Τhe loved ones

Σουρεάλ... καντήλι

Ένα horror από την Αυστραλία το οποίο κέρδισε το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ του Τορόντο το 2009. Αν η τελευταία σας επαφή με την Αυστραλία ήταν το Wolf Creek, τότε ετοιμαστείτε πάλι για μία αρρωστημένη κατάσταση αλλά με πιο χαρωπό background.

Nτίσκο μπάλα, κονφετί, καρφιά, σφυριά, τρυπάνια και αυτό που λέμε η τρέλα δεν πάει στα βουνά. Τα βασανιστήρια πάνε και έρχονται, η Λόλα νομίζει πως έχει βρει ένα εύκολο θύμα αλλά για κακή της τύχη η κατάθλιψη νικάει την παράνοια. Καλή σκηνοθεσία, γρήγορες εναλλαγές της σουρεάλ κατάστασης που ζει ο Brent, με τη μουντάδα και το βαρύ κλίμα που έχει πέσει στα κεφάλια των κοντινών του προσώπων. Όπως πάντα μεγάλο συν το soundtrack και κάτι μικρούλια twist που δεν απογοητεύουν.

Η Robin McLeavy (Λόλα) δεν υπάρχει απλά. Σ' ενοχλεί αρκετά, τόσο γλυκό παιδί αλλά τέτοιος ψυχάκιας. Ευτυχώς που δεν έχουμε prom night στην Ελλάδα. Δεν μπορώ να πω με σιγουριά αν το τέλος ήταν αυτό που ήθελα, πάντως ήταν η μοναδική ταινία εδώ και καιρό που μ' έκανε να ρίξω ένα συγκεκριμένο καντήλι αρκετές φορές.

Aγγελική Ρούσκα