Θεσσαλονίκη 14-Κριτική Επιτροπή: "Στα πυροβόλα όπλα μπορεί να υπάρχει τελειότητα, στην τέχνη όχι"

 

 

Φέτος, η κριτική επιτροπή με πρόεδρο τον αυστριακό σκηνοθέτη Γκετς Σπίλμαν, αποτελείται από τους Ράσα Σαλτί (προγραμματίστρια φεστιβάλ), Γιοάνα Λαπίνσκα (καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ «New Horizons» της Πολωνίας), Μίρολιουμπ Βούτσκοβιτς (υπεύθυνος διεθνών σχέσεων και προώθησης του Κέντρου Κινηματογράφου της Σερβίας) και Θανάση Καραθάνο (παραγωγός). 

 

Ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής Γκετς Σπίλμαν πήρε πρώτος το λόγο, εκφράζοντας εξ ονόματος όλων των μελών τις ευχαριστίες του προς το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για την πρόσκληση και πρόσθεσε: «Οι ταινίες του διαγωνιστικού είναι πολύ υψηλού επιπέδου και προέρχονται από όλο τον κόσμο. Προσπαθήσαμε να δουλέψουμε σοβαρά και με σεβασμό, ακόμη κι αν κάποιες φορές, όπως είναι φυσικό, λαμβάνεις λάθος αποφάσεις. Στο σύμπαν όμως δεν υπάρχουν απώλειες, τίποτα δεν χάνεται και κάτι ανάλογο πιστεύω ότι συμβαίνει και στα φεστιβάλ».

 

Στην ερώτηση για το πώς λειτουργούν τα μέλη μιας κριτικής επιτροπής και με ποια κριτήρια, ο κ. Σπίλμαν απάντησε: «Εγώ ως σκηνοθέτης πρέπει να είμαι ο πρώτος υπηρέτης της κριτικής επιτροπής – αυτό συμβαίνει κατά παράδοση με τις ηγετικές θέσεις. Σημαντικότερο όλων είναι η ευφυία της ομάδας. Πάντα μια ομάδα αποδεικνύεται πιο ευφυής από κάθε μέλος της ξεχωριστά. Το σημαντικό είναι να μιλάς και να είσαι ανοιχτός να δεχτείς επιδράσεις από τα άλλα μέλη».

 

Στο πνεύμα συνεργασίας αναφέρθηκε και η Ράσα Σαλτί, τονίζοντας: «Οι διαφορές ανάμεσά μας θα μας αναγκάσουν να μην ‘’κολλήσουμε’’ σε γεωπολιτικά δεδομένα στην κρίση μας. Όλοι προερχόμαστε από διαφορετικά σημεία του κόσμου. Ο κινηματογράφος είναι μία πανανθρώπινη μορφή τέχνης». 

 

 

Με τη σειρά του, τις ευχαριστίες του προς τον Δημήτρη Εϊπίδη για την ποιότητα του προγράμματος εξέφρασε και ο Μίρολιουμπ Βούσκοβιτς ο οποίος συμπλήρωσε: «Οι καιροί είναι δύσκολοι, κάποιες φορές όμως οι ταινίες δεν ακολουθούν τους δύσκολους καιρούς. Στα φεστιβάλ είμαστε αντιμέτωποι με δύο σύμπαντα - από τη μια δεχόμαστε πληροφορίες κι από την άλλη δεχόμαστε μοίρες, πεπρωμένα. Πιστεύω ότι ο Δημήτρης Εϊπίδης θα δυσκολεύτηκε να φτιάξει ένα τόσο συνεκτικό πρόγραμμα. Κοινό σημείο των 14 ταινιών του διεθνούς διαγωνιστικού του Φεστιβάλ είναι ο βαθύς ανθρωπισμός τους: είναι όλες τους ταινίες που δεν αγνοούν την πραγματικότητα και προκαλούν όμορφα συναισθήματα».

 

 

Για το θέμα αυτό ο Γκετς Σπίλμαν συμπλήρωσε: «Η γνώση, η τεχνική και η ποιότητα είναι υψηλή στις μέρες μας ακόμη και στις πρώτες ή δεύτερες ταινίες σκηνοθετών. Αυτό που μετράει είναι το πνεύμα και η ενέργεια, το βλέμμα με το οποίο βλέπεις τον κόσμο». Ανάλογη άποψη έχει και η κ. Σαλτί: «Βλέπω τέλειες πρώτες ή δεύτερες ταινίες σκηνοθετών. Ως σινεφίλ ενθουσιάζομαι να βλέπω τα πρώτα βήματα των δημιουργών». Πάνω σ΄ αυτή την παρατήρηση, ο κ. Σπίλμαν σχολίασε: «Δεν υπάρχει τέλεια ταινία. Οι λεγόμενες ατέλειες μπορεί να είναι στοιχείο που αναδεικνύει ένα έργο τέχνης. Στα πυροβόλα όπλα μπορεί να υπάρχει τελειότητα, στην τέχνη όχι».

 

Σχετικά με την αποστολή των φεστιβάλ κινηματογράφου, η Γιοάνα Λαπίνσκα εξήγησε: «Πιστεύω ότι ο ρόλος τους είναι πρωτίστως εκπαιδευτικός. Σε ένα φεστιβάλ έχεις την ευκαιρία να μάθεις για τον κινηματογράφο. Επίσης θεωρώ πως τα φεστιβάλ είναι μία εναλλακτική πλατφόρμα διανομής ταινιών». Με την άποψη αυτή συμφώνησε και ο κ. Βούσκοβιτς λέγοντας: «Θεωρώ σημαντικό το γεγονός ότι τα φεστιβάλ ενθαρρύνουν το κοινό να δει ταινίες που διαφορετικά δεν θα είχε ευκαιρία να παρακολουθήσει. Για το λόγο αυτό θεωρώ ότι είναι καθήκον των πολιτικών να χρηματοδοτούν τα φεστιβάλ. Πέρα από την καλλιτεχνική πτυχή τους, τα φεστιβάλ έχουν να καλύψουν μία δημοκρατική ανάγκη, την ανάγκη για πολυφωνία στη συζήτηση».

 

Στην ερώτηση για το πώς νιώθει ένας άνθρωπος του κινηματογράφου όταν βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά, αυτή του κριτή και όχι του κρινόμενου, ο Θανάσης Καραθάνος επεσήμανε: «Επειδή λόγω επαγγέλματος δεν έχω την ευκαιρία να βλέπω συχνά ταινίες, τώρα είναι η καλύτερή μου. Στο φεστιβάλ βλέπω ταινίες χωρίς καν να διαβάζω κριτικές από πριν, αφήνομαι να με εκπλήξουν. Συζητάμε καμιά φορά σαν τα παιδιά γι΄ αυτές. Αυτό δεν είναι η μαγεία του σινεμά;»