Λόλα Ντουένας: "Επιτέλους κάποιος με αγαπάει!"

Δημοσίευση: 26 Ιουλίου 2011, 13:13

Του Αλέξανδρου Ρωμανού Λιζάρδου

(Συνέντευξη με τη Λόλα Ντουένιας στο Φεστιβάλ Σαν Σεμπαστιάν)

«Τι σημασία έχει αν διαφέρω;
Θέλω να εξισωθώ... να γίνω σαν και εσένα, ένα με εσένα.
Να γίνω εσύ, όμοιο είδος...
Γιατί θέλω να είμαι φυσιολογικός...
Γιατί θέλεις να διαφέρω... και μέσα σε όλα πόσο μοιάζουμε»;

Τα παραπάνω λόγια θα μπορούσαν να είναι η ποιητική εσωτερική φωνή του κεντρικού χαρακτήρα της ταινίας «Εμείς οι δύο». Ο Ντάνιελ (Πάμπλο Πινέδα) όμως δεν κρύβεται πίσω από την πάθηση του (σύνδρομο down) ούτε αυτάρεσκα βαυκαλίζεται για να προκαλέσει ένα απροσδιόριστο θρήνο. Ο Ντάνιελ ζει για -και ελπίζει να ζήσει με- κανονικότητα. Η Λάουρα (Λόλα Ντουένιας) από την άλλη, φέροντας τη σφραγίδα μιας σκιάς από το παρελθόν που δεν την έχει εγκαταλείψει, δείχνει εύκολος στόχος: προσιτή για τον έρωτα μιας βραδιάς, απροσδιόριστη, εκκεντρική.

Οι δρόμοι τους θα συναντηθούν σε τέμνουσα και μέσα από ορθή γωνία θα ταξιδέψουν τις ζωές τους μέχρι η υποτείνουσα να ενώσει τα δύο αταίριαστα άκρα. Οι 3 γωνίες της παραβολικής περιγραφής επιβεβαιώνει ότι οι δρόμοι τους ούτε θα ταυτιστούν, ούτε θα κινηθούν παράλληλα. Ο ένας θα πληγώσει τον άλλο σε ακαθόριστο σημείο με στόχο ένα συναισθηματικό ménage a trios: εκεί το «πάθος» του Ντάνιελ θα συναντήσει τον «πόνο» της Λάουρα καθώς το επουράνιο «ίσως» θα τους ενώσει έστω για λίγες στιγμές. Οι ρόλοι θα εναλλαχθούν και έτσι «πάθος», «πόνος» και «ίσως» θα γίνουν ένα σώμα ποτισμένο σε ζεστά δάκρυα χαράς, λύπης και ενός υποθετικού ημί-γελου για όσα δεν σκέφτηκαν, όσα δεν τόλμησαν… Δειλοί οι εραστές που θέλοντας να γευτούν έρωτα, ζήτησαν να διαφέρουν γιατί ήταν τόσο ίδιοι!

-Η ηρωίδα σου είναι φανερά ενοχλημένη από τις νόρμες. Στην καθημερινότητα σου σε ενοχλούν οι κανόνες που στόχο έχουν να εξισώνουν τους ανθρώπους;

-Οι κανόνες με αηδιάζουν, όπως μερικές φορές και το πρόσωπο μου. Δεν με πειράζει αν κάποιοι έχουν ανάγκη για να ζήσουν, αλλά δεν αντέχω τους ανθρώπους που θέλουν να επιβάλουν τους δικούς τους κανόνες και δεν σε αφήνουν να ζεις όπως θέλεις. Εγώ το νιώθω πολύ έντονα, ακόμα και όταν παλιοί μου φίλοι μου λένε: «κάνει αυτό» και «κάνε το άλλο». Η ζωή μου διαφέρει από τη δική τους όμως. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και πρέπει να το δεχτούν.

-Ο πρωτότυπος τίτλος κρύβει μια απελπισία και μια ποιητικότητα («…και ‘γω επίσης») αφού είναι σχόλιο στην «κανονικότητα» που πρεσβεύει ο ήρωας που πάσχει από σύνδρομο down. Ταυτόχρονα αφήνει ανοιχτό ένα παράθυρο στον θεατή να προσθέσει στα αποσιωπητικά τη λέξη που τον εκφράζει περισσότερο («και ‘γω επίσης αγαπάω», «και ‘γω επίσης πονάω» κλπ). Συμφωνείς με αυτή την επιλογή του τίτλου;

-Μου αρέσει πολύ ο τίτλος ακριβώς για αυτόν τον λόγο. Κάθε φορά που τον χρησιμοποιώ για να εξηγήσω κάπου τι πρεσβεύει η ταινία, αλλάζω τιε λέξεις. Πρόσφατα έβαλα μια άλλη λέξη που –αν και στάσιμη- εμένα με ταξιδεύει: «πάντα Και εγώ μπορώ να αγαπήσω». Η ποίηση του τίτλου και της ταινίας γενικότερα είναι ότι ο καθένας μπορεί να προσθέσει ό,τι θέλει, χωρίς να αλλοιώσει το νόημα.

-Θα ακουστεί παράξενο αλλά ο χαρακτήρας του Ντάνιελ, αν και πάσχει από σύνδρομο down, στηρίζει την ηρωίδα σου τη Λάουρα περισσότερο από ότι εκείνη αυτόν. Στα μάτια μας συχνά η Λάουρα δείχνει να πάσχει από σύνδρομο down αφού έχει ένα συναισθηματικό αυτισμό και στερείται αισιοδοξίας.

-Η παρατήρησή σου είναι σωστή. Ο Ντανιέλ είναι η σωτηρία για την Λάουρα, περισσότερο από ότι η Λάουρα για τον Ντανιέλ. Όταν η Λάουρα θα γνωρίσει τον πραγματικό Ντάνιελ, τον άντρα πίσω από την ιδιαιτερότητα του θέλει να φωνάξει: «Επιτέλους, κάποιος με αγαπάει». Το ξέρει, ποτέ πριν από τον Ντάνιελ δεν την αγάπησαν. Αυτό που την τσακίζει είναι ότι την αγαπάει έτσι όπως είναι, χωρίς να την κρίνει ή να προσπαθεί να την αλλάξει. Στην ουσία και οι δύο είναι ίδιοι. Αν ο Ντανιέλ ήθελε να σωθεί από μόνος του, ο ρόλος μου δεν θα είχε κανένα ενδιαφέρον και κατά συνέπεια δεν θα μπορούσα να παίξω στην ταινία.

-Οι καλλιτέχνες οφείλουν να έχουν ξεκάθαρη τοποθέτηση σε κάθε δράση άρα σε περίπτωση συ-σκηνοθεσίας θεωρώ τις εντάσεις αναπόφευκτες. Στην Περίπτωση του Άλβαρο Παστόρ και του Αντόνιο Νάχαρο, με ποιο τρόπο αποφεύχθηκαν οι εντάσεις;

-Η συνεργασία ήταν εύκολη και ουσιαστική. Ο Άλβαρο και ο Αντόνιο είναι μαζί και στη ζωή και ως δημιουργοί. Κάθε επιλογή τους επιβεβαιώνει ότι έχουν ανάγκη ο ένας τον άλλο. Σέβονται τους εαυτούς τους και τους συνεργάτες του και είναι ουσιαστικοί όταν σε κατευθύνουν σκηνοθετικά. Είναι από τους καλύτερους ανθρώπους και σκηνοθέτες που έχω γνωρίσει ποτέ.

-Χωρίς να θέλω να προδώσω το τέλος, υπάρχει ένα πάντρεμα θλίψης και αισιοδοξίας. Αν και απεχθάνομαι τα Happy Endings ίσως να ήταν από τις λίγες φορές που έλπιζα σε ένα ευτυχισμένο τέλος και για τους δύο.

-Άλλη λύση δεν υπάρχει στην ταινία. Και οι δύο ξεπερνούν τα όρια, και οι δύο γίνονται δάσκαλοι και μαθητές. Το σημαντικότερο είναι ότι κανείς από τους δύο μένει όπως ήταν. Οι συνευρέσεις τους, ο τρόπος που ο ένας ανακαλύπτει τον άλλο, οι συναντήσεις τους και ο χρόνος στον οποίο πραγματοποιούνται είναι τα συστατικά ενός παθήματος που θα οδηγήσει και τους δύο να αρχίζουν μία καινούρια ζωή…

 -Στις «Ραγισμένες αγκαλιές» του Αλμοδόβαρ, όπως και στο «Εμείς οι δύο», μέσα από τη σιωπή και την αμηχανία, αντί να βγαίνει δράμα, προκύπτει κάτι αμήχανο και εύθυμο. Τελικά η αμηχανία προκαλεί γέλιο ή το γέλιο αμηχανία;

-Δεν θυμάμαι σιωπές στις «Ραγισμένες αγκαλιές» γιατί είχα ένα πολύ μικρό ρόλο. Η αλήθεια είναι ότι περάσαμε υπέροχα. Και οι πρόβες με τον Αλμοδόβαρ έχουν πολύ ενδιαφέρον: στην αρχή υπήρχε μία δραματική σκηνή που σύντομα γινόταν κωμωδία. Και ο χαρακτήρας αλλά και οι ερμηνευτές ξεσπούσαμε σε γέλιο μετά το δράμα. Όταν συνειδητοποιούσαμε δε ότι οι υπερβολές μας είναι «οριακά τοποθετημένες» και ακροβατούσαμε να γίνουμε καρικατούρες, τότε γελάγαμε ακόμα περισσότερο. Ο Αλμοδόβαρ έχει μεγάλο ταλέντο να βάζει κωμωδία στο δράμα, και ρισκάρει πολύ στο τέλος της ταινίας, ιδιαίτερα όταν το τέλος του σατιρίζει ότι έχτιζε. Είναι σα να «φτύνει» στο πιάτο του, χωρίς να χαλάει τη γεύση του φαγητού.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos