Heart Shaped Box: Ο Kurt Cobain και οι Nirvana στο πανί!

Της Ειρήνης Κατσαρά

Πριν λίγες ημέρες συμπληρώθηκαν 20 ολόκληρα χρόνια από το θάνατο του Kurt Cobain, του πιο επιδραστικού μουσικού της εφηβείας μου (και φαντάζομαι όχι μόνο της δικής μου). Την ίδια στιγμή, φαίνεται ότι έφτασε  η ώρα για τους Nirvana να μπουν στο Rock’n’Roll Hall of Fame: αύριο στη Νέα Υόρκη.

Τo MΟVE IT ετοίμασε ένα μικρό αφιέρωμα για τον ίδιο τον Cobain και τους Nivrana στην έβδομη τέχνη (με φειδώ πάντα στην κινηματογραφική βιομηχανία, αφού αφενός η χήρα του Κομπέιν Κάρτνει Λοβ σήκωνε αντάρτικο με τα δικαιώματα του αδικοχαμένου άντρα της και αφ’ετέρου η αιώνια κόντρα της με τον με τον πρώην ντράμερ των Nirvana και νυν frontman των Foo Fighters  Ντέιβ Γκρόλ κάθε άλλο παρά εύκολα έκανε τα πράγματα).

1991: The Year Punk Broke (1993)

Ντοκυμανταίρ από τον Ντέιβ Μάρκεϊ, που εστιάζει στους Sonic Youth, αλλά  και στους  Nirvana, Dinosaur Jr., Babes in Toyland, Gumball και The Ramones. Περισσότερα εδώ:

Kurt & Courtney (1998)

Ντοκυμανταιρίστικο φιλμάκι του Nick Broomfield για τη σχέση του Kurt Cobain με την πιο μισητή χήρα του κόσμου, Courtney Love. Ο σκηνοθέτης τέσσερα χρόνια μετά το θάνατο του Cobain, πηγαίνει στο Seattle και ‘πιάνει’ έναν ένα όλους τους συγγενείς και κοντοχωριανούς του: τη … θειά του, τον πεθερό του, τη νταντά του παιδιού τους κλπ, προκειμένου να αναζητήσει το σενάριο ‘δολοφονίας’ και όχι αυτοκτονίας του…Εν τέλει, η ταινία καταλήγει να θέτει ερωτήματα σχετικά με τη λογοκρισία της Love απέναντι στο θέμα ‘Cobain’. H χήρα πολέμησε όσο μπορούσε  τους συντελεστές της εν λόγω ταινίας  και όπως ήταν αναμενόμενο, μουσική Nirvana στο soundtrack δεν υπήρχε. Την ‘καλή’ έκαναν μπάντες όπως Zeke, the Dwarves, Rozz Rezabek and the Theater of Sheep και  Earth. Το φιλμ, uncut, εδώ:

Highway (2002)

Ο Τζέικ Τζίλενχαλ και ο Τζάρετ Λέτο φεύγουν από το Λας Βέγκας κυνηγημένοι από μπράβους για να παραστούν στο μνημόσυνο του αδικοχαμένου Κέρτ Κομπέιν,σε μια ταινία  από τον Τζέιμς Κοξ που υποτιμήθηκε για κάποιο λόγο υπέρ του δέοντος από κοινό και κριτικούς. Για την ιστορία, η ταινία αρχικά λεγόταν "A Leonard Cohen Afterworld’, ως αναφορά στον στίχο από το ‘Pennyroyal Tea’, αλλά άλλαξε προφανώς όταν έφτασε στο… εμπορικό τμήμα. Ολόκληρη η ταινία εδώ:

Kurt Cobain: About A Son (2006)

To μουσικό ντοκυμανταίρ του AJ Schnack  για τον Κομπέιν, έκανε πρεμιέρα στο Κινηματογραφικό φεστιβάλ του Τορόντο το 2006 και αποτυπώνει τις συνεντεύξεις του ίδιου του μουσικού στο δημοσιογράφο Michael Azerrad για το βιβλίο ‘Come as you are: The Story of Nirvana’ και ταυτόχρονα την υπεροχη φωτογραφία από τα αγαπημένα μέρη του ιδίου.  Στο soundtrack ακούμε από Iggy Pop και David Bowie μέχρι Melvins, Mudhoney και Bad Brains. Εδώ ολόκληρη η ταινία:

The Last 48 Hours Of Kurt Cobain (2007)

Τηλεταινία έτους 2007 για λογαριασμό του BBC, όπου ο σκηνοθέτης John Dower έρχεται να πει τη δική του αλήθεια για τις σκέψεις του Cobain πριν γίνει αυτόχειρας. Φίλοι, συνεργάτες, μάρτυρες, wanna be μάρτυρες και όποιος είδε και δεν είδε τον μακαρίτη, μπορεί να έχει τα 15 λεπτά δημοσιότητας που δικαιούται.. σε ένα κατά τα άλλα αξιοπρεπές πείραμα που παίρνει αποστάσεις από την ‘ηρωοποίηση’ του Cobain εξ ’αρχής.  Αν ‘ψήθηκες’, δες το εδώ..:

Το θέμα με τα δικαιώματα από τη μουσική των Nirvana είναι μια πονεμένη ιστορία και αυτός είναι ο λόγος που δεν έχουμε χορτάσει τις μουσικές της αγαπημένης μπάντας της Seattle era στο σινεμά, αφού η χήρα έβαζε ‘στοπ’ σε ό,τι δεν της άρεσε… Ωστόσο υπάρχουν και ορισμένες εξαιρέσεις, όπως για παράδειγμα στο ‘Shoot’em up’  του 2007 του Μάικλ Ντέιβις που ακούμε το ‘Breed’ στην εναρκτήρια σκηνή: 

Το 2011 ακούμε το ‘"In the Pines" (Where did you sleep last night’) στην cover εκδοχή των Nirvana στην ταινία ‘The Dark Chronicles’ του Τζέικ Μακ Ντάουελ,

Πολύ πριν γίνουν όλα αυτά, φυσικά, η διασκευή του  Lovebuzz των Nirvana ήταν στο soundtrack του ‘Mad Love’ (1995) της Αντόνια Μπέρντ με την Ντρού Μπάριμορ.

Τέλος, μουσικές των Nirvana έχουν ακουστεί κατά καιρούς σε σειρές όπως ‘Beavis and Butt-head’, ‘Cold Case’, ‘Californication’, ‘Lost’, αλλά και στο ντοκυμανταίρ ‘Burning man: Metropolis’ του 2012 (Love Buzz), στο ‘Definitely, Maybe’ του 1992 (Come as you are), στο ντοκυμανταίρ για την Grunge σκηνή του Seattle με τίτλο ‘Hype!’ του 1996 και το ‘Jarhead’ του Σαμ Μέντες του 2005 (Something in the way).  Οσο για το «Last days» του Γκας Βαν Σαντ μια υποτιθέμενη εξιστόρηση των τελευταίων ημερών του Cobain, δεν υπήρχε μουσική της μπάντας, παρά μόνο νέες πρωτότυπες συνθέσεις (περισσότερο γραντζουνίσματα…) συν ένα τραγούδι των Velvet Underground.

Και για το κλείσιμο, η cover εκδοχή και σκηνή από την ταινία ‘The muppets’ με το κομμάτι ‘Smells like teen spirit’, όπου η Love πήγε και πάλι να ‘κάνει τα δικά της’ με τα πνευματικά δικαιώματα, ωστόσο ο Τζακ Μπλακ αλλα και ο ίδιος ο Ντέιβ Γκρολ που εμφανίζεται στην ταινία… την γείωσαν και μάλιστα με το νόμο!