Thor 3D

Κι αν έκανε ο Σαίξπηρ, κόμικ?

Πριν δω το φιλμ και παρά τα τρέιλερ, το... ρεπορτάζ από τα ξένα ΜΜΕ και τα trivia, εξακολουθούσα να αναρωτιέμαι τι σχέση είχε ο ορισμός του θεατρικού ηθοποιού και σκηνοθέτη Κένεθ Μπράνα -με τις σαιξπηρικές του καταβολές και κινηματογραφικές μεταφορές- με ένα κόμικ της Μarvel... Tελικά, βεβαιώθηκα ότι είχε πολύ μεγάλη σχέση και για να γίνω πιο σαφής, ευτυχώς που ασχολήθηκε (και που σίγουρα θα ασχοληθεί ξανά για το Νο2 που είναι εμφανές ότι θα γυριστεί...)!

Είναι ξεκάθαρο, ότι ο Μπράνα είδε στο πρόσωπο του θρυλικού, ατρόμητου, άτρωτου, αλλά και αλαζόνα πολεμιστή της νορβηγικής μυθολογίας, έναν ιδανικό σαιξπιρικό ήρωα. Με τα πάθη του, τις εμμονές του, τις αρετές του, τις αδυναμίες του. Και έτσι, σαν σαιξπιρικό δράμα δηλαδή, αντιμετώπισε την ταινία στο σύνολό της και κατάφερε να την νοστιμέψει όσο δεν πάει, παντρεύοντας την θεατράλε ματιά του στην ίντριγκα στους κόλπους της βασιλικής οικογένειας, με εξαιρετικά ειδικά εφέ, αψεγάδιαστο στερεοσκοπικό 3D, δράση, ρυθμό και εξαιρετική φωτογραφία.

Διαποτίζει τους σεναριακούς ιστούς του φιλμ με άφθονο χιούμορ (που δεν το φοβάται σε καμία στιγμή) που προκύπτει από το γεγονός ότι ο ήρωάς μας δείχνει γραφικός στην Γη ανάμεσα στους κοινούς θνητούς και συνολικά με αξιοθαύμαστη ισορροπία και ενορχήστρωση στο υλικό του, παραδίδει ένα αξιοπρεπέστατο θέαμα που δεν σε προσβάλει, έχει μερικούς χάρτινους δεύτερους (ή μάλλον τρίτους) χαρακτήρες που πάντως δεν αποτελούν παραφωνία, ίσως παραείναι πομπώδες σε 1-2 στιγμές, το τέλος του είναι προβλέψιμο (μιλάμε για χολλυγουντιανή παραγωγή) αλλά δεν τρέχει: υπάρχει και το sequel για να τα διορθώσει όλα αυτά! Να σας πω ότι δεν το ευχαριστήθηκα, ψέμματα θα σας πω.

Απόστολος Κίτσος