Mr Morgan's last love

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η ταινία είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα “La douceur assassine” της Françoise Dorner. To Παρίσι, η πιο ρομαντική πόλη του κόσμου, γίνεται το ιδανικό σκηνικό για αυτή την τρυφερή ιστορία για τη ζωή και την αγάπη, για την ευγένεια μεταξύ αγνώστων και το πώς αναγκαζόμαστε συχνά να φτάσουμε πολύ μακριά ώστε ν' αγγίξουμε τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας.

Η σκηνοθέτης και σεναριογράφος Sandra Nettelbeck για τον Matt και την Pauline...

"Δεν υπάρχει τίποτα σεξουαλικό στην έλξη μεταξύ του Matt και της Pauline. Η έλξη τους στηρίζεται σε ένα διαφορετικό είδος ομορφιάς, στην ανεκπλήρωτη λαχτάρα που έχουν και οι δύο και έχει να κάνει με το να ανήκεις σε κάποιον, όχι με κάποιον ρομαντικό τρόπο, αλλά σαν να ανακαλύπτεις την αδελφή-ψυχή σου. Πιστεύω αυτή η σύνδεση υπήρχε ήδη από τη στιγμή που συναντήθηκαν στο λεωφορείο. Η ταινία δεν εκμεταλλεύεται αυτή την ιδέα , αλλά μερικές φορές, σπάνια, συναντάμε κάποιον και ξέρουμε αμέσως θα γνωρίζουμε αυτό το πρόσωπο για το υπόλοιπο της ζωής μας. Πιστεύω ότι ο Matt και η Pauline μοιράζονται μια πολύ στενή φιλία, και ο τρόπος με τον οποίο ο Michael Caine και η Clémence Poésy μεταφέρουν αυτή τη σχέση δεν άφησε καμία αμφιβολία, ούτε για την οικειότητα, ούτε για τα όρια της . Ένιωσα κάτι πολύ μοναδικό στα γυρίσματα, ελπίζω ότι είναι έτσι στ' αλήθεια . Αλλά η ταινία είναι επίσης κάτι περισσότερο από τη σχέση μεταξύ του Matt και της Pauline. Είναι για το θέμα που εκείνη τον βοηθά να επιλύσει και να συμφιλιωθεί, είτε αφορά στην απώλεια της συζύγου του, είτε στην ανταγωνιστική σχέση με το γιο του. Η Joan είναι ο χαμένος κρίκος της οικογένειας, και με κάποιο τρόπο η Pauline γίνεται αυτός ο συνδετικός κρίκος."

...και για τις στιγμές που θα θυμάται από τα γυρίσματα

"Δεν νομίζω να πέρασε μια μέρα που να μην έχω μετανιώσει που δεν κρατήσαμε ένα Making Of της ταινίας. Κάθε μέρα ήταν ένα δώρο και μια έκπληξη. Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια συγκεκριμένη στιγμή, υποθέτω ότι θα αφορούσε στις ημέρες στη σχολή χορού, για πολλούς λόγους. Πρώτα απ 'όλα, η Clémence έκανε μια καταπληκτική δουλειά στην προετοιμασία για το ρόλο της, μαθαίνοντας όλες τις κινήσεις και τους χορούς, για τους οποίους δεν ήξερε τίποτα όταν την συνάντησα για πρώτη φορά. Δεν μπορώ να σας πω πόσο μεγάλη χαρά ήταν για μένα να παρακολουθώ το χορό της καθώς έδινε ζωή στο χαρακτήρα της ταινίας. Το να ακούω τη μουσική του Paul Ansell και να παρακολουθώ τον Michael Caine και την Clémence Poésy, μαζί με μια καταπληκτική ομάδα χορευτών από τις Βρυξέλλες, να ερμηνεύουν με τέτοια αυθόρμητη χαρά, καταχωρείται σαφώς στην κατηγορία "Τέλειες στιγμές ως συγγραφέας και σκηνοθέτης αυτής ταινίας"."

MOVE IT

Είναι και θα παραμένει πάντα μια απόλαυση να παρακολουθεί κανείς τον Μάικλ Κέιν να αποδίδει σχεδόν οποιονδήποτε ρόλο και να αντανακλά την τεράστεια εμπειρία του και το ερμηνευτικό του εύρος. Στην ταινία της Γερμανίδας Σάντρα Νέτελμπεκ ("Mostly Martha"), είναι όμως μάλλον ο αποκλειστικός λόγος για τον οποίο τελικά ενδιαφέρεσαι για έναν γεροντοέρωτα που γνωρίζει σχεδόν από την αρχή ότι δεν πρόκειται να ευοδωθεί.

Μπορεί οι προθέσεις να είναι οι σωστές, καθώς επιχειρείται ένα σχόλιο στο ευαίσθητο θέμα των γηρατειών, της απώλειας του συντρόφου, της μοναξιάς, της σχέσης με τα παιδιά σου που έχουν μεγαλώσει και έχουν φτιάξει την ζωή τους κτλ κτλ, αλλά το αποτέλεσμα δεν ικανοποιεί ακριβώς.

Η προσπάθειά της να μην υπεραναλύσει το ζήτημα και να μην καταφύγει παράλληλα σε γενικεύσεις, βγάζει μια πλήρη δυσλειτουργικότητα στην σεναριακή εξέλιξη, ενώ οι αργοί αφηγηματικοί ρυθμοί, ενώ αρχικά νομίζεις ταιριάζουν, σταδιακά σε εξουθενώνουν και σου αφαιρούν την δυνατότητα να ταυτιστείς και να συμπονέσεις.

Joker