The Illusionist ( The Illusionist ) - Κριτική

The Illusionist

Ο «Illusionist» είναι ένας καλλιτέχνης και διασκεδαστής της σκηνής του οποίου όμως η τέχνη πεθαίνει. Οι ροκ σταρ κλέβουν την λάμψη του κι εκείνος είναι αναγκασμένος να αποδέχεται όλο και πιο αόριστες συμφωνίες με θέατρα, καφετέριες, μπαρ και πάρκα. Ωστόσο, όταν είχε επισκεφθεί μία πάμπ σε ένα χωριό της δυτικής ακτής της Σκοτίας συνάντησε την Αλίκη, ένα αθώο κορίτσι, που θα αλλάξει τη ζωή του για πάντα.

Mαγικό, σχεδόν κλασσικό

Πρόκειται για ένα αριστουργηματικό φιλμ κινουμένων σχεδίων, μια μαγευτική εμπειρία, ένα υπέροχο ταξίδι στην home made νοσταλγία. Μια δουλειά που φροντίζει να μας υπενθυμίζει ότι δεν χρειάζεται η κατασκευασμένη και πολλές φορές αγχωμένη δεξιότητα της Pixar και της Disney για να ταξιδέψεις, να αφεθείς, να συγκινηθείς, να απολαύσεις... Βασισμένο σε σενάριο του Ζακ Τατί και τον ήρωα σχεδιασμένο σχεδόν καθ'εικόνα και καθομοίωση του μυθικού Γάλλου και ταυτόχρονα τον Σιλβέν Σομέ (του καταπληκτικού "Το τρίο της Μπελβίλ") να οπτικοποιεί αυτό το κομψοτέχνημα, το αποτέλεσμα είναι... μονόδρομος.

Ενα θέαμα τόσο για τα μικρά παιδιά (οι πολλοί διάλογοι απουσιάζουν και αντικαθίστανται επί της ουσίας από την τεχνική της παντομίμας), αλλά και εξίσου (αν όχι περισσότερο) για τους μεγάλους, με πλούτο αναφορών και συναισθημάτων, τα οποία συνιστούν ένα φιλμικό μικροσύμπαν που με δεκανίκι τον ρεαλισμό αποθεώνει την μαγική υπερρεαλιστική λιτότητα. Η αποθέωση του καλού γούστου. Ευφυές, μαγικό, ρομαντικό, ταξιδιάρικο, σχεδόν κλασσικό, δεν υπάρχει περίπτωση να μη ταυτιστείς...

Aπόστολος Κίτσος