Νουάρ αισθητική, γουέστερν τυπολογία
Σαν ανεπίσημο σίκουελ στην προηγούμενη ταινία του Μπουχαρέμπ Days of Glory/2006, το φιλμ που διεκδίκησε το ξενόγλωσσο βραβείο στα φετινά Όσκαρ, δεν φτάνει στο επίπεδο της πρώτης, αλλά παραμένει μια αρκετά ενδιαφέρουσα ιστορία που συνδυάζει φιλμ νουάρ αισθητική και
γουέστερν τυπολογία. Εκεί εντοπίζονται οι δυνάμεις και οι αδυναμίες της, ανάλογα με την προσέγγιση της από τον εκάστοτε θεατή.
Από τη μία προσφέρει αρκετή τροφή για σκέψη σε όσους ενδιαφέρονται για την ιστορική αλήθεια (μια συζήτηση που δίχασε τους κριτικούς στη Γαλλία) κι από την άλλη μπορεί να ειδωθεί ως κοινωνικό δράμα που υιοθετεί αφηγηματική θεατρικότητα στο στιλ του Νονού/1972. Όπως και να ‘χει, υποστηρίζεται από πολύ καλές ερμηνείες και θα αρέσει στους φανς των επικών μελοδραμάτων.
Μιχάλης Κωνσταντέλλης (3 στα 5)
Με προσωπικούς όρους
Η ταινία που διεκδίκησε το φετινό ξενόγλωσσο Όσκαρ και προκάλεσε αντιδράσεις κατά την προβολή της στο φεστιβάλ των Καννών, κατορθώνει κάτι πολύ σημαντικό. Πραγματεύεται μια πολύ κακή στιγμή της ιστορίας με εντελώς προσωπικούς όρους θυμίζοντας περισσότερο δράμα παρά ταινία για την αντίσταση του λαού της Αλγερίας ενάντια στην αποικιοκρατική Γαλλία, ενώ ταυτόχρονα βάζει τον θεατή στην θέση των πρωταγωνιστών.
Μια θέση από την οποία μπορεί κανείς να κατανοήσει συναισθήματα, κινητήριες δυνάμεις και επιλογές αλλά και να προβληματιστεί.
Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η αισθητική που επιλέγει ο Μπουαρέμπ, κάτι μεταξύ φιλμ νουάρ και γκανγκστερική ταινία, ενώ οι ηθοποιοί είναι πρώτης τάξης.
Μάρω Κουμουνδούρου (3 στα 5)
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων