία γερή δόση ρεαλισμού στα ελληνικά σενάρια στο άμεσο μέλλον.

Γιώργος: Πιστεύω πως οι δυσκολίες στο θέμα της χρηματοδότησης που φυσικά προκύπτουν λόγω της γενικότερης κατάστασης, θα ξεπεραστούν. Κάποιοι μπορούν και κάνουν ταινίες στη Σενεγάλη, στην Παλαιστίνη, στο Ιράν κλπ άρα και εμείς δεν έχουμε καμία δικαιολογία για να μην κάνουμε ταινίες. Για να έχει μέλλον όμως η ελληνική κινηματογραφία χρειάζεται οπωσδήποτε κάποιο κοινό. Και αυτός είναι ένας τομέας στον οποίο θα πρέπει να δουλέψουμε ομαδικά. Πρέπει να φτιάξουμε κοινό. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει έτοιμο ώστε απλά να το βρούμε.

Μπορεί ποτέ ξανά να εμφανιστεί ελληνικός κινηματογράφος που να συνδυάζει εμπορικότητα και ποιότητα;

Ζαχαρίας: Φυσικά. Γιατί όχι;

Γιώργος: Ξανά; Γιατί υπήρχε τέτοιο πράγμα; Όταν μία μέρα πάρεις το μετρό και όλο το βαγόνι διαβάζει Καβάφη τότε θα συνδυαστούν και αυτά τα δύο.

Η τέχνη αποτελεί αντίδοτο, καταπραϋντικό ή “ναρκωτικό” για την ανέχεια;

Ζαχαρίας: Αναλόγως αν μιλάμε για αυτόν που την δημιουργεί ή γι’ αυτόν που την καταναλώνει. για τον δημιουργό οφείλει να είναι ένα είδος τροφής ούτως ή άλλως. Για τον καταναλωτή ευελπιστώ ότι είναι αντίδοτο.

Γιώργος: Το να είσαι δημιουργικός είναι λυτρωτικό και εκτονωτικό. Ανεξάρτητα από τις συνθήκες.

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos