Sin City: A dame to kill for

Σκέτη αμαρτία. Κυριολεκτικά...

Οσοι περιμέναμε ταινία-αμαρτία, απλά αναρωτηθήκαμε πόσο αμαρτία είναι η πρώτη εντυπωσιακή ταινία του 2005 να μην έχει τελικά το σίκουελ που της αξίζει.

Η γραφή του Φρανκ Μίλερ μπορεί να λειτουργεί στο χαρτί, αλλά στη μεγάλη οθόνη η πολύ... υπερβολή δεν έκανε ποτέ καλό. Πόσο voice over να αντέξει κανείς; Το αν είναι καλός σκηνοθέτης ο Μίλερ είχε αποδειχτεί στο τραγικό "The Spirit" του 2008, ενώ και ο Ροντρίγκες κάνει μεν σαματά, αλλά την ατμόσφαιρα που απαιτεί μια neo noir ταινία, δεν μπορεί να τη φτιάξει...

Οπτικά το "A dame to kill for" παραμένει εντυπωσιακό, αλλά χωρίς καμία νέα ιδέα σε σχέση με το πρώτο ενώ υπάρχουν μερικές στιγμές στα 95 λεπτά του που δείχνει και πρόχειρο. Εκατοντάδες σκοτωμοί, ζήτημα να αναφωνείς "ουάου" σε 1,2. Το καστ "γέρνει". Από τη μία έχεις την Εύα Γκριν που κάνει αυτό ακριβώς που θέλει η ταινία, να μην χρειάζεται δηλαδή τα ρούχα της και να μας έχει με το στόμα ανοιχτό (για να το θέσουμε κομψά). Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ, Τζος Μπρόλιν προσπαθούν, ακόμα και ο Μίκι Ρουρκ ως Μαρβ, παραμένει η ψυχή μιας... άψυχης ταινίας, ένα θηρίο που γουστάρει αίμα και φόνο, χωρίς να θυμάται όμως γιατί!

Ρέι Λιότα, Στέισι Κιτς, Lady Gaga, Rosario Dawson δεν ακουμπάνε, ενώ αποκορύφωμα κακής ερμηνείας είναι αυτή του Κρίστοφερ Μελόνι... Η Τζέσικα Αλμπα λογικά έχει δικό της το φετινό βατόμουρο, έστω και με τις 2,3 ατάκες που έχει. Την υπόλοιπη ώρα χορεύει σχεδόν ντυμένη σε strip club (!) γιατί, όπως είπε, τώρα έγινε μάνα! Ο Ουίλις τριγυρνάει σαν συνέχεια της "Εκτης αίσθησης", οι τέσσερις ιστορίες δεν αφορούν, τα κλισέ μας βομβαρδίζουν, καμία έκπληξη, κανένας δυστυχώς λόγος να σας προτείνουμε να δείτε την ταινία...

Γ. Λυμπέρης