'71

Καλοδουλεμένο πολεμικό δράμα

Στο προσκήνιο η δύσκολη περίοδος της Βόρειου Ιρλανδίας πρίν τον πόλεμο. Το 1971 στη πόλη του Μπέλφαστ επικρατεί χάος. Η πολιτικοθρησκευτικές διαμάχες οδηγούν σε καθημερινή αιματοχυσία στους δρόμους της πόλης. Από τη μία οι Προτεστάντες θέλουν τη Βόρεια ιρλανδία να ανήκει στο Ηνωμένο Βασίλειο και από την άλλη οι εθνικιστές καθολικοί πολεμούν για τη διάσπαση.

Ο Γκάρυ Χούκ (Τζακ Ο'Κονελ) είναι ένας νεαρός άγγλος στρατιώτης –παιδί σχεδόν-με νεαρή αθώα ματιά και μυαλό και σίγουρα δεν έχει μπει στο στρατό για να πολεμήσει συμπατριώτες του. Περισσότερο ίσως για να κερδίσει τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Ο βρετανικός στρατός όμως έχει αρχίσει να προσπαθεί να ελέγξει τις δραματικές αυτές εξελίξεις χωρίς προηγούμενη γνώση και χωρίς ιδέα για το πόσο άγρια έχει γίνει η κατασταση στους δρόμους.

Μέσα απο ουδέτερο βλέμμα του Χουκ παρουσιάζει ο Ιαν Ντεμαζ (βασική φωτό) στο διαγωνιστικό κομμάτι της Μπερινάλε ένα πολεμικό δράμα για μια εφιαλτική νύχτα που 1971. Μετά τη συμπλοκή ο Χούκ αποχωρίζεται από το λόχο και αφήνεται στα διψασμένα για αιμα χέρια των εθνικιστών. Κατα τη διάρκεια της νύχτας θα κυνηγηθεί, θα κρυφτεί, θα απογοητευτεί θα σαστίσει από τη βία για την οποία δεν ειναι έτοιμος, ενώ θα τον υποθάλψουν και οι δύο πλευρές.

Η ταινία κέρδισε το ενδιαφέρον και μας έφερε στην άκρη της καρέκλας για τη σκηνή της καταδίωξης μέσα στα στενά σοκάκια της πόλης με τον Ιαν Ντεμαζ να σκηνοθετεί μια καλοδουλεμένη χορογραφία που θύμισε (και αυτό είναι κοπλιμέντο) τον Πολ Γκρίνγκρας και το αντίστοιχης θεματικής "Sunday Bloody Sunday". Από τα πιτσιρίκια που βλέπουν τον πόλεμο σα παιχνίδι μέχρι τον τελευταίο κομπάρσο οι ερμηνείες τους ήταν πολύ όμορφα σμιλεμένες ενώ η απόδοση του παγωμένου Χούκ που δε ξέρει ποιον να εμπιστευτεί, από τον Τζακ Ο Κόνελ είναι εντυπωσιακή.

Για μια δυνατή και δύσκολη ταινία όπως αυτή όμως, το χαλαρό της τελείωμα δημιουργεί μεγάλη αντίφαση η οποία ισως και να μην ταιριάζει στο δυναμικό της χαρακτήρα. 

Βίκυ Μοσχονησιώτου