Β-movie με προτερήματα και παθογένειες
Περίμενα λίγο πιο τολμηρό και κάπως πιο ρισκαδόρικα καινοτόμο τον Μάικ Φλάναγκαν στην προσέγγισή του στην δεύτερη μεγάλου μήκους προσπάθειά του, μετά το εφιαλτικό "Absentia" με τις αγχωτικές ευρυγώνιες λήξεις του και τα εφιαλτικά καδραρίσματα στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών του.
Τώρα που είχε κάπως μεγαλύτερο μπάτζετ να διαχειριστεί, ο 36χρονος δημιουργός προσπάθησε να μπολιάσει το προσωπικό του στυλ με μια μίξη ασιατικού και ιβηρικού τρόμου (χρήσιμα δάνεια για εμπορική επιτυχία του φιλμ) και η αλήθεια είναι ότι καταφέρνει να χτίσει μια καθαρόαιμη κλειστοφοβική ατμόσφαιρα μεταφυσικού/ψυχολογικού τρόμου, ενώ καταφέρνει με αξιοπρόσεκτο μοντάζ να δέσει παρόν με το παρελθόν και να αναμίξει την απλή πραγματικότητα με τον εφιάλτη και την παράνοια.
Στην πορεία όμως ξεχειλώνει την αρχική πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα που αφορούσε την προ 8ετίας μικρού μήκους του "Oculus: Chapter 3 - The Man with the Plan" και τελικά χάνει το στοίχημα. Αποπροσανατολίζεται εμφανίζοντας κλασσικές b-movie παθογένειες (ενώ μέχρι τότε αξιοποιούσε τα b-movie προτερήματα), μπερδεύει τις χωροχρονικές τροχιές καταφεύγοντας σε "εύκολα" τεχνάσματα τρόμου και καταλήγει σε ένα τέλος που αδικεί την μέχρι τότε προσπάθειά του.
Α.Κ.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων