Lone Survivor

Συγκλονιστική σκηνή μάχης

Πριν δούμε το "Lone Survivor", αναρωτιόμασταν που χάθηκε η ανατρεπτική ματιά και το εξαιρετικής ποιότητας μαύρο χιούμορ ("Very Bad Things", "The rundown", "Hancock") του Πίτερ Μπεργκ σαν σκηνοθέτη; Το είχαμε δέσει ότι δεν θα δούμς μια νευρώδη περιπέτεια, αντίστοιχη του "The kingdom", αλλά μια ακόμη ψευτοεντυπωσιακή δουλειά από έναν εφετζή εντολοδόχο/παραγγελιοδόχο αμερικανικής προπαγάνδας σκηνοθέτη, όπως το "Battleship".

Κι όμως, ο Μπεργκ, στο "Lone survivor" φέρθηκε έξυπνα. Οκ, οι Αμερικανοί είναι οι καλοί και οι Αφγανοί οι κακοί, αλλά δεν εστιάζει εκεί: τονίζει την συναδερφικότητα, την αλληλεγγύη, τους δεσμούς φιλίας μεταξύ της ομάδας των στρατιωτών που στην μάχη πολεμούν σαν λιοντάρια για να προστατέψει ο ένας τον άλλον και να γλυτώσουν, όχι για τις ΗΠΑ. Άλλωστε και οίκτο δείχνουν στους πρώτους Αφγανούς που συναντούν, γνωρίζοντας ότι στο μέλλον θα τους βρουν μπροστά τους, ενώ και στο τέλος, Αφγανός δίνει την λύση, ανεξάρτητα αν πρόκειται από διαφορετική φατρία.

Προτείνω όμως να μην μείνουμε εκεί, αλλά να απολαύσουμε μια συγκλονιστική 40λεπτη σκληρότατη σκηνή μάχης, απίστευτα κινηματογραφημένη, ρεαλιστική μέχρι τα μπούνια, κλειστοφοβική όσο δεν περιμένετε, με τρομερά close ups, μοντάζ που ξυρίζει και τους κακούς να μην ρίχνουν "στον γάμο του καραγκιόζη", αλλά να αποτελούν ουσιαστικό αντίπαλο και τον απόλυτο εφιάλτη, με τις σφαίρες να σφυρίζουν δαιμονισμένα και πολύ καλές ερμηνείες από τους Φόστερ, Ουόλμπεργκ. Νομίζω δεν έχω δει ποτέ κάτι ανάλογο.

Σας πληροφορώ τα ξέχασα όλα περί πατριωτισμού και επεκτατισμού και λοιπές αμπελοφιλοσοφίες... Παρεπιπτόντως, πρόκειται για αληθινή ιστορία.

Απόστολος Κίτσος