Ούλριχ Ζάιντλ: "Δείχνω τον κόσμο πίσω από την επιφάνειά του"

Δημοσίευση: 13 Νοε. 2011, 00:00

Ο Αυστριακός σκηνοθέτης Ούλριχ Ζάιντλ είναι μια περίπτωση ιδιοσυγκρασιακού και ιδιαίτερου δημιουργού με αρκετά δύσκολες ταινίες (τσέκαρε τα Dog Days και Import/Export) και ορισμένες σκηνές που προβληματίζουν. Το 52ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έκανε αφιέρωμα στο έργο του (έχει σκηνοθετήσει και ουκ ολίγα ντοκιμαντέρ) και ο ίδιος μίλησε σε συνέντευξη τύπου.

Αρχικά, ο Ούλριχ Ζάιντλ αποκάλυψε τις δημιουργικές του καταβολές: «Αρχικά είχα ασχοληθεί με τη ζωγραφική, τα εικαστικά και έπειτα με τη φωτογραφία. Στα 26 μου αποφάσισα να πάω στη σχολή κινηματογράφου της Βιέννης». Εξηγώντας το λόγο της «καθυστερημένης» ενασχόλησής του με το σινεμά, δήλωσε: «Μου πήρε τόσα χρόνια βρω τον προορισμό μου εξαιτίας της καταγωγής μου, η οποία μου επέβαλλε να μην έχω τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Είχα πιστέψει πως δεν είμαι ικανός για κάτι τέτοιο. Κατάγομαι από μια αστική καθολική οικογένεια και μέσα στο πλαίσιό της, ήταν ακατανόητο το να γίνει κάποιος σκηνοθέτης. Βήμα προς βήμα, έφτασα τελικά να κάνω την πρώτη μου ταινία. Μέχρι τότε, συγκέντρωσα μεγάλη εμπειρία ζωής, η οποία έμελλε να αποδειχθεί η καλύτερη σχολή για μένα: είχα κάνει διάφορα επαγγέλματα, είχα συναναστραφεί με πολλούς ανθρώπους του περιθωρίου, για τους οποίους ένιωθα ιδιαίτερη συμπάθεια. Ήθελα να δω τον κόσμο πίσω από την επιφάνειά του».

Μιλώντας για τις διαφορές που χαρακτηρίζουν το έργο του τόσο ως προς τις ταινίες μυθοπλασίας και το ντοκιμαντέρ, αλλά και ως προς το στυλ που έχει υιοθετήσει πλέον σε σχέση με την πρώιμη περίοδό του, τόνισε: «Το θέμα δεν είναι το εάν προτιμώ να κάνω ταινία μυθοπλασίας ή ντοκιμαντέρ. Όταν καταλήξω σε ένα συγκεκριμένο θέμα, αυτό ακριβώς θα με οδηγήσει στο τι είδους ταινία θα γυρίσω. Μερικές φορές βέβαια συμβαίνει πολλές ταινίες μυθοπλασίας να έχουν χαρακτήρα ντοκιμαντέρ και αντιστρόφως. Ξεκίνησα από το ντοκιμαντέρ για να στραφώ έπειτα στη μυθοπλασία, κυρίως μετά την ταινία Σκυλίσιες μέρες. Στην αρχή της διαδρομής μου, θεωρούσα ότι το ντοκιμαντέρ μου έδινε μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων, καθώς και με μικρό προϋπολογισμό μπορούσα να γυρίσω αυτό που ήθελα. Δε χρειαζόμουν κάποιο σενάριο προκειμένου να εκφραστώ κινηματογραφικά. Ήταν σαν ένα ταξίδι το οποίο ξεκινά κανείς χωρίς να ξέρει που θα καταλήξει, αφού το υλικό είναι αυτό που καθορίζει τα πάντα. Όταν αργότερα στράφηκα στη μυθοπλασία, αντιλήφθηκα ότι απαιτείται περισσότερος έλεγχος και σχεδιασμός, ενώ ταυτόχρονα έφερα αυξημένη ευθύνη ως προς την παραγωγή και τους συνεργάτες μου. Ωστόσο, πλέον θεωρώ ότι οι ταινίες μυθοπλασίας είναι εκείνες που μου δίνουν μεγαλύτερη καλλιτεχνική και δημιουργική ελευθερία, σε αντίθεση με το ντοκιμαντέρ που από τη φύση του έχει όρια – π.χ. στο ντοκιμαντέρ δεν μπορείς να βάλεις κάποιον να πεθάνει».

Όσον αφορά στην οπτική του απέναντι στους χαρακτήρες του, ο Αυστριακός σκηνοθέτης εξήγησε: «Αυτό που προσέχω ιδιαίτερα είναι τα κάδρα, δηλαδή το να είναι συγκεκριμένα, αφού τα στήνω με ακρίβεια χιλιοστού. Είναι μια στιγμή μαγική για μένα εκείνη κατά την οποία οι πρωταγωνιστές κοιτούν μέσα στο φακό, όταν οι πρωταγωνιστές αλληλεπιδρούν με το κοινό. Είναι σα να λέμε ότι η ζωή παγώνει για μια στιγμή, ενώ οι πρωταγωνιστές συνεχίζουν να αναπνέουν. Σκοπός μου είναι να μη δείξω έναν ωραιοποιημένο κόσμο, αλλά τι είναι αυτό που συμβαίνει πραγματικά πίσω από την επιφάνεια της ωραιοποίησης».

Σε ερώτηση αναφορικά με τα συναισθήματά του, ο κ. Ζάιντλ αποκάλυψε μεταξύ άλλων ότι περνά πολύ χρόνο με τους ανθρώπους που κινηματογραφεί. Αναφέρθηκε επίσης και στη δική του κατάθλιψη, «η οποία προηγείται της ταινίας», όπως σημείωσε χαρακτηριστικά. «Κατά τη διάρκεια της δουλειάς μου, έρχομαι ιδιαίτερα κοντά με αυτούς τους ανθρώπους και τους συναισθάνομαι, όταν όμως ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία, θεωρώ ότι την αφήνω πίσω μου. Ωστόσο, κάθε κανόνας έχει και τις εξαιρέσεις του. Μια τέτοια εξαίρεση αφορά την ταινία Import/Export και την εναρκτήρια σκηνή που διαδραματίζεται στο νοσοκομείο με ένα μωρό. Αυτή είναι μια σκηνή που ακόμη και σήμερα δεν την αντέχω, είναι πραγματικά πολύ δύσκολη», πρόσθεσε ο δημιουργός.

Αναφορικά με το νέο του πρότζεκτ Paradise, ο Ούλριχ Ζάιντλ επεσήμανε: «Όταν ξεκίνησα να δουλεύω σε αυτό, δεν ήξερα πού θα με οδηγήσει, ήταν ένα πρότζεκτ που προοριζόταν για μια ταινία τριών επεισοδίων, καταλήγοντας τελικά σε τρεις διαφορετικές ταινίες. Καθεμιά από αυτές έχει επίκεντρο ένα διαφορετικό άτομο, χωρίς ωστόσο αυτοί οι τρεις χαρακτήρες να συνδέονται μεταξύ τους. Αυτό διαφέρει με το παρελθόν, καθώς στις παλαιότερες ταινίες μου οι άνθρωποι μεταξύ τους ήταν πάντοτε, με κάποιο τρόπο, συνδεδεμένοι».

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos