Black Venus

Η Σάαρτζι είναι μια Νοτιο-Αφρικανή που ανήκει στην φυλή Κόι ή Hottentot (τραυλός) κατά την Ευρωπαϊκή, προσβλητική, βερσιόν. Το 1810 το αφεντικό της την πείθει να πάνε στην Αγγλία για να πλουτίσουν εκθέτοντας τις υπερμεγέθεις και ιδιαίτερες αναλογίες της. Από τα πανηγύρια του Λονδίνου η Σάαρτζι θα καταλήξει στους ερωτικούς αριστοκρατικούς κύκλους και τους οίκους ανοχής του Παρισιού όπου ταλαιπωρημένη από διάφορες αρρώστιες αλλά και τους εξευτελισμούς που δέχεται θα πεθάνει σε ηλικία 27 ετών.

Αλλοτρίωση και υποκρισία

Η αληθινή ιστορία της Σάρα Μπάρτμαν, η οποία το 1810 άφησε τη νοτιοαφρικάνικη γενέτειρά της, που κυβερνούσαν οι Ολλανδοί, για να αναζητήσει την τύχη της στην Ευρώπη, ακολουθώντας τον Λόρδο Κάλντον.
Όχι δηλαδή πως βρήκε τον παράδεισο, αλλά μάλλον το αντίθετο. Η Μπάρτμαν, παναφρικανικό σύμβολο σήμερα, αποτέλεσε ατραξιόν σε freak shows και παράξενο θέαμα για την αριστοκρατία της εποχής σε Λονδίνο και Παρίσι. Η διαφορετική φυσιολογία της έγινε αντικείμενο μελέτης αλλά και εκμετάλλευσης διάφορων επιτήδιων κι όταν ο ντόρος κόπασε, η πορνεία και το αλκοόλ την οδήγησαν στο θάνατο στην ηλίκία των 27 ετών.

Παρακολουθώντας το φιλμ κατανοεί κανείς στην εξέλιξή τους φαινόμενα όπως τον ρατσισμό, το σεξισμό και την αλλοτριοτική επιρροή του χρήματος και θλιβερά διαπιστώνει πως 200 χρόνια μετά ελάχιστα έχουν αλλάξει στις υποτιθέμενα προοδευτικές μας κοινωνίες.

Μιχάλης Κωνσταντέλλης

Αποστροφή και σπαραγμός

Πρόκειται για μια πολύ σκληρή ταινία. Ρατσισμός, σεξισμός, απληστία και ηθικός ξεπεσμός, το ανθρώπινο είδος στα "καλύτερα" του δηλαδή, είναι τα υψηλά αυτά χαρακτηριστικά που περιγράφουν τους «ήρωες» της «Μαύρης Αφροδίτης». Μπορεί για την ίδια την Σάαρτζι να μην μαθαίνουμε πολλά και τα κίνητρα της να μένουν πάντα ασαφή, αλλά για όσους κινούνται γύρω της είμαστε πάντα σίγουροι.

Αυτή η αποστροφή προς το διαφορετικό κι η ανάγκη να ερευνηθεί, να ταξινομηθεί και να κριθεί δεν μπορεί παρά να κρύβει τον φόβο και την υπεροψία μιας φυλής που θεωρεί τον εαυτό της ανώτερο από μια άλλη. Κι όσο περνάει η ώρα τόσο πιο δύσκολο είναι να παρακολουθήσει κανείς την ταινία. Όχι γιατί είναι κακή. Αντιθέτως ο σκηνοθέτης του «Κους Κους με Ψάρι» Αμπελατίφ Κεσίς κάνει πραγματικά μια πολύ καλή δουλειά εδώ.

Αυτό που φταίει είναι ο σπαρακτικός πόνος της πρωταγωνίστριας κι η τελικά παράδοση της που η ηθοποιός Γιάχιμα Τόρες (στον πρώτο της ρόλο) αποδίδει εκπληκτικά.
Είναι σαν να ντρέπεσαι που είσαι άνθρωπος και κάπου εκεί στην πίσω πλευρά του μυαλό σου εύχεσαι να μην ήταν όλα αυτά αληθινά ή έστω να άνηκαν σε ένα σκοτεινό παρελθόν που έχει φύγει πια.

Μάρω Κουμουνδούρου