Exodus: Gods and Kings

Ο Μωυσής θα οδηγήσει 400.000 σκλάβους ένα βήμα πιο κοντά στη λύτρωση τους. Απέναντί του θα συναντήσει την ισχυρή αντίσταση του Φαραώ της Αιγύπτου, Ραμσή, με τον οποίο γεννήθηκαν μαζί, μεγάλωσαν σαν αδέρφια, όμως στην πορεία οι δρόμοι τους χώρισαν.

Κλασσικό, χολιγουντιανό, φαντασμαγορικό υπερθέαμα

Κλασσικό, χολιγουντιανό, φαντασμαγορικό υπερθέαμα από τον Ρίντλεϊ Σκοτ που σκηνοθετεί μια χορταστική στο μάτι βιβλική περιπέτεια, η οποία όμως αν και πιστή στο πρωτότυπο κείμενο της βιβλικής ιστορίας, δεν έχει να προσθέσει κάτι επί της ουσίας, πέρα από -αρκετές, πάντως- πραγματικά εντυπωσιακές σκηνές.

H αλήθεια είναι ότι πέρα από την τεχνική του, ο σπουδαίος Βρετανός δημιουργός μάλλον διανύει περίοδο ντεφορμαρίσματος όσον αφορά στο επίπεδο της αφήγησης και της σεναριακής εξέλιξης, θυμηθείτε τα Body of lies, Robin Hood, Prometheus, Counselor. Όλα θεαματικές περιπέτειες, καλογυρισμένες, αλλά χωρίς το "νακ" που θα τις εκτοξεύσει, κάτι που ισχύει και στο "Exodus", όπου προφανώς δεν βοήθησαν και πλύ οι συνσεναριογράφοι Μπιλ Κολάζ, Άνταμ Κούπερ (Tower Heist), Τζέφρι Κέιν (Constant Gardener), μέχρι και ο Στίβεν Ζέιλιαν που το πέρασε ένα... χέρι.

Όταν λοιπόν οι ήρωες δεν διαλογίζονται με απλοϊκά τσιτάτα και δεν κουράζουν με τις γενικώς μέτριες ερμηνείες τους (εξαιρείται ξανά ο Κρίστιαν Μπέιλ που δίνει νόημα στην λέξη στιβαρός), μπορεί κανείς να εστιάσει σε καταστροφές, συμπλοκές, θεομηνείες, μάχες και να ευχαριστηθεί αυτό που ουσιαστικά πλήρωσε να δει: ένα ογκώδες, πληθωρικό σινεμά, "όπως παλιά".