Στιλάτος τρόμος
Ένα υβρίδιο από Χίτσκοκ στην κατασκευή της ατμόσφαιρας, αλλά και early Ντάριο Αρτζέντο era στο οπτικό «αιματηρό» κομμάτι, κινηματογραφημένο εξαίσια και με υπέροχο στυλ, το «Julia’s eyes» είναι ένα ιδιαίτερα εθιστικό και αποτελεσματικό θρίλερ τρόμου που παρά την κάπως αχρείαστα μεγάλη διάρκειά του καταφέρνει να διατηρήσει την τσίτα σας μέχρι το τέλος.
Μια σαγηνευτική οπτικά δουλειά από τον Μοράλες (σε παραγωγή Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο παρακαλώ) με εξαιρετική ερμηνεία από την –εντελώς σέξι, παρεπιπτόντως- 46χρονη Ρουέντα (πρωταγωνίστρια στο «Oρφανοτροφείο» επίσης σε παραγωγή Ντελ Τόρο, τυχαίο; Δε νομίζω) η οποία σηκώνει ερμηνευτικά την ταινία στους ώμους της, εντελώς character προσεκτικά διαλεγμένους δεύτερους ρόλους, ικανοποιητικές σεναριακές ανατροπές, μα πάνω απ’όλα μια αίσθηση αμφιταλαντευόμενης ψυχολογικής κατάστασης των ηρώων του, αλλά και μια ξεκάθαρη απειλή να κυριαρχεί εξ’ ολοκλήρου στην ταινία, κάποιες φορές χωρίς να δικαιολογείται.
Ο Μοράλες αξιοποιεί άριστα το δισυπόστατο μεταξύ του απόλυτου σκοταδιού, αλλά και της μειωμένης όρασης της πρωταγωνίστριας, δημιουργώντας σκιερά και εφιαλτικά σκηνικά, φωτογραφίζει σε σκούρα φίλτρα την ταινία του, ενώ φροντίζει τις gore σκηνές του και διατηρεί το σπασπένς μέχρι το φινάλε, συνδυάζοντας σε ανώτατο επίπεδο, σύγχρονες τεχνικές τρόμου με εσάνς από νοσταλγικό κλασσικό giallo….
Ένα έντονο ψυχολογικό θρίλερ, μια πραγματική έκπληξη.
Απόστολος Κίτσος
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων