Piranha 2: The Spawning

Είσαι σ’ ένα πανέμορφο παραθεριστικό θέρετρο, απολαμβάνεις τις χαρές της θάλασσας και την ξεγνοιασιά του παραδεισένιου τοπίου και ξαφνικά νιώθεις πάνω από το κεφάλι σου να ίπταται κάτι απειλητικό και αιμοβόρο. Άραγε πρόκειται για αιμοδιψή νυχτερίδα; κάποιο σμήνος απο μέλισσες ή μήπως τα πουλιά του Χίτσκοκ;

Το «Πιράνχας ΙΙ, Ιπτάμενοι Δολοφόνοι» ήταν θέμα –κινηματογραφικού- χρόνου να γυριστεί και ενώ σεναριογράφοι, παραγωγοί και σκηνοθέτες στέρεψαν από ιδέες κι εξάντλησαν κάθε φυσική απειλή, στην πιο άγρια μορφή της, από θηλαστικά, τρωκτικά, έντομα και σχεδόν οτιδήποτε ανήκει στο ζωικό βασίλειο. Μια ‘nature strikes back’ ταινία τρόμου, που είναι so bad...it’s actually good! Τι άλλο να ζητήσει κανείς όταν βλέπει ειδυλιακές παραλίες, καυτά μπικίνι και σέξυ κορίτσια καθώς και μεταλλαγμένα ψαράκια με πριονιστά δοντάκια που πετάγονται μέσα από ξεκοιλιασμένα πτώματα..;

Το 1981 ο σκηνοθέτης και παραγωγός Ovidio Assonitis επενδύει στην απήχηση που ακόμη έχει το «Jaws/1975» αλλά και στην πρώτη ταινία του Joe Dante από το 1978, που μας πρωτοσύστησε στα «σαρκοφάγα ψαράκια». Έχοντας ήδη ‘ξεσκίσει’ τον «Εξορκιστή/1973» με το απαράδεκτο «Beyond the Door/» Το σπέρμα του Αντίχριστου/1974, ο ιταλός Assonitis εξαντλεί τη θεματολογία του «Jaws», με focus στην απληστεία ενός hotel manager, την αιτία που αμέριμνοι λουόμενοι γίνονται μεζές. Στην προσπάθεια του να προσδώσει κύρος στο όλο εγχείρημα, προσλαμβάνει εναν Καναδό επαγγελματία –διευθυντή φωτογραφίας έως τότε - για να τραβήξει τις υποβρύχιες σεκάνς. Ο μετέπειτα «βασιλιάς του κόσμου» όπως τον ξέρουμε, James Cameron, καταλήγει να μοντάρει ό,τι άλλο υλικό είχε ο Assonitis και βλέπει το ονομά του στα credits της σκηνοθεσίας. Οι φήμες λένε ότι ο Cameron δεν τη θεωρεί δικό του «παιδί», αν και οι ομοιότητες με επόμενες ταινίες του είναι παραπάνω από εμφανείς: Όπως στον «Εξολοθρευτή/1984», στο «Aliens/1986» στην «Άβυσσο/1989» και άλλα υπάρχει ένας κεντρικός γυναικείος χαρακτήρας που είναι έξυπνος όσο και δυναμικός. Μετά είναι η συνεργασία του με τον παραγνωρισμένο Lance Henrickson που έπαιξε τον χαρακτήρα του Μπίσοπ στο Aliens και άλλα bits and pieces που συμπληρώνουν το προφίλ ενός φιλμ του Cameron.

Αν παραβλέψει κανείς το γεγονός ότι τα σαρκοβόρα ψάρια ζουν μόνο στις όχθες του Αμαζονίου ποταμού κι ότι κινούνται (επιδέξια)με σύρματα, η απουσία CGI προσδίδει ένα αυθεντικό touch. Yπάρχει μία ενδιαφέρουσα υποβρύχια ερωτική σκηνή με όλα τα συμπαραμαρτούντα (μάσκες, μπουκάλες οξυγόνου, αναπνευστήρες, βατραχοπέδιλα) κι ένα υποδειγματικό soundtrack από το συνθέτη Stelvio Cipriani.