Ντιάν Κρούγκερ & Λουντιβίν Σανιέ: «Οι 6 εβδομάδες των γυρισμάτων ήταν σαν διακοπές»

Η Ντιάν Κρούγκερ και η Λουντιβίν Σανιέ από κοντά
μοιάζουν να μην έχουν καμία απολύτως σχέση μεταξύ τους.
«Παγερή» ξανθιά χιτσκοκικής κοπής, με ύφος μπλαζέ και αέρα χολιγουντιανής σταρ η πρώτη
φιλική, με ένα μόνιμο μειδίαμα στα χείλη και με φανερή αίσθηση του γήινου sex appeal της η δεύτερη.
Ωστόσο, στην ταινία «Lily Sometimes» της Φαμπιέν Μπερτό,
η οποία τιμήθηκε με το βραβείο της επιτροπής στο 12ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου,
οι δυο τους πείθουν 100% ότι προέρχονται από τους ίδιους βιολογικούς γονείς.
Στη συνέντευξη που ακολουθεί, μας μιλούν για τους ρόλους τους και αποκαλύπτουν το πώς «έχτισαν» αυτή την σχέση.

-Στο «Lily Sometimes» υποδύεστε δύο αδερφές. Κατά πόσο βασιστήκατε σε προσωπικές σας εμπειρίες για την επί της οθόνης σχέση σας;

Ντιάν: Εγώ δεν έχω αδερφή, αλλά αδερφό, οπότε απευθύνθηκα για τυχόν συμβουλές σε συγγενείς και φίλους. Εντούτοις, οι λεπτομέρειες της σχέσης ανάμεσα στη Λίλι και την Κλάρα αποτυπώνονται με έναν ιδιαίτερα γλαφυρό τρόπο στο σενάριο που συνυπογράφουν η Φαμπιέν Μπερτό και ο Πασκάλ Άρνολντ, οπότε, στην ουσία το μόνο που είχα να κάνω, ήταν να τις ακολουθήσω κατά γράμμα.

Λουντιβίν: Εγώ έχω όντως μια αδερφή, οπότε σίγουρα άντλησα κάποια πράγματα από αυτή μας τη σχέση. Ωστόσο, όπως είπε και η Ντιάν, το σενάριο ήταν τόσο λεπτομερές και συγκεκριμένο στην περιγραφή των δύο αυτών χαρακτήρων και της σχέσης του ενός με τον άλλο, αλλά και με τους υπόλοιπους χαρακτήρες που εμφανίζονται στο φιλμ, που δε χρειαζόταν να προσθέσουμε κάτι. Εξάλλου, από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μας με την Ντιάν τα πήγαμε περίφημα, κάτι που βοήθησε στο να καταστεί ακόμη πιο ρεαλιστική η επί της οθόνης αδερφική μας σχέση.

-Ποια από τις κοινές σας σκηνές στην ταινία θα κρατήσετε για πάντα μαζί σας;

Λουντιβίν: Η δική μου αγαπημένη είναι η πρώτη που γυρίσαμε με την Ντιάν. Διαδραματίζεται στο πατρικό μας, αμέσως μετά την ταφή της μητέρας μας. Καθόμαστε πλάτη με πλάτη σε μια κούνια και παραμένουμε σιωπηλές καθ’ όλη τη διάρκεια της σκηνής. Ο μόνος ήχος που ακούγεται είναι εκείνος της κούνιας που κινείται αργά πέρα-δώθε. Θεωρώ πως είναι μία από τις πιο δυνατές σκηνές της ταινίας, καθώς αυτή ακριβώς η σιωπή που κυριαρχεί ανάμεσά μας είναι πολύ πιο εκφραστική από οτιδήποτε θα μπορούσε να ειπωθεί εκείνη τη στιγμή.

Ντιάν: Εγώ δεν μπορώ να πω ότι ξεχώρισα κάποια συγκεκριμένη σκηνή, καθώς απόλαυσα το σύνολο των γυρισμάτων. Περάσαμε έξι εβδομάδες σε αυτό το σπίτι παρέα με την πάντα πρόσχαρη Λουντιβίν, την Φαμπιέν, την οποία ήδη γνώριζα από προηγούμενη συνεργασία μας, και την υπόλοιπη ομάδα των συντελεστών – αποτελούμενη από μόλις 15 άτομα – κάτι που, για μένα προσωπικά, ήταν σα να βρίσκομαι σε καλοκαιρινές διακοπές παρέα με καλούς φίλους. Οπότε, εγώ θα κρατήσω τη συνολική εμπειρία των γυρισμάτων.

-Λουντιβίν υπήρξαν τυχόν αυτοσχεδιασμοί στην ερμηνεία σου ως Λίλι ή όλα κύλησαν αποκλειστικά και μόνο βάσει σεναρίου;

Η αλήθεια είναι πως υπήρξαν περιπτώσεις όπου τόσο εγώ, όσο και η Ντιάν προχωρήσαμε σε κάποιους αυτοσχεδιασμούς. Βλέπεις, παρά το γεγονός ότι ο κάθε χαρακτήρας ήταν πολύ καλά σχεδιασμένος, η Φαμπιέν μας παρείχε μια κάποια ελευθερία στους ρόλους μας. Δηλαδή, με το που τελείωνε μια σκηνή σύμφωνα με το σενάριο, δε φώναζε αμέσως «cut», αλλά στην ουσία μας άφηνε να την ολοκληρώσουμε εμείς, όπως μας έβγαινε εκείνη τη στιγμή. Έτσι, στην ταινία υπάρχουν και κάποιες ατάκες οι οποίες είναι καθαρά δικής μας έμπνευσης.

-Ντιάν θεωρείς ότι η Κλάρα, ο χαρακτήρας που υποδύεσαι, ένιωθε όντως να ασφυκτιά μέσα στην καθημερινότητά της, ή η απόφασή της να εγκαταλείψει την παλιά της ζωή, αποτέλεσε έναν τρόπο να εκφράσει την αγάπη και την συμπαράστασή της απέναντι στη γεμάτη ιδιαιτερότητες Λίλι;

Θεωρώ πως, ακόμη και σήμερα, υπάρχουν πολλές γυναίκες, που όταν κάνουν οικογένεια, αναγκάζονται να αφήσουν αρκετά πράγματα πίσω τους. Ένα πολυπόθητο ταξίδι ή την εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας, για παράδειγμα. Επίσης δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο, όταν σε μια οικογένεια υπάρχει ένα παιδί με κάποιες «ιδιαιτερότητες», το άλλο παιδί, το φυσιολογικό, να αναγκάζεται να υποδυθεί κάποιους «ρόλους» - να γίνει άριστος μαθητής για παράδειγμα, ώστε να προσφέρει μια κάποια χαρά στους γονείς τους. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στην περίπτωση της Κλάρα. Ανέκαθεν προσπαθούσε να είναι η κόρη-υπόδειγμα, με τους άψογους τρόπους, την πετυχημένη δουλειά και την τέλεια οικογένεια, ώστε να κάνει το χατίρι της μαμάς και του μπαμπά. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι η Κλάρα ήταν δυστυχισμένη – απλώς καταπίεσε τα όνειρά της. Έτσι, τουλάχιστον, εξέλαβα εγώ τον ρόλο και τον προσέγγισα αναλόγως. Και η Λίλι έρχεται να εισβάλλει ακριβώς την κατάλληλη στιγμή στη ζωή της Κλάρα, ώστε να της ανοίξει τα μάτια. Βλέπεις, ενώ στην αρχή μας δίνεται η εντύπωση πως η Λίλι είναι αυτή που έχει προβλήματα προσαρμογής, στην πορεία συνειδητοποιούμε – και μαζί με μας και η ίδια η Κλάρα – πως ουσιαστικά εκείνη είναι που βρίσκεται διαρκώς αντιμέτωπη με δύσκολες καταστάσεις.

-Λουντιβίν σε μία σκηνή βλέπουμε να περπατάνε στο πρόσωπό σου μυρμήγκια, ενώ σε μιαν άλλη βλέπουμε τα χέρια σου γεμάτα ως τους ώμους με… γυμνοσάλιαγκες. Πόσο μακριά είσαι διατεθειμένη να φτάσεις για τις ανάγκες ενός ρόλου;

Είμαι ένα γνήσιο παιδί της πόλης, οπότε σπάνια είχα την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με οτιδήποτε έχει να κάνει με τη φύση και τα όσα θαυμαστά συναντάς εκεί. Να φανταστείς, χάρη στην συγκεκριμένη ταινία είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου γυμνοσάλιαγκες. Το αστείο της υπόθεσης είναι πως, την επομένη του γυρίσματος της σκηνής που ανέφερες, είδα έναν γυμνοσάλιαγκα στο νεροχύτη και… κατατρόμαξα! Και, όταν ήρθε ο άντρας μου να δει τι συμβαίνει και του ζήτησα να τον εξαφανίσει από μπροστά μου, νόμιζε πως έκανα πλάκα, ενθυμούμενος ότι μόλις την προηγούμενη ημέρα κυκλοφορούσα στο σπίτι… «καλυμμένη» με δαύτους. Χάρη στη Λίλι, λοιπόν, κατάφερα σε αρκετές περιπτώσεις να ξεπεράσω τα όριά μου, καθώς ο συγκεκριμένος χαρακτήρας μού παρείχε ένα είδος ασφάλειας. Και το γεγονός αυτό ομολογώ πως με γέμισε ικανοποίηση.

-Και τι πιστεύεις πως συμβολίζει η συνήθεια της Λίλι να φτιάχνει χρήσιμα αντικείμενα από απομεινάρια ζώων;

Η συνήθεια της αυτή πιστεύω πως ουσιαστικά δείχνει πως βρίσκει την ανακούφιση και την ευτυχία σε πράγματα που έχουν να κάνουν με τη φύση. Επίσης, το γεγονός ότι φέρει βαρέως την απώλεια του πατέρα της, η οποία συνέβη υπό εξαιρετικά άσχημες συνθήκες, την ωθεί να προσπαθήσει να εκφράσει με τον δικό της τρόπο την αγάπη της για τη ζωή. Με το να φτιάχνει, δηλαδή, διάφορα μικροαντικείμενα από απομεινάρια ζώων, είναι σα να βοηθάει τα ζώα αυτά να περάσουν στην αθανασία. Ίσως και να μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε σαν μια μορφή λαϊκής τέχνης, που, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, αντιπροσωπεύει τη φωτεινή πλευρά της ζωής.

-Αν, τέλος, σας δινόταν η ευκαιρία να συμπρωταγωνιστήσετε οι δυο σας στο remake μιας κλασικής χολιγουντιανής ταινίας, ποια θα επιθυμούσατε να είναι αυτή;

Λουντιβίν: Το «Τι Απέγινε η Μπέιμπι Τζέιν;» με την Μπέτι Ντέιβις και την Τζόαν Κρόφορντ.

Ντιάν: Το «Πώς να Παντρευτείτε Έναν Εκατομμυριούχο». Η, μάλλον, το «Οι Άνδρες Προτιμούν τις Ξανθιές», με τις Μέριλιν Μονρό και Τζέιν Ράσελ, καλύτερα!

Συνέντευξη στον Χάρη Παπαπαναγιώτου

Φωτό: Κωνσταντίνος Μπέκας