16o ΦΝΘ: "Killing time" - REVIEW

12 Ιουνίου 2013, Χάντσβιλ του Τέξας: Στην φυλακή υψίστης ασφαλείας του Χάντσβιλ, ξεκινά η προετοιμασία για την εκτέλεση υπ' αριθμόν 499. Λίγο μετά τις 6πμ, ο Έλροϊ Τσέστερ θα εκτελεστεί με θανάσιμη ένεση για το βιασμό της Έριν και της Κλερ ΝτεΛεόν και για τη δολοφονία του θείου τους, πυροσβέστη Μπίλι Ράιμαν. To ντοκυμαντέρ αυτό από την Ολλάνδία παρακολουθεί τη συναισθηματική κατάσταση των εμπλεκομένων, ζουμάροντας στα σημάνδια που έχει αφήσει το περιστατικό στα πρόσωπά τους.

Dead Man Walking

O Ολλανδός σκηνοθέτης Jaap van Hoewijk τοποθετεί το θεατή, από τη μία πίσω από την πόρτα του σπιτιού που έγινε το φονικό και από την άλλη κοντά στις θύρες της σάλας εκτέλεσης, διατηρώντας την ίδια οπτική γωνία, εκείνη του ψυχρού παρατηρητή, που δεν αποφασίζει για το αν υπάρχουν απαντήσεις όταν η φρίκη σκεπάζει τα πάντα.

Καθ΄όλη τη διαρκεια του ντοκυμαντέρ οι πάντες μιλούν για το δράστη σα να είναι ήδη νεκρός. Το ρόλο του εξομολογητή τον αναλαμβάνει η κάμερα, δίνοντας έμφαση στην οικογένειά του και στην πραγματικά αμφίθυμη συμπεριφορά των μελών της.

Η αισθητική του ντοκυμαντέρ και οι φόρμες του θυμίζουν κατά μεγάλο βαθμό το επίσης σοκαριστικό Capturing The Friedmans. Η καμερα μένει εκκρεμής για το αν θα προχωρήσει εντός ή εκτός της κίτρινης κορδέλας στον τόπο του εγκλήματος, ενώ οι βασανιστικά αργοί ρυθμοί σε σπρώχνουν βαθιά μέσα στην αναμονή του βαρυποινίτη.

Η κύρια αίσθηση που δημιουργεί το ντοκυμαντέρ είναι εκείνη της αμηχανίας, σα να είσαι σε μία αίσθουσα αναμονής και να περιμένεις να γεννηθεί ένα τέρας, που δε γνωρίζεις τι όνομα έχει. Και  φυσικά χωρίς να δίνεται τελικά κάποια απάντηση για το αν η γέννηση συνέβη ή όχι.

6,5/10

Εύη Αβδελίδου